Bæjarins besta - 15.03.2012, Side 8

8 FIMMTUDAGUR 15. MARS 2012
lenduvöruverslanir.“
- Voru samskiptin við kúnnana
öðruvísi þá en í dag?
„Þau voru miklu persónulegri.
Reyndar held ég að Jón Bárðar
hafi verið einn fyrsti kaupmað-
urinn á landinu til að opna
svokallaða sjálfsafgreiðsluversl-
un. En í til dæmis Björnsbúð var
allt afgreitt yfir borðið. Kex,
kornvara og fleira kom í kössum
en svo var þetta vigtað og pakkað
á staðnum. Mér er líka alltaf minn-
isstætt þegar ég var í landlegu á
þessari einu vetrarvertíð sem ég
fór á og gekk upp Hafnarstrætið
með skipsfélaga mínum. Þá
heilsuðu allar konurnar mér
kumpánlega. Þegar við vorum
komnir upp að kirkjugarði var
félaga mínum nóg boðið og
spurði hvernig það eiginlega væri
með mig. En allar þessar konur
voru auðvitað fyrrverandi kúnn-
arnir mínir í Björnsbúð og hjá
þau í Hafnarstræti 1 þar sem Stjórn-
sýsluhúsið stendur í dag og síðar
í Aðalstræti 22 en það hús hefur
líka verið rifið,“ segir Finnur.
„Í dag eru skólafélagarnir
gömlu líka flestir farnir. Ég á 50
ára fermingarafmæli í vor en af
yfir sextíu manna árgangi erum
við aðeins sex eftir hérna. Af hópn-
um eru ekki nema fimm dánir,
hinir eru bara allir fluttir.“
Verslunarmaður
Finnur fór að vinna í gömlu
Björnsbúð aðeins fjórtán ára
gamall.
„Þá byrjaði ég sem verslunar-
maður og hef nánast ekki gert
neitt annað alla mína ævi, nema
að ég var eina vetrarvertíð á sjó.
Hér var mikil verslunarmenning
og kaupmenn á mörgum hornum.
Björnsbúð, Finnsbúð, Jónas Magg
og fleiri litlar matvöru- og ný-
Finnur Magnússon var ekki nema
fjórtán þegar hann hóf afgreið-
slustörf í gömlu Björnsbúð en
verslunarrekstur átti svo eftir að
verða ævistarfið. Blaðamaður
BB hitti Finn á heimili hans og
spjallaði við hann um kaup-
mennsku, möndludropa, land
brossins og kúluna hvítu.
Sex af sextíu
„Ég er fæddur á Ísafirði árið
1948 og bjó hér mín fyrstu 21 ár.
Þá flutti ég suður, eða „skrapp í
burtu“ í 24 ár, en kom aftur hing-
að 1995. Þegar ég snéri aftur
reyndust lítil ummmerki um veru
mína hér áður fyrr. Öll heimili
sem ég hafði átt á Ísafirði voru
horfin. Ég fæddist í Norðurtanga-
húsinu en síðan fluttu foreldrar
mínir í lágreist hús sem stóð á
bakvið Ásbyrgi við Skipagötu,
það var horfið. Því næst fluttu
Jóni Bárðar.“
- Hvernig líkaði þér á sjónum?
„Ágætlega, þótt ég hafi verið
hræðilega sjóveikur til að byrja
með. Ég var kokkur, við vorum á
línu og bara fimm um borð. Þegar
ég hafði losnað við sjóveikina
varð þetta fínt.“
Finnsbúð
Eftir viðkomu í Keflavík starf-
aði Finnur sem verslunarstjóri í
Hagabúðinni á Hjarðarhaga,
keypti síðan sína fyrstu verslun.
„Já, sú hét Finnsbúð. Ég keypti
eina af svokölluðu Kiddabúðun-
um, mat- og nýlenduvöruverslun
sem stóð á horni Bergstaðastrætis
og Baldursgötu. En Kiddabúð-
irnar voru í samkeppni við Silla
og Valda búðirnar á sínum tíma.
Mér fannst auðvitað mjög spenn-
andi að vera kominn í eigin rekst-
ur. Það var mitt lán að þegar ég
fór í Verslunarbankann til að
biðja um fyrirgreiðslu var þar
bankastjóri Höskuldur Ólafsson
sem hafði verslað í Hagabúðinni
og því þekktumst við. Ég var
staðráðinn í að breyta búðinni,
innréttingum og öðru, enda var
hún orðin barn síns tíma. Og ég
fékk fyrirgreiðsluna sem ég þurfti
til þess.
Þetta voru skemmtilegir tímar
og margir þekktir landsmenn sem
maður kynntist í Hagabúðinni
og í Finnsbúð. Þar verslaði til
dæmis sonur Sveins Björnssonar,
Guðni kjaftur, Ármann Snævarr
og Húsameistari ríkisins. En
þarna í kringum Bergstaðastrætið
var líka eitthvað af óyndisfólki
sem var mikið í víni og þesshátt-
ar. Ég keypti mikið inn frá
Matkaup sem var þekkt heild-
verslun en þeim þótti undarlegt
hvað konurnar í hverfinu væru
duglegar að baka. Finnsbúð var