Alþýðublaðið - 03.07.1924, Blaðsíða 3

~*xE»YntiBE: Kamm
bendi bonum á það í starfa-
bróðurlegri vinsemd, eð það er
ekki nóg til að hafa not af rögu
&ð kunna að nefna ártöl hennar
og nö n og atbnrði og hafa eftir
ummæli merkismanna; til þess
þart meira, — tyrst og fremst
að skilja upptök, áhrif og afleið-
ingar þelrra afla, sem söguna
skapa og þroska þjóð élögin, en
það fæst áreiðanlega ekki með
þvi aö setjast til fóta Fengers
og hlýða raust hans, í öðru lagl
skal >Timanum< bent á það, að
hvorki er sigurvænlegt að nota
meiri hluta jatnaðarmannanna
rússnesku — sem hann kallar
>Bo'chew’cka< til þess, að sem
ægilegast verði í augum ólærðr-
4r alþýðu, — fyrir grýiu hér á
landi, þar sem alt af verður
hægt að bregða fæti fyrir flokk
hans sjálfs með því bragði, né
heldur drengilegt vlð mestu sam-
vlnnufrömcðl nútímsns erlendis
að hræða ðlþýðu hér með távis-
fegum afflutningi um þá eftir
>danska Mogga<, — eða hver
er >dómur sögunnari? —
Að lokum skal hinum sögu-
glaða >Tíma< til skemtunar sögð
oiurlítil saga.
Kona ein var hér í bæ, er áttl
lengi við mótlæti að búa. Hatði
hún gifzt manni, er Þorsteinn
hét, iítili fyíir sér og drykk-
feldur. Gekk lengi i basil fyrir
þeim. En er dóttir þeirra ein var
upp komin, glfti-t hún álitlegum
manni. Er sú athöfn hafðl frem
farið, hló hlnni mæddu konu
hugur vlð bjartari framtíð, og
henni varð að orði: >Nú skyggir
ekkert á nema JÞorsteinn!<
Því verður varla varlst að
sjá fram á eitthvað líkt um
>Ttmann<. Eftir þessi síðustu
mök, sem hann hefir átt við
framvörð Ihaldsins, >danska
Mogga<, eininguna um >bosi-
víka<-grýiuna, sem flokki >Tím-
ans< var annars hrösulast um í
haust, lítur ekkl út fyrlr annað
en stetnt sé tll víðtækari ein-
ingar.
Hver veit, nema sú eining
lyfti bráðlega svo hljóðandi fagn-
aðarópl frá hrestum hjörtum:
>Nú skyggir ekkert á nema
Jónas!<?
Rejkjanes
í Gallhringnsýsla.
(Nl.)
>Lftlð sjáam aftar,
en ekkl frain.<
Þú heflr áður heyrt, hve Reykja-
nesbærinn er afskektur. Ekki bætir
þaö úr skák, aö þaDgaÖ heflr enn
þá ekki veriö lagður sími. Þó heflr
margur haft ánægju af að koma
þaDgað, skoða vitann og hverina
og spjalla við Yitavörðinn. Ég
gæti bezt trúað, að þú hefðir lika
skemtun af að ferðast þangað.
Konur!
sSœtiofnifvifamineí)
eru notuá („Smára^-
smjörliRié. ~~ Séðjié
þvi ávaít um það^
Hvers végna
er bezt að auglýsa í Alþýðubláðinu?
Vegna þess,
að það er allra blaða mest lesið.
að það er allra kaupstaða- [og j dag-
blaða útbreiddast.
að það er lítið og því ávalt lesið f.á
uppbafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsingar
þar að langmestum notum.
að þess eru dæmi, að menri og mál-
efni hafa beðið tjón við það að
auglýsa ekki í Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
Ekki er Iíklegt, að bygð aukist
þar úti á nesinu fyrst um sinn.
Hitt er hulið sjónum vorum, hvsð
framtíðia kann að bera í skauti
síqu. Þó ætla ég að lokum að
minna þig^á, að sterkt afl er
fólgið í hverunum. Þú manst eftir
gufunni og hverakippunum. Nú er
eftir að vita, hvott sá kraftur
verður nokkru sinui notaður til
að knýja vélar. Sú breyting gæti
Edgar Rico Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar>borgar.
andi, unz dauðasöngurinn glumdi. La rumskaði. Hún
þrýsti Tarzan þóttara að sér; — bros lék um varir
hennar; — hún valtnaði, og brosið hvarf hægt af andliti
hennar; það breyttist i skeliingu, *þegar hún heyrði
sönginn i prestunum,
„Elskaðu mig, Tarzan!" æpti hun. „Elskaðu mig, og
þór er borgið.“
Böndin særðu Tarzan. Hann þjáðist af þvi, að blóð-
rás hans var stöðvuð á köflum. Hann urraði reiðiiega
og velti sér við, svo að bakið snéri að La. Það var
svarið! Hofgyðjan stökk áfætur. Gremju- ög smánar-roði
þaut fram i kinnar hennar; svo náfölnaði bún og gekk
fram i slcýlisdyrnar.
„Komið hingað, prestar hins glóandi guðs!“ kallaði
hún, „og tilreiðið fórnina!“
Prestamir ltomu. Þeir lögðu hondur A Tarzan og báru
hann burtu; þeir fóru hægt og sungu og réru til eftir
hljómfalliiin. La kom á e'ftir og réri lika til, en ekki
eftir hljómfalli söngsins. Andlit hennar var fölt og tekið,
— fölt og tekiö af óendurgoldinni ást og ótta við kom-
andi stund. Samt var La ákveðin. Tarzan skyldi deyja!
Á blótstallinum skyldi hann missa lifið fyi'if að forsmá
ást hennarl Hún sá prestana leggja hinn fagra líkama
á bálköstinn. Hún sá æðsta prestinn, þann, sem liún
venju samkvæmt átti að giftast, — lotinn, kræklóttan,
stuttan, kiðfættan og ljótan, — nálgast með logandi
kyndil til þess að kveikja i kestinum eftir skipun hennar.
Loðið og Ijótt andlit hans afskræmdist enn meira af
illilegu gleðiglotti. Iíann hélt fram holum lófanum til
þess að taka á móti blóði fórnarlambsins i hann,
• í'áuðum lifsins drykk, sem fylt hefði gullbolla i Opar,
EfflBBfflaBilBfflBBiaHBBBmH
Tarzan'SöjjuFiar
fást á ísaiirði hjá Jóuasi Tómassyni bóksala, í
Hafnavflrði bjá Haraldi Jónssyni'Austurhverft !i, í
Vestmannaeyjum hjá Magnúsi Magnússyni Bjarma-
landi og á Sandi hjá Ólafi Sveinssyni.
fflBBBBBHBBBBSfflfflBBBBffl
/