Víkurfréttir - 10.12.2009, Side 34

JÓLAAUGLÝSINGASÍMINN ER 421 000034 VÍKURFRÉTTIR I 49. TÖLUBLAÐ I 30. ÁRGANGUR
Marta Eiríksdóttir
TexTi & myndir
Fyrir BLÓmSTrAndi mAnnLÍF
Nú erum við hætt að fara í
brjál að ar versl un ar ferð ir til út­
landa eina helgi en við vor um
orð in þekkt sem eyðsluglaða
þjóð in í norðri hjá toll vörð um
í út land inu. Mað ur hálf roðn­
aði þeg ar þeir spurðu hvort
við vær um Ís lend ing ar með
all an þenn an varn ing á leið
heim, stund um var versl að
svo mik ið að það varð aldrei
not að, græðgin svo mik il í
Vík inga gen un um okk ar! Já,
er það ekki? Er þessi græðgi
ekki fal in í okk ur öll um, við
erum jú öll blóð tengd meira
eða minna, öll frændsystk in
aft ur í ætt ir, en út rás ar gæj­
arn ir birtu okk ur hana bara í
hnot skurn, hver veit?
Nú hugs um við al mennt
meira og bet ur til ná ung ans,
hrun ið hef ur enn á ný birt
fal legt hjarta lag okk ar Ís lend­
inga.
Mér dett ur í hug eldri at­
burð ur, þeg ar part ur af þjóð­
inni okk ar var í lífs háska,
þeg ar Vest manna eyja gos ið
varð. Hvað gerð um við þá?
Við opn uð um heim ili okk ar
út um allt land og tók um inn
fjöl skyld ur sem áttu í eng in
hús að venda, jafn vel í nokkra
mán uði, fólk sem við þekkt um
ekki neitt. Við gerð um það
þá og við ger um það enn,
við stönd um sam an þeg ar á
reyn ir.
Gam an að prjóna
og skapa
Þær kon ur sem koma sam an
í Virkj un hálfs mán að ar lega
eru sam mála um að þær hafi
náð að prjóna sig sam an eft ir
banka hrun ið, áður gaf fólk sér
t.d. eng an tíma til að hitt ast og
prjóna. Stöll urn ar Hall fríð ur
Matth í as dótt ir, Þór unn Frið­
riks dótt ir og Harpa Jó hanns­
dótt ir halda utan um prjóna­
kvöld in í Virkj un. Það byrj aði
með því að Hall fríð ur fór í
Borg ar nes og próf aði að hitta
þar prjóna kon ur og hún varð
svo hrifi n að hún bað vin konu
sína Þór unni að vera með sér
í að koma svona af stað hérna
Suð ur með sjó. Þær fengu
Hörpu í lið með sér og töl uðu
við Val gerði Guð munds dótt ur
menn ing ar full trúa Reykja nes­
bæj ar, sem tók þeim ein stak­
lega vel segja þær. „Já, hún var
al veg frá bær hún Val gerð ur,
svo áhuga söm að hjálpa okk ur
af stað með prjóna kvöld in.
Hún var sjálf svo já kvæð og
áhuga söm yfir þessu, henni
fannst þetta fram tak til menn­
ing ar auka. Við eig um henni
mik ið að þakka,“ seg ir Hall­
fríð ur.
Prjóna kvöld in voru kynnt á
Ljósa nótt og nú hitt ist hóp­
ur inn, allt kon ur, karl arn ir
eru ekki enn mætt ir en þeir
koma kannski ef þeir vilja
vera í flott um kvenna fans.
Kon urn ar hitt ast í Virkj un
hálfs mán að ar lega klukk an 20
til 22 en blaða kona heim sótti
þær fimmtu dags kvöld ið 29.
októ ber. Þær fá kynn ing ar frá
garn versl un um og góð til boð
í leið inni en það er alltaf ein­
hver upp á koma í hvert sinn
sem þær hitt ast í Virkj un. Þær
hjálpa hvor annarri, þær sem
eru klár ar leið beina hin um
sem stranda. Þarna eru kon ur
á öll um aldri, þær sem hafa
prjón að í mörg ár, þær sem
eru rétt að byrja, yngri og
eldri, þetta eru sann köll uð
vin konu kvöld. Mæðg ur hitt­
ast þarna, tengda dæt ur og
tengda mæð ur, ömm ur og
vin kon ur, svo þær sem koma
ein ar og detta inn í hóp inn,
það er öll um svo vel tek ið sem
koma, ein stak lega heim il is legt
and rúms loft og spjall.
Aft ur til for tíð ar
„Við erum með fræðslu,
hvern ig á t.d. að þæfa ull al­
menni lega eða bara þvo hana
rétt“, seg ir Þór unn. „Við
kenn um nýtt prjón hérna
stund um og lær um hver
af annarri, þær sem kunna
meira, miðla hin um sem
lang ar að þjálfast bet ur. Ef ég
er í vand ræð um og þarf hjálp,
þá er hún nærri. Það eru all ar
svo glað ar að koma hing að,
svo gam an að hitt ast. Ótrú­
leg ustu kon ur mæta hing að,
af öll um stétt um og gerð um,
það sem sam ein ar okk ur er
áhug inn fyr ir prjóna skap. Það
þýddi nú ekki að bjóða upp á
svona hérna áður, það hafði
eng in tíma til að prjóna en nú
gef ur fólk sér tíma og finn ur
að svona sam vera er lífi ð. Að
koma sam an er það sem gef ur
líf inu gildi, fólk gef ur líf inu
gildi. Þeg ar ég fer að skoða
þetta bet ur eft ir hrun ið þá
finnst mér svo margt já kvætt
hafa gerst í land inu okk ar
núna“, seg ir Þór unn ákveð ið.
„Já við erum að rifja svo margt
upp sem ein kenndi okk ur
áður fyrr sem þjóð. Fólk hef ur
meiri tíma og þarf ekki að
kaupa allt. Við vor um að eyði­
leggja alla versl un á Ís landi
með ei líf um versl un ar ferð um
til út landa. Börn fá meiri tíma
með for eldr um og fjöl skyld an
fær ist nær. Nú er ein falt að
gera sér daga mun, bara með
því að hitt ast oft ar. Ég finn
það á börn un um sem ég vinn
með á leik skól an um að þeim
líð ur bet ur, því þau fá meiri
BLÓMSTRANDI
Líf ð á land inu okk ar hef ur sann ar lega breyst frá því að bank arn ir hrundu, þeg ar allt átti víst að fara til andsk...
En það gerð ist ekki, því hrun ið færði okk ur bara nær land inu
okk ar og nær hvert öðru. Lands bú ar eru flest ir farn ir að átta
sig á gildi þess t.d. að versla heima, gildi þess að versla við sitt
eig ið fólk og að styðja inn lend an iðn að, inn lend störf um leið.
All Ar Að prjónA!