Gaflari - 02.10.2014, Blaðsíða 9

gafl ari.is - 9
enda meiri möguleikar á að sigrast á
meininu og ná fullum bata.
„Ég held að í fyrstu hafi ég bara
fengið taugaáfall og mín fyrsta
spurning var hvort ég væri að fara að
deyja enda hef ég alltaf verið einstak-
lega heilsuhraust. Mér var sagt að lík-
ur á fullum bata væru um 60% og ég
var strax ákveðin í að vera í þeim hópi.“
Val á milli lífs og dauða
En næstu dagar á eftir voru erfiðir hjá
Sirrý, í fyrsta lagi var henni kippt út úr
sínu daglega lífi og sett í einangrun
og gat lítið hitt börnin sín tvö sem tók
verulega á. Í öðru lagi gat hún ekki farið
ófrísk í gegnum þá krabbameinsmeð-
ferð sem hennar beið og fóstureyðing
var því það sem blasti við þeim hjónum
á þessum erfiðu tímum. „Valið stóð á
milli þess að ég lifði eða barnið sem
ég gekk með og þetta var mikill tilf-
inningarússíbani, bæði sárt og erfitt.
Ég upplifði mikla vanmáttarkennd
þessa daga. Að vera ekki til staðar fyr-
ir börnin mín sem voru að byrja skóla á
þessum tíma, geta ekki gert og græjað
allt sem þurfti og þá sá ég hvað það er
mikið sem maður er alltaf að stússast,
svona smáir hlutir. Á þessu tímabili
mæddi mikið á manninum mínum og
hann nánast kominn í 150% starf við
að sinna mér og öllu í kringum okkur en
með hjálp vinkvenna minna reddaðist
þetta nú allt saman.“
Eftir þessi tíðindi voru fram-
tíðarplönin heldur betur breytt og
framundan var ströng lyfjameðferð
hér heima og svo mergskipti í Svíþjóð.
Sirrý var svo heppin að standa frammi
fyrir þeim lúxusvanda að geta valið
á milli bræðra sinna sem báðir voru
hæfir merggjafar. Á þessum tíma voru
aðstæður betri hjá Bjarna Þór og því
varð úr að hann gaf henni merg. Ein-
ar Geir var þó með í för og áttu þau
systkinin góðan tíma saman í Svíþjóð
þrátt fyrir einkennilegar aðstæður.
„Þetta var mjög skrýtið allt saman, ég
var að fara í mergskipti á sama tíma
og mamma var mjög veik hér heima
og ofsalega erfitt að geta ekki verið til
staðar fyrir hana. Við systkinin nýtt-
um tímann vel í Svíþjóð og urðum enn
nánari fyrir vikið.“
Strunsað áfram á sterum
Sirrý dvaldist í Svíþjóð frá miðjum jan-
úar 2009 og fram í maí. Hún fékk íbúð
í Stokkhólmi og inn á milli voru ágætir
dagar og börnin tvö gátu heimsótt
mömmu sína sem og vinkonur Sirrýj-
ar. „Vinkonur mínar komu í tveimur
hollum til mín og voru búnar að búa sig
undir að vera með mér í veikindunum,
en þegar þær komu var ég búin að
fá vænan skammt af sterum og var
svo fjallhress að þær áttu fullt fangi
með að fylgja mér eftir. Ég strunsaði
með þær í eftirdragi á milli búðanna
í Stokkhólmi og þær voru undrandi á
allri þessari orku sem ég hafði.“
Þegar Sirrý kom heim í maí var
mamma hennar orðin mjög veik og
lést hún 24. júní 2009. „ Í dag finnst mér
erfitt að skilja hvernig ég komst í gegn-
um þetta tímabil og eftir á sé ég að ég
var sjálf mjög veik á þessum tíma. En
það virðist vera að líkaminn gefi manni
eitthvað aukalega til að klára svona
daga. Ég held t.d. að ég sé núna fyrst að
ná að vinna úr þessu áfalli.“
Ljósið gaf mér von
Eftir andlát móður sinnar lauk Sirrý
meistaranámi í hárgreiðslu þrátt fyrir
að vera enn í krabbameinsmeðferð
ásamt því að stofna hárgreiðslustofu
og selja hárkollur og höfuðföt. „Allt
þetta gerði ég í sterakasti en þetta var
of mikið og ég þurfti að hægja á mér.
Ég hætti því með hárgreiðslustofuna
og fór að einbeita mér að því að ná
bata. Áður en ég fór til Svíþjóðar í
mergskiptin sótti ég mikið í Ljósið og
fór að gera hluti sem ég hafði aldrei
gefið mér tíma til að gera. Þar hitti ég
fólk sem hafði gengið í gegnum svip-
aða hluti og ég og það gaf mér mikla
von. Ég áttaði mig á að minn bati var
undir mér kominn og ég hafði um tvær
leiðir að velja, að fara upp eða niður, ég
valdi að fara upp og er enn á þeirri leið.“
Glímir enn við aukaverkanir
Í dag má segja að Sirrý sé læknuð
af krabbameininu en hún glímir enn
við aukaverkanir af meðferðunum.
Breytingaskeiðið hefur látið á sér
kræla nokkrum árum á undan áætlun
og augnþurrkur og stirðleiki í liðum
er eitthvað sem Sirrý glímir við á
hverjum degi. Hún hefur þó komist
í kynni við einstaklega góða nær-
ingarblöndu og finnur mikinn mun á
orku sinni og bættri líðan almennt.
Þrátt fyrir áföll undanfarinna ára
stendur Sirrý upprétt og segir það
ekki síst að þakka eiginmanni sínum
og fjölskyldu. Þau hjónin starfa bæði
með Krafti, stuðningshópi fyrir ungt
fólk sem glímir við krabbamein og
eru í svokölluðu stuðningsneti. „ Á
sínum tíma gaf það mér mikinn styrk
að heyra sögur annarra, í dag er ég
kominn á þann stað að ég get veitt
fólki stuðning líkt og mér var veittur
stuðningur í mínum veikindum. Það
er mér mikilvægt að finna að það sé
einhver tilgangur með öllu því sem
við höfum gengið í gegnum síðast-
liðin ár og ég finn að ég hef miklu
að miðla og það hefur styrkt sam-
band okkar Einars að miðla þessari
reynslu.“
Í dag lítur Sirrý björtum augum til
framtíðarinnar. Í haust hóf hún nám í
kennslufræðum iðngreina ásamt því
að starfa við hársnyrtingu í hlutastarfi
á Línu lokkafínu. Þá hefur Sirrý setið í
stjórn Krafts undanfarin tvö ár og kom
m.a. að skipulagningu styrktartónleika
sem haldnir voru nú fyrir skemmstu.
Tilgangur tónleikanna var að safna
fé í neyðarsjóð Krafts og tókust
tónleikarnir vonum framar.
Sirrý ásamt foreldrum sínum Helgu Bjarnadóttur, Einari Þorgeirssyni og tvíbura-
bræðrunum Bjarna Þór og Einari Geir.