Alþýðublaðið - 11.07.1924, Qupperneq 3
AL-P'S§»iqpLIS$II®
I
Frá Danmðrki.
(Tilkynning frá sendiherra Dana.)
Utanríkisráðuneytið tUkynti á
tðstudrginn var, að norska utan-
ríklsstjórnln hafi .fengið símskeyti
frá norsku selveiðaskipi þess
efnis, að áhöfnin af »Teddy«, 21
maður, séu í Angmagsalik.
Minudaginn 7. þ. m. hefir verið
blrtur konungsúrskurður um áð
dðnskum og ísleDzkum skipum
sé leyfilegt að sigiá á áustur-
strðnd Grænlands og Hm land-
helgina þar milli Lindovsfjarðar
og Nordö ítrundingen að fráskil-
indi Angmagsalik og nágrenni.
Fármönnum er gefið leyfi til áð
ganga á land, hafa vetursetu,
stunda dýravelðar og fiska á
nefnduaQ slóðum áusturstrandar-
iunar, ef gætilega er að þvi farlð.
Danskir og íslenzkir ríkisborg-
arar og félög mega taka sér
land til notkunar. Byggja má
stöðvar tll veðurfrétta, ritsíma og
talsima og enn fremur vísinda-
legar stöðvar og mannúðarverka.
Þegar samningurinn við Noreg
gengur í gildi, ná sömu réttindi
enn íremur til norskrá ríkisborg-
ara og enn fremur til þegna
þeirra ríkja ánnara, sem danska
stjórnln gerir samninga um þetta
við.
Það er opinberlega tilkynt, að
foriagl dönsku sendinefndarinnar
í Moskvp, Schou, haíi verið s'ip
W.D.&H.O.Wills.
B/isto! & Lor-Jon.
Dejkið
,Capstan‘
Smástfluvepð 96 aurar.
Fást alls staðar.
I;
aðut sendiherra D ma í Rúss-
landi og foringi.tllsvarandi rúss-
neskrar nefndar 1 Khötn skip-
aður sendisveltarfulltrúi í Kaup-
mannahöfn.
Frá Grimsb;
er Alþýðublaðlnu skritað 18. f. m:
>H0rmnlegt slys.
Margir íslenzkir fiskimenn
konnast við e.s. >Mikado«, sem
fór frá Grimsby 29. sept. f. á.
til Kanada tll að stunda fisk-
velðar. Var skipshöfnin 18 menn,
þar af 6 ísieozkir, 1 danskur, 1
sænskur og 1 færeyskur, en
hlnir allir enskir. Skipið lagði
aflann upp þar, sem heitir Digby,
skamt frá Halifax (í Nýja Skot
landi), og var útgerðartíml þess
útrunninn síðast í maí. Lagði
það þá af stað frá Halifex til
Grimsby, en er það hafði slglt
fáar klukkustundir, hrpptl það
attaka-veður og stór&jói, rendl
á blindsker rétt við land og
sökk á 8 minútum. Loftskeyta-
maðurlnn sendi þegar út loit-
skeytl um siysið, og lét hánn
lífið við það starf. Skipyerjar
héldu sér uppi á siglutoppunum,
en vorn að smátýnast þaðan.
Eftir 14 klukkustundir voru ,9
eftir af 18, og þá fyrst gat
björgunarbátur náð þelm. Voru
þeir mjög illa á sig komnir.
Meðal þeirra, er björguðust,
voru ailir íslendlngarnir, en Dan-
Bdgar Rice BurrougHs:
Tarzan og glmsteinai* Opar-horgar..
„Þið oruö ruargir gegn einum,“ mælti Tarzan. „Hvi
ekki að koma vilja ykkar fram? Farið til Opar með La,
og ryðjið Kada úr vegí, ef hann þráast við.“
Prestarnir tóku þessu með gleðiópum. Þetta var nýr
innblástur. Aldavenja og blind hlýðni við æðsta prestinn
gerði það að verkum, að þeim fanst óhugsandi að bjóða
honum birginn, en þegar þeir vissu, að þeir gátu ráðið
við hann með afli, voru þeir eins kátir og barn, sem fær
nýtt og lengi þráð leikfang.
Þeir ruddust fram og gripu Kada. Þeir görguðu i eyru
hans. Þeir ógnuðu honum með kylfum og hnifum, unz
hann lét undan, en ólundarlega samt. Gekk Tarzan þá
rétt fram fyrir Kada.
„Prestur!" sagði hann. „La fer aftur til hofsins með
prestunum og undir vernd þeirra, og hveí’, sem gerir
henni me.in, skal eiga Tarzan á fæti. Tarzan kemur til
Opar fyrir næsta regntíma, og hafl La liðið nokkurn
miská, þá vei Kada, æðsta presti!“
„La verður þar og heilsar þór,“ hrópaði æðsta hof-
gyðjan, „og La mun biða og þrá, þrá og biða, unz þú
kemup Ó, segðu mér, hvort þú kemurl1
„Hver veit?“ sagði apamaðurinn, vatt sér upp i trén
og hólt af stað austur eftir.
■ La horfði um stund á eftir honum; svo laut hún
höfði, andvarpaði og hélt af stað til Opar eins og gömul
kona og þreytt á lifinu,
Tarzau apabróðir hélt áfram til myrkurs; þá lagðist
hann fyrir á trjágreín og sofnaði. Hann hugsaði eigi
um morgundaginn, og La var að eins óljós mynd í
minni hans.
En fáum dagleiðum norðar var lafði Greystoke og
beið þess dags, er hinn hrausti maður hénnar kæmist
að svikum Áchmets Zeks og skundaði henni til hjálpar,
en meðan hún dró i huganum upp mynd af komu Johns
Claytons, sat hann á hækjum sór hálfnakinn undir tré
og rótaði við greinum og tindi lirfur.
Tveir dagar liðu frá þjófnaði gimsteinanna, áður en
Tarzan hugsaði um þá. Þegar þeix flugu honum i hug,
fékk hann löngun til þess að slcoða þá og leika sér að
þeim; hann gerði ekki unnað þarfara og lagði þvi af
stað áleiöis þangað, sem hann gróf þá.
Þótt engin merki væru þar, sem steinamir voru
faldir, og löng eið væri þangað, hólt Tarzan rakleiðis
á Btaðinn,