Harmonikublaðið - 01.12.2012, Qupperneq 16

MERK GJÖF TIL HARMONIKUFÉLAGS REYKJAVÍKUR
F
r
FRA SVERRI
Fyrir nokkru barst Harmonikufélagi Reykjavíkur merkog höfðingleg
gjöf frá einum af dyggustu félagsmönnum þess, Sverri Gíslasyni í
Þykkvabænum við Hellu. Færði Sverrir félaginu mikið safn mynd-
bandsspóla, sem geyma alla helstu viðburði í starfi þess í meira en
áratug, eða allt frá fyrstu árunum eftir stofnun félagsins 1986 og
fram undir aldamótin. Um er að ræða marga tugi af VHS-spólum,
þar sem flestallir tónleikar félagsins eru fangaðir í hljóði og mynd.
Á þessum árum hélt félagið úti „Stórsveitinni“, sem var skipuð yfir
50 hljóðfæraleikurum, þegar hún var stærst, og hélt félagið þá m.a.
„Dag harmonikunnar" tvisvar á vetri og lauk síðan vetrarstarfinu
með „Hátíð harmonikunnar", sem mjögvartil vandað.
Sverrirvar á þessum árum einn af hljóðfæraleikurum Stórsveitarinnar
og átti því að vonum erfitt með ástunda myndatökurnar sjálfur. En
Sverrir dó ekki ráðalaus í slíkum tilfellum, heldur réð þá til starfa
fagmenn á þessu sviði til að tryggja að myndatökur féllu ekki niður
þótt hann sjátfur væri vant við látinn vegna htjómsveitarstarfa.
Harmonikufélag Reykjavíkur kann Sverri Gíslasyni bestu þakkir fyrir
höfðinglega gjöf. Björn Ólafur Gíslason
GISLASYNI
Myndin er tekin vid afhendingu gjafarinnar í versluninni Stíl á Laugavegi, sem
formaður félagsins, Guðný Kristín Erlingsdóttir rekur. Frá vinstri: Björn Ólafur
Hallgrímsson, ritari stjórnar, Sverrir Gíslason og Guðný Kristín Erlingsdóttir for-
maður Harmonikufélags Reykjavíkur. Mynd: Kolbrún Sjöfn Jðnsdóttir.
SAGNABELGURINN
Það er gömul saga og ný að góðir harm-
onikuleikarar hafa löngum verið eftir-
sóttir. Þeir hafa jafnvel mátt þeysa lands-
hornanna á milli til að ná upp fjöri þar
sem skemmtilegt fólk beið í óþreyju.
Það mun hafa verið einhvern tímann á
sjötta ártugnum að harmonikuleikari í
Reykjavík var fenginn, ásamt félögum
sínum, til að skemmta íVestmannaeyjum
á einhverri þeirra fjölmörgu skemmtana
sem þar eru haldnar ár hvert, enda Vest-
mannaeyingar gleðifólk, svo eftir er tekið.
Þar sem þeir félagar höfðu aldrei komið
tilVestmannaeyja áður, þótti við hæfi að
sýna þeim eyjarnar á sunnudeginum
þegar ballið væri búið. Það var svo fast-
mælum bundið að um hádegi skyldi farið
í siglingu umhverfis eyjarnar á lítilli trillu,
enda sólríkur sumardagur og veröldin í
besta skapi. Um hádegi á sunnudeginum
voru svo allir mættir um borð að frá-
töldum harmonikuleikaranum. Félagar
hans sögðu hann hafa „lent á því“ og
síðast höfðu þeir séð til hans íeinhverju
kvennaragi. Það var þó talin ástæða til
að doka við, þvf harmonikuleikarinn hafði
sýnt ferðinni mikinn áhuga. Þegargóður
hálftími var liðinn og ekkert bólaði á
honum ákvað skipstjórinn að halda til
hafs. Það var þó ekki nema rétt búið að
sleppa þegar okkar maður sást koma
hlaupandi í átt að bryggjunni. Hann var
rétt hálfklæddur, með hluta af fötunum
undir hendinni og hrópaði: „Bíðið þið“.
Skipstjórinn sneri við og bjóst til að
leggja að, en þá var harmonikuleikarinn
kominn á bryggjusporðinn og hrópaði:
„Ég bara stekk um borð, þið þurfið ekki
að leggja alveg að.“ En nú fór allt
úrskeiðis sem gat farið úrskeiðis. Bátur-
inn lagðist að bryggjunni en harmoniku-
leikarinn stökkogyfir bátinn og hafnaði
í sjónum við hina síðuna. Þaðan var
honum síðan kippt um borð. Einhverja
fatagarma fékk hann lánaða um borð og
var í þeim á meðan fötin þornuðu og siglt
var í kringum Vestmannaeyjar.
Ritstjóri
Harmonikuviðgerðir
Tek að mér viðgerðir á harmonikum
Gunnar Kvaran sími: 824-7610