Heima og erlendis - 01.12.1956, Side 2

rumska viÓ [>essu fólki. Aö vísu mun þaÓ
vera ýmsum eriíöleikum bundiÖ?
Já, og örÖugra en æltla mætti, svara eg
vini mínum. Eg get ekki veriÖ allsstaÖar,
eins og fuglinn lljúgandi. Kaupmannahöfn
er enginn smábær, og eg íiefi aÖeins kvöld-
iÓ til þeirrar vinnu. Og þaÖ i)er engan ár-
angur, aÖ skrifa þessu fólki, eg verö helst aÖ
ná lali af því, og fer þrátt fyrir þaÖ, oft er-
indisleysu. En hvaÖa ástæöa æltar þú aÖ sé
til þess, aÓ flest af því fólki, sem viÖ rek-
umst á í símaskránni og ætlum aÖ séu ís-
lendingar, „fela“ sig fyrir löndum sínum
hér, fæstir þeirra munu sækja fundi Islend-
inga, eöa í öllu falli sjaldan.
Yinur minn hugsar sig um stundar korn,
svo segir hann: Já, hvaÖa ástæÖu eigum viÖ
ætla til þessl Ætli þaÖ sé ekki svo um margt
af þessu fólki, aÖ þaÖ sé gift, maÖurinn eÖa
konan dönsk, og aÖ þaÖ þá liverfi alveg inn
í danska hluta fjölskyldunnar. Hitt er lika
hugsanlegt, aÓ áhugann vanti fyrir samvist-
um meÖ Islendingum, og félagsskapur kost-
ar fé og oft líka fyrirhöfn.
Eg svara vini mínum, aó eg hallist aö sömu
skoðun. Hefí heyrt fólk játa því hreinskiln-
islega, aÖ þetta væri ástæöan. En mig grun-
ar þó, aÖ ýmislegt annaö komi þar til greina.
En viö skulum láta þaÖ liggja.
Svo verÖur þögn. Eg grubla þó áfram viö-
víkjandi því, sem viÖ höföum talaÓ um. En
svo brýtur vinur minn upp á öðru og segir:
J>ú byrjaÖir á því í blaöi þínu, aÖ birta
myndir af húsum hér í borginni og merkir
Islendingar höfóu búið í. Erlu horfinn frá
þeirri hugmyndJ [>aö er þó sögubrot í því.
Nei, eg hefi þá hugmynd stöðugt í huga,
en þaÖ eru ýms vandkvæÖi á aö framkvæma
hana, til þess þarf eg aÖ eyða tíma á skjala-
safni, leita þar í Kraks Vejviser eða göml-
um símaskrám, en get ekki séÖ af tíma til
þess frá daglegri vinnu minni. En eg get
þó frætt þig um þaÖ, aö hér við þessa götu
nr. 16, bjó þorvaldur Thoroddsen, prófessor
laust eftir aldamótin. Eg fer þar framhjá
daglega, og sendi honum þá slundum blýja
bugsun. Og Dr. Valtýr GuÖmundsson bjó
viÖ Kingosgade nr. 15, þaö var á fyrstu bú-
skaparárum hans hér, innan aldamóta. Leiö
mín liggur líka frarn lijá því húsi, stíg þar
í sporvagninn á morgnana til vinnu minnar.
Eg liefi líka fundiö heimilisfang Tryggva
Gunnarssonar, nefndur íslenskur kaupmaö-
ur, þaö var Ny Adelgade 13 og líka Havne-
gade 41. Steingrímur Thorsleinsson bjó 1872
viö Longangsstræde nr. 37 B, 4. hæÓ. [>á
hefi eg líka fundiÖ heimilisfang bans viö
Nyborggade 26 2 á Austurbrú. Jóhann Sigur-
jónsson bjó (víst síðustu ár sín) viö Oster-
gade nr. 17, þaö bús er nú rifiÖ niður. þeg-
ar hann skrifaði Fjalla-Eyvind, bjó hann
Solvgade 305. Mig hefir oft langað til aÖ blaÖ-
iö ílytti myndi.r af þessum húsum, en slíkt
er oröiö svo kostnaÖarsamt, og fæstir skilja
tilgang þess.
Mannstu, segir vinur minn, að viö höfum
orðað þaö einu sinni, að gaman væri aö
grafa uppi, hvar hin ýmsu íslensku ljóð-
skáld hafi setið eða búiö, þá er þeir ortu
hin ýmsu kvæði sín. [>aö er hugsanlegt, að
þeir hafi fundið fagra bletti hér í borginui
aÖ lilla sér viö — hér vantar síst fagra skraut-
garða — og að þar hafi andinn komiö yfir
þá, þar gætu þeir Jónas, Steingrímur og
þorsteinn hafa orðiö fyrir þeirri hrifningu,
er hrundu bestu kvæóum þeirra af stokkun-
um. Hefir þú aðhafst nokkuö á þvi sviðil
Nei! svara eg vini mínum. Hefi eg annars
orðaÓ þaö viÖ þig'í það mun þá bafa verið
af þeirri áslæóu, aó Jón Aöils, sagnfræÓing-
ur, sagÖi mér frá því, aö Steingrimur Tlior-
steinsson hefÖi ofl seliÖ í Aborreparken og
ort þar kvæöi sín. Sá skrautgarður er nú horf-
inn, hann var á þeim slóÖum sem nú er
Stúdenterforeningen og lslendingafélag held-
ur fundi sína í. Slíkt mundi verða mér ofur-
efli. En Sigfús Blöndal slakk því aö mér
einbverju sinni, að eg ætti aö taka myndir
af heimilum Islendinga liér og birta í blað-
inu með skýringum. það er meira vit í þeirri
liugmynd, en eg vil ekki taka á rnínar herð-
ar aÖ framkvæma hana. Eg er aÖ verða of
gamall, til aÖ eiga í þeim snúningum.
Yinur minn starir framundan sér, og mér
þykir engin furða, þó honum finnist tími til
aö viÖ hættum þessu hjali, en svo segir hann:
það sem viÖ höfum rætt um hér á bekkn-
um munu þykja smámunir, þau spor Islend-
inga bér, sem við höfum aðeins stiklaÖ á,
munu þykja einkis viröi í sögu Islendinga
bér, eöa svo mun ílestum finnast.
Flestum! segir þú. Nei, öllum! Menn sjá
raunar oftast best smámunina, þegar talaó
er um menn persónulega, en skilja þá ekki,
þegar þeir eru notaöir í heildarmynd sög-
unnar. porf. Kr.
ÍO