Alþýðublaðið - 17.07.1924, Qupperneq 1

»9*4
Fimtudaginn 17, júlf.
165 tölublað.
íslani og Þingvellir.
íiæðu, flott á ÞingTðllnm
af Kf. V. Hammer,
yfifskjaiaverði i utanríkis-
ráðuoeytinu norska.
Landar mínir!
Viíjlð þið leyfa mér að beina
af yðar hálfu máll til hr. K.
Zimsans borgarstjóra fyrir því,
að hinn hefir tekið að sér íor-
ustu þessarar íerðar tií Þlng-
valla, og til hr. M. Þórðarsonar
þjóðmenjavarðar íyrir læðu þá
hina einstaklega fróðlegu, er
hann hefir haldið iyrir oss um
sogu þessa staðar og þjóðlegt
giídi hans,
Fyrir ess er það að sjá Þing-
veííi nýr og merkilegur viðburður
í viðbót við þá hina mörgu, er
vér hö^um lifað þassa daga.
Þessi staður vekur einnig með
ojs minningár af djúpum sáfna
vorra, minningar, sem tengdar
eru við samsiginiegan uppruna
vorn, ættársamband vort og
skyldlelka í gamia daga, ^kyld-
leika, sem dafnað hefir í samtil-
finningu vor á milU til þessa
dags. Vér stöndum, svo sem vér
heyrðum, hér á stað hlos frjáisa
þjóðlífs hins forna íslerzka ríki«.
Ilér var það, að þörf íslenzku
þjóðarinnar íyrir frelsi, sjálfræól
og sjálfstæðl sem sérstaks sjálf-
stjórnarríkis birtist í upphafi í
athöfnum og máii frelsiselskra,
ríklundaðra og þjóðrækinna
manna. Hér skópu íslendingar
ríki sitt, þjóðfélag aitt öldum
saman voru Þingvellirsamkomu-
staður viljasterkra og framgjarnra
manna fslenzku þjóðarinnar, göf-
ugra manna með stárfdþrek og
athafnaþörf.
Þegar vér litumst hér nm,
Fkiljum vér, að náttúran hefir
fengið tiívalið umhverfi fulltrú-
um þjóðar, sem hefir lifað og
barist fyrir freisi sídu og sjálf-
ráðarétti með ósveigjánlegu þori
og óbeygjanlegum vilja. Það
□æglr ekki að segja, að hér sé
fallegt. Hér er öílu fremur stráng-
leiki, mikiUelki, tign og aivara
f iandslagl þvi, er vér sjáum.
Því hlaut það að verða leiksvlð
þjóðnýtra starta og stjórnarat-
hafna þróttmlkilla inanna og vilja-
fastra. Vér skiljum mjög vel, að
hér gat ekki verlð staður fyrir
svignandi veikiaika, lingerðan
vilja. Alt hverflyndi og bilgirni
i huga og m&li hlaut að vera
banntært hér.
Vér erum hriinir af svip nátt-
úrunnar, og 6g hygg, að aliir
vér, hinir norsku heimsækjendur,
séum á einu máll um, að án
þessarar sjónar og svipar og
þeirrar fræðsiu er vór höfum
hér fengið, hefðum vér haldið á
heimlelð mlðar s uðugir áð skiln-
ingi á þjóð fsl tnds, sögu þess
og þjóðargæfu. Saga íslands,
sem að svo mörgu á sammerkt
við söguleg örlcg Noregs, er —
eða svo hefir rr ér skiiist — inni-
lega tengd við Þlngvelll. Þing-
vellir voru stjói askörungaræða-
stóll þessa land i, — án saman-
burðar* að öðru leytl Rómverja-
torg þess. Hér kom það frarn,
sem barðist í brjóstum íslenzkra
manna, alt, sem lifði i hug
þeirrá og sál íyrir þjóðina og
framtíð hennar, — með köflum
ef tii vill að hálfu gleymt eða
horfíð úr vitund þelrra, en ávalt
bíossandi at nýju upp úr djúpi
sálarinnar. Því er þessi staður
svo sem þjóðlegur helgidómur,
musteri, reist af náttúrunni iyrir
trú , þeirra á sjálfa sig og rétt
sinn, en jafnfrámt áþreifanlegur
veruleiki og mikil ímynd. Island
hið nýjá, sóm vér Djótum þeirrar
gleði að heimsækjá á ungum
degi þess, gat ekki reist frámtíð
sina á auðugri og fegurri und-
áufara ná þróttgjöfulii þjóðiega
Daníel T. Fjeldstsd,
I æ k n I r.
Skólavörðustfg 3. — Sfmi 1561.
Viðtalstími ki. 4—7.
Follkomnasta
félagS'Skemtifðr
verður Good-Templaraföiin um
næstu helgi. Tjöld verða rei-t á
skemtistaðnum kl. 9 á laugardags-
kvöldiö, og geta þeú, sem fara um
kvöldiö, fengið að leggja sig um
nöttina og byrjað sunnudaginn
snemma og skoðað umhverfið,
skroppið inn í Marardal, inn í
Vötn eða upp á Vífilfell. Ef til vill
verður brugðið sér í dans á laug-
ardagskvöldið._
Umdæmisstdkaonr.i
heldur aukafund í kvöld (17. þ. m.)
kl. 9 í Goodtemplarahúsinu (uppi).
Áríðandi mál á dagskrá. Allir
stórstúkufulltrúar boðaðir á fund-
Mætið Etundvíslega!
U.d.-kauzlari.
mn
Tófuhvolpar, hæst verð, afgr.
Alþýðublaðsins, sími 988, vísar á.
en þeim, sem hér sameinaí for-
tíð landsins og íramtíð þess.
Látum os1?, um leið og vér þökk-
um fyrir það, sem hi'dr íslenzku
vlnir vorir hafi veitt oss að sjá,
reyna og finna, bera fram hjart-
enlegustu óskir vorar til handa
landi þeirra og þjóð og framtið
hennar. Vér viljum staðfesta
þessar óskir vorar og vonir með
þjóðlegu, norsku húrra-hrópi af
öiium mætti vorum.
(Hútral Hútral Húrra!)