Bæjarins besta - 15.03.2012, Page 9

FIMMTUDAGUR 15. MARS 2012 9
Maður
skyldi
aldrei
segja
aldrei
stærsti kúnninn í möndludropum.
Það bjuggu nefnilega tvær fjöl-
skyldur þarna í hverfinu sem
komu daglega og keyptu heilan
kassa af möndludropum,“ segir
Finnur og brosir.
Fjárhagsörðugleikar
Eftir sex ár við Bergstaða-
strætið ákvað Finnur að snúa sér
að öðru.
„Þá keypti ég verslunina Hreið-
rið sem stóð lengst af við Smiðju-
veg í Kópavogi. Ég keypti hana
af kunningja mínum sem hafði
verið verslunarstjóri minn á Hafn-
argötu í Keflavík. Hann hafði
farið út í húsgögn og opnað þessa
verslun ásamt þeim sem rak Lín-
una á sínum tíma. En Hreiðrið
var sérverslun með rúm.“
- Hvernig var að skipta úr mat-
vöru í húsgögn?
„Það voru eiginlega rosaleg
viðbrigði og mér hreinlega kross-
brá fyrst. Í matvörunni er maður
að selja allan daginn, smátt og
smátt. En í húsgagnaversluninni
sat maður kannski og gerði nán-
ast ekkert allan daginn og seldi
ekkert. Svo síðasta klukkutímann
komu 2-3 kúnnar og allt í einu
var maður kannski búinn að selja
meira á þessum eina klukkutíma
en maður hefði gert frá níu til
sex í matvörunni. Þetta voru því
stærri tölur en mun færri.“
Finnur rak Hreiðrið í níu ár en
þá hallaði undan fæti.
„Ég hafði farið út í það að
byggja og á sama tíma fór ég út í
það að kaupa húsnæði fyrir versl-
unina. En þetta var á þeim tíma
sem kaupgjaldsvísitalan var tekin
úr sambandi, 1984. Eftir á hafa
stjórnmálamenn lýst því yfir
hversu mikil mistök það hafi ver-
ið, enda yfir 80% verðbólga á
þessum tíma. Allt í einu hafði
fólk miklu minna á milli hand-
anna og maður sá verðbólguna
éta upp eignirnar. Og sjálfur fór
ég mjög illa fjárhagslega út úr
þessum tíma.“
Austur svo vestur
Spurður hvernig Ísfirðingnum
hafi liðið í borginni á þessum
árum, svarar Finnur:
„Ég kunni mjög vel við mig.
Var meira að segja búinn að segja
á þeim tíma að ég ætti aldrei eftir
að koma aftur hingað vestur,
nema bara í heimsóknir. En mað-
ur skyldi aldrei segja aldrei.“
Eftir stutta viðkomu sem versl-
unarstjóri hjá Plúsmarkaðnum í
Grafarvogi tók Finnur næst upp
verslunarrekstur austur á fjörð-
um.
„Já, mig langaði til að breyta
til og fór austur á Breiðdalsvík
til að reka kaupfélagið þar. Þeir
voru að tölvuvæða hjá sér og ég
hafði orðið mér út um einhverja
þekkingu á því hjá Plúsmarkaðn-
um. Þarna var ég í tvö ár og
kunni mjög vel við mig. Þótt
starf væri ekki umsvifamikið var
það skemmtilega fjölbreytt.“
Árið 1995 snéri Finnur svo
aftur á Ísafjörð.
„Ég var nýskilinn við þáver-
andi sambýliskonu mína og faðir
minn var háaldraður í Bolungar-
vík. Þannig að ég ákvað að koma
hingað vestur í smátíma. Ég réði
mig í Bókhlöðuna, þangað sem
ég hafði horft sem lítill drengur
úr glugganum á Hafnarstræti 1,
og er þar enn. Eftir að ég kom
hingað sökkti ég mér í félagslíf
aftur og er til dæmis einn af stofn-
endum Litla leikklúbbsins. Ég
kynntist líka hvítu kúlunni og
sökkti mér í golfið. Það var bara
virkilega gott að vera kominn
aftur,“ segir Finnur.
„Þótt ég hefði kunnað vel við
mig í Reykjavík þann tíma sem
ég bjó þar þá er ég orðinn þannig
í dag að ég stoppa ekki þar lengur
en ég nauðsynlega þarf. Ég þarf
að komast heim sem fyrst aftur.“
Hvíta kúlan
Finnur er öflugur golfari og
segist hvergi líða betur en úti á
velli.
„Það var samt aldrei meiningin
að fara út í golfið. Þegar menn
sem ég þekkti spurðu mig hvort
ég ætlaði ekki að fara að kíkja
með þeim á völlinn hélt ég nú
ekki. Ég hefði aldrei snert á golf-
kylfu og hygðist ekki gera það.
En svo af tilviljun fór ég á golf-
námskeið haustið 1995 og bara
gjörsamlega féll fyrir þessu. Það
má segja að ég nánast flytji lög-
heimili mitt inn í Tungudal á
vorin og til baka á haustin. Maður
er þarna öllum mögulegum
stundum en hef líka rekið veit-
ingasöluna í skálanum undanfar-
in ár.“
- Hvað er svona heillandi við
golf?
„Það er svo margt. Þetta er
mikil útivera, góð hreyfing og
svo er félagsskapurinn frábær.
Við hér á Ísafirði erum svo lán-
samir að geta nánast alltaf gengið
beint á teig. Í flestum tilfellum
hittir maður þá einhvern sem er
að hefja hring. Þetta er ekki eins
og í Reykjavík þar sem maður
þarf að taka ákvörðun um að
spila með tveggja daga fyrirvara
og svo framvegis.“
Finnur tekur reglulega þátt í
mótum og er með 19,3 í forgjöf.
„Hér fyrir vestan erum við með
27 holur, þrjá níu holu golfvelli,
það telst bara mjög gott. Fyrir
sunnan hef ég farið svolítið í
Leiruna, líklega vegna þess að
bróðir minn býr í Keflavík, en
mér finnst líka skemmtilegt að
spila á Keilisvellinum. Eitthvað
sumarið tók ég þátt í landsmóti
eldri kylfinga sem var haldið á
Akranesi. Hélt svo áfram og fór
um bæði Norður- og Austurland
til að spila. Ég er því búinn að
prófa marga velli á landinu.“
Land brossins
Finnur hefur gert töluvert af
því að skreppa út fyrir landstein-
ana til að spila golf.
„Frá því 1996 hef ég farið á
hverju ári í golfferð erlendis.
Fyrst fór ég til Skotlands, síðan
mikið til Spánar og Portúgal. Það
var alltaf verið að spyrja mig
hvers vegna ég færi ekki til Tæ-
lands en ég var bara ekki sérstak-
lega spenntur fyrir því. Fannst
langt þangað. En svo ákvað ég
að gefa sjálfum mér golfferð til
Tælands þegar ég yrði sextugur,
árið 2008. Síðan hef ég eiginlega
ekki séð annað, búinn að fara á
hverju ári og er mjög heillaður af
landinu og þjóðinni.“
- Hvernig er Tæland?
„Mannlífið er skemmtileg og
menningin, auk þess sem landið
er geysilega fagurt. Og golfvell-
irnir eru náttúrlega frábærir. Á
Pattaya ströndinni eru 22 golf-
vellir, hverjir öðrum ólíkir en
allir skemmtilegir. Pattaya er mik-
ið ferðamannasvæði en Banda-
ríkjamenn uppgötvuðu þessa
strönd í Víetnamstríðinu. Þeir
voru með herflugvöll stutt frá
henni og ströndin byggðist upp
út frá því. Til dæmis hitti Earl
Woods, faðir Tiger Woods, kon-
una þarna á Pattaya þegar hann
var í Víetnamstríðinu,“ segir
Finnur.
„Að vísu er orðið svolítið dýr-
ara að dvelja þarna en þegar ég
fór fyrst árið 2008. Þá var tæ-
lenska battið um 2 krónur ís-
lenskar en hefur verið nær 4 krón-
um undanfarin ár. Því hefur mað-
ur ekki verið að spila dýrustu
vellina upp á síðkastið. Á þeim
er rásgjaldið yfirleitt um 2000
bött en við höldum okkur yfirleitt
við velli þar sem rásgjald er nær
því að vera 1000 bött. Maður
verður að ráða til sín kylfusvein
og leigja golfbíl og þannig bætast
við 600 bött. Að spila þokkalegan
völl með öllu kostar því 1600
bött, eða 6400 krónur.“
Finnur er tiltölulega nýkominn
heim frá Tælandi.
„Ég kom heim fyrir um mánuði
eftir sex vikna dvöl. Þetta er í
fyrsta skipti sem ég hef verið yfir
áramót. Það var mjög skemmti-
leg reynsla að liggja á ströndinni
um áramótin og horfa á flug-
eldahafið. Annars sýndist mér
Tælendingar halda upp á ára-
mótin með svipuðum hætti og
Íslendingar.“
Finnur bætir við:
„Þrátt fyrir hækkunina á batt-
inu er landið enn mjög ódýrt. Til
dæmis geturðu hæglega borðað
þrjár góðar máltíðir á dag á veit-
ingastað fyrir þúsund krónur ís-
lenskar.“
- Finnst þér mikill munur á
lífsstíl og viðhorfum Íslendinga
og Tælendinga?