Harmoníkan - 31.05.1989, Qupperneq 16

Lék á harmoníku
í fangabúðum
rússa.
Nýkominn frá Síberíu 1950
byrjaöur að spila.
Werner
Tessnow
Kaninn lét okkur í hendur rússum,
þeir skipuðu öllum að láta af hendi
alla lausamuni, úr, hringa, orður og
persónulegar myndir, en það ein-
kennilega var að harmoníkunni fékk
ég að halda sem alltaf var með mér,
enda voru margir sem buðust til hjálp-
ar að bera hana hvar sem við vorum.
Við lentum í fangabúðum og fengum
lítinn og lélegan mat, svo illa leið mér
af hungri að mér stóð orðið á sama þó
ég léti harmoníkuna mína, því seldi ég
hana fyrir eitt rúgbrauð. Rússarnir
færðu okkur í aðrar fangabúðir, til
Reval í Eistlandi, urðum að dúsa þar
í fjögur ár, alltaf var lofað um hver jól
að við fengjum að fara heim en svikið
jafnoft. Fangavörður einn var stöðugt
að basla við að spila á tvöfalda nikku,
ég fór að veita honum athygli, hann
spurði mig þá hvort ég kynni að spila,
ég játti því og fékk að taka i. Hann
varð himinlifandi og eftir þetta var ég
látinn spila inn á skrifstofu fyrir
hann. Þegar aðrir fóru að þræla í alls-
konar stritvinnu var ég kallaður til að
skemmta gæslumönnum fangelsisins.
Nú fékk ég nægan mat, eins mikið og
ég í mig gat látið. Þannig gengu hlut-
irnir fyrir sig þar til ólánið dundi yfir.
Við fórum í hungurverkfall, þá tóku
þeir 10 manns af handahófi úr hópn-
um sem sökudólga, einn af þeim var
ég. Dómurinn varð 10 ára þrælkunar-
vinna, eftir 14 daga vorum við sendir
Werner með föður sínum Vilhjálmi Tessnow, myndin er frá 1959—60.
með lest eitthvert sem enginn vissi, en
vorum að velkjast í fjórar vikur við
hroðalegar aðstæður. Einn af félög-
unum sá glitta í stjörnurnar út um rifu
á vagninum, hann sagði, ég held að
við séum á leiðinni til Siberíu, það
stóðst og dvölin þar var martröð. í
búðunum í Siberíu lærðist okkur eftir
þýðingu einhvers okkar á morsi frá
annarri hæð að vinda vatnið upp úr
klósettskálinni. Með því að mynda
opna leið milli hæða var hægt að hafa
samband við aðra fanga, þá var höfð-
inu stungið ofan í klósettið og talað í
gegnum skólplögnina.
Eftir þetta vissi enginn um mig, lok-
að var fyrir allar bréfaskriftir. Ade-
nauer kanslari vann mikið í að fá
fanga lausa og honum tókst að losa
okkur frá martröðinni eftir eins árs
dvöl í Síberíu.
Er til Þýskalands kom á ný (fyrsta
maí 1950 í Fridland) var mér bannað
Werner Tessnow 1988.
að vinna í eitt ár en eftir það fór ég að
leika á harmoníku á sjoppum í Ham-
borg.
Á ný flyt ég til íslands, fyrsta júlí
1979 þá var ég giftur íslenskri konu,
við höfðum kynnst er ég var í Kefla-
vík, hún heitir Ingunn Magnúsdóttir
nú Tessow, og eignuðumst við einda
dóttir, tvær dætur á ég, aðra á Islandi
hina í Þýskalandi. Á stríðsárunum
giftist ég þýskri konu en ég missti
hana.
Werner leikur mikið á harmoníku
enn þann dag í dag, á milli grípur
hann í orgelið sitt, hann er félagi í
F.H.U.R., hefur oft leikið á skemmti-
fundum þess aðallega þýska marsa'og
Bæjaramúsik.
H.H.
Molar
Harmoníkuleikarinn Egil Hauge
varð 60 ára 26. janúar sl. Hann hefur
leikið á harmoniku frá átta ára aldri
og samið lög frá þrettán ára aldri og
eru þau orðin yfir 500. Árið 1951 varð
hann sænskur meistari, árið 1954
norðurlandameistari og 1958 varð
hann í öðru sæti í heimsmeistara-
keppninni í Vín, og eins hefur hann
verið dómari í evrópu- og heimsmeist-
arakeppni.
Egil er einn þriggja harmoníkuleik-
ara sem hafa hlotið gullmedalíu frá
ítölskum harmonikuframleiðendum.
Um þessar mundir er hann kennari
við tónlistarskólann í Örebro og er
með 60 nemendur í kennslu.
16