Fagnaðarboði - 01.05.1965, Síða 7

FAGNAÐARBOÐI
7
Konungur úlvaldra
Framhald af bls. 5.
leiðendanna. Ekki voru þeir heldur að villa á sér sýn.
Ollum er í sjálfsvald sett og stendur til boða að vakna
til réttlætis Krists og verða leiddir af Guðs náð og kær-
leika.
AUir þarfnast friðarins og hvíldarinnar við blessunar-
brunn Frelsarans.
Vitringarnir sýna þér eftir hverjum þú átt að spyrja.
Einnig fær þú lært af þeim, hvað ber að forðast. Forð-
umst því hræsnisveg Heródesar. Hann þóttist einnig
ætla að veita hinum nýfædda konungi lotningu, já,
meira að segja spurði, hvað stæði skrifað í Ritningun-
um um konunginn, svo hann enn betur gæti barist gegn
kærleika Guðs.
Xotum hátíðardagana, til þess að dvelja við huggun
Ritninganna, svo Jesú líf sé okkar líf í fullkomnum friði
og huggun. Þá hefir Guðs dýrð runnið upp þér til handa.
Þú veitir þá Konungi Lífsins lotningu og færir Honum
þær gjafir, sem Honum ber — gefur Honum hjarta
þitt, að það megi vera Hans bústaður.
Mætti kærleikur Guðs birtast þér í réttlæti trúar-
innar, þeirrar trúar, sem Jesús Kristur er höfundur að,
svo þú ávallt megir ganga á Hans vegi, Honum, Kon-
ungi Lífsins, til lofs og heiðurs.-Hann elskar alla menn
og þráir að þeir þiggi eilífa lífið, sem Hann hefir þeim
áunnið með krossdauða sínum.
Enn er Hann að bjóða í veizlusalinn. Vakna þú og bú
þig veizluklæðum, sem Hann í kærleika sínum þráir að
gefa þér, — að vera réttlætur af öllum þínum syndum.
Tími jólanna færist nær. Sá tími er óviss, því enginn
á það víst að lifa næstu stund. En tími réttlætisins er
öllum viss, er Drottins leita. Og það er sú hátíð, sem
engan endi hefur. Allt er þar öruggt í eilífum friði og
fögnuði.
Ef einhver á ekki réttlætisklæðin, þá vil ég segja við
hann: Far að dæmi vitringanna. Spyr með djörfung eft-
ir KONUNGINUM. Lát engan tefja þig. Gakk á Jesú
fund, Konungs Lífsins, sem hefir lífið að gefa þér. Hann
segir: Minn jrið gej ég yður.
Dýrð sé Guði í upphœðum, og jriður á jörðu með
þeim mönnum, sem Hann hejir velþóknun á.
(Lúk. 2, 14.).
Jesús svaraði Pílatusi: Já, ég er konungur; til þess er
ég jœddur og til þess koni ég í heiminn, að ég beri sann-
leikanum vitni. Hver, sem er sannleikans megin, heyrir
mína rödd. (Jóh. 18, 37-38.).
Guðri'm Jónsdóttir.
Þetta fengum við allt...............................
Framhald af bls. 4.
— Xei, barnið mitt. Eg get ekki farið út í þennan
kulda. Pabbi á engan frakka að fara í. Vertu nú góður
drengur og ekki alltaf að þessu relli við pabba og mönnnu.
— Lofaðu mér þá, pabbi, að fara með Sússie systur
niður í Trúboðshús. Þeir eru þar með jólatré og konan
lofaði að gefa mér skó.
— Jæja góði. Þú mátt fara með Sússie.
Svo lögðu litlu systkinin af stað til Trúboðshússins.
A leiðinni var Sússie að segja bróður sínum frá Jesú-
barninu, sem fæddist í Betlehem. Þau þurftu ekki að
fara langan veg og innan skamms voru þau komin í
samkomusal Trúboðshússins. Orðlaus af undrun virtu
þau íyrir sér það, sem við augum blasti. Þarna var stærð-
ar hrúga af jólagjöfum, sem útbýta átti um kvöldið,
kjöt, búðingur, föt að ógleymdum leikföngunum. Aldrei
hafði Dick litla látið sig dreyma um að eignast svona
falleg gull.
Ein starfsstúlknanna gekk nú til barnanna og sagði:
— Jæja, börnin mín. Hvað myndi ykkur nú helzt
langa til að fá?
Sússie herti upp hugann og sagði: — Það sem okkur
langar til þess að biðja um er víst alltof mikið. Okkur . ’
langar til þess að fá frakka handa honum pabba. Pabbi
á bágt núna. Hann fær hvergi vinnu. Svo er mamma
veik ...
— Við skulum nú sjá til, vina mín, hvort við finnum
ekki frakka handa honum pabba ykkar. En þú sjálf,
hvað langar þig til þess að fá?
Brátt hafði Sússie litla eignast fallega, hlýja kápu og
Dick bróðir hennar lilý og vönduð stígvél. En þar með
var ekki allt upp talið, því þegar þau komu heim til sín
tæpum klukkutíma síðar var í fylgd með þeim starfs-
systirin og ungur piltur, sem bar stóra körfu.
Þegar þau komu inn í herbergið reyndi móðirin að
rísa á fætur, en faðirinn sat hreyfingarlaus við borðið
yfirkominn af sorg og örvæntingu.
Nú var farið að taka upp úr körfunni og undrunin
leyndi sér ekki í svip móðurinnar. Þarna var tekið upp
kjöt, rúsínubúðingur, og ýmislegt annað góðgæti. Augu
hinnar ungu móður fylltust tárum.
Það var þakklát fjölskylda, sem settist að matarborð-
inu sínu á jóladaginn. Móðirin, klædd nýjum, hlýjum
kjól, bar á borð nautakjötssteik og rúsínubúðing.
— En hvar er jólagjöfin hans pabba, gall við í litla
Dick?
Konan kom með frakka handa pabba.
— Já, þú ættir að vita, hvernig frakkinn fer á þér,
sagði nú unga konan, um leið og hún tók fram frakk-
ann. En hvað er þetta hérna í vasanum?