Ólafía : rit Fornleifafræðingafélags Íslands. - 01.05.2009, Síða 86

til Berufjarðar. Miklu frekar hefur
verið leitað að nýjum stað fyrir
áframhaldandi viðskipti, fyrst í Fúlu-
vík187 – reyndar í mjög stuttan tíma –
og svo endanlega á Djúpavogi við
strönd fjarðarmunnans hinum megin.
Olavius hefur þegar nefnt eina af
mögulegum ástæðum fyrir því að
Gautavík var yfirgefin: „Gautavík
hefur orðið fyrir barðinu á rekís frá
Grænlandi, sem og Berufjörður allur,
og hafa skip sem lágu við akkeri varla
getað komist hjá honum.188 Þessar
aðstæður geta hafa leitt til þess að
Djúpivogur var frá öllum hliðum
öruggari en Gautavík. Búast má við
því að það hafi ráðið úrslitum um að
Djúpivogur var valinn sem verslunar-
höfn síðustu ár.“ Hætta á rekís var
vissulega meiri í Gautavík, þar sem
víkin var opin fyrir vestanvindum en
þó hefur hættan í Berufirði ekki verið
mikil á síðari hluta miðalda frekar en í
dag. Óvenjumikill en tímabundinn rek-
ísstraumur hefur líklega haft þessi áhrif
á hugmyndir Olavius.
Djúpivogur þýðir „djúpur vogur“.
Þessi lýsandi nafngift ber með sér það
sem staðurinn hafði fram yfir aðra sem
nýtt hafnarstæði. Skipin þurftu ekki
lengur að liggja úti við akkeri eða
lenda þar við erfiðar aðstæður, heldur
gátu þau siglt inn í höfnina. Vegna
sandsöfnunar gátu skip heldur ekki
lengur siglt inn í Gautavík. Ástæðuna
fyrir því má líklega rekja til þess
hversu lækurinn hefur breitt úr sér en
það vantar auk þess bindandi gróðurlag
yfir gróðurlausa melina þar.
Olavius lýsir Djúpavogi á eftir-
farandi hátt: „Hvað varðar hafnirnar í
Berufirði er Djúpavogur þekktur í dag
Mynd 55. Djúpivogur árið 1835.
187. Þorsteinn Jóseps-
son, Landið þitt (1966)
97.
188. O. Olavius (sjá
neðanmálsgrein 185)
552.
__________
86