Alþýðublaðið - 15.08.1924, Blaðsíða 3

s*iz*Yiuirajttv
'3
draga stjórmnálavaídið úr hönd-
um þeitra, taka það í sínar
hendur.
Um gervallan heitn eru verka-
iýðsfélögin aðalkjarninn í flokki
alþýðunnar, sem nú sækir fram
til sigurs í æ fleirum og fleirum
hlnna stærstu þjóðlanda. Þau
tengja eg treysta stjórnmálasam-
tok hins vinnandi lýðs, fyrst til
varnár og síðan til sóknar.
Þegar þan samtök eru svo
traust orðin, að öll alþýða stend-
ur sem elnn maður, skipar einn
flokk, Alþýðuflokkinn, þá er
siguricn unninn, auðvaldsöidin
Hðin.
Samtaka, t Yfirráðin til alþýð-
unnar!
Alþýðustjórn ~ Ihaldsstjórn.
Samkvæmt fjárlðgunum nýju í
Englandi veröa skattar og tollar
á verkamanni með konu og 2
hörn um 2 shillings á viku lægri
en undanfarið. Svarar það til 160
króna kauphækkunar á ári. Auk
þass heflr brezka jafnaðarmanna-
stjórnin aukið atvinnu og bætt
kjör verkamanna á ýmsan hátt.
Hórna er það öfugt. Tollarnir eru
hækkaðir, verklegar framkvæmdir
feldar niður og kjörum alþýðu
spilt með lággengi og viðbótar-
tollum.
Þar er alþýðustjórn, hér íhalds-
stjórn.
Stjórnarfarið.
Af Vestfjörðum (úr kjördæmi
Jóns Auðunar) skrifar aldurhniginn
alþýðumaður A iþýðubiaðinu ný-
lega á þessa lei ð:
>Herra ritstjód!
Hvernig Ifzt yður á pólitiska
ástandið í Iandi voru nú? Sýnist
yður ekki sama og mér og mörg-
um fleiri, að það sé að búa um
sig póiitiskt krabbamein i þjóð-
líkamanum? Læknár telja krabba-
m®in ólæknandi i manniíkaman-
um, meðan ekki fínnist orsök
þeirra. En öðru máli er að gegna
um pólltlska krabbameinið i þjóð-
líkamanum. Þar er þjóðin sjálf
IMl'JUUB.
orsök f. Hún fét vonda menn
ginna slg eins og þursa með
alls konar vélabrögðum, hótun-
um, mútum, íygi og lastmælum
um alla þá, sem hugsuðu eðá
töiuðu öðruvísi ®n »Morgun-
b!aðs<-klíkan vlldi vera láta, ea
henni var hjartániega sama um,
hvort meðalin voru leýflieg eða
hitt til þess að komast i meiri
hluta. Þar af leiðandi fékk landið
þá stjórn, sem enginn tróir nema
klíkan sjálf, — stjórn, sem hatði
byrjáð á að koma landinu í það
öngþveiti, sem það nú situr í,
og svo var bætt við þriðju per-
sónunni, aem þjóðkunn er að
því að vera stútfuU af sjálfselsku
og valdafíkn, — íöður þess
tolls, sem verstur er alira tolla, —
sem gengur næst hnsykslinu

W.D.&H.O.Wi lls.
Brisiol & Loi.don.
Reykið
,Capstan
vindlinga!
Smásöluverð 95 aurai*.
Fást aiis staðar.
Edgar Eioe Burroughs: i-
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
XVIII. KAFLI.
Bardaginn um fjársjóðinn.
Það var kominn morgunn, er Tarzan datt I hng, að
sér hefði yfirsést, en samt vildi bann ekki trúa öðru
en að hann sigraði að lokum. Hann ætlaði að éta og
sofa og siðan að halda áfram. Myrkviðurinn var við-
áttumikill, en þekking Tarzans og vit var lika mikið.
Taglat gat farið langt, en á endanum hlaut Tarzan
að finna hann, þótt hann þyrfti að leita i hverju tré i
skóginum.
Meðan hann hugsaði þannig, rakti hann slóð rádýrs,
er hann ætlaði ,sór til matar. I hálfa stund hólt hann
austur eftir á slóðinni eftir dýragötu, en rakst þá alt i
einu og óvænt á bráðina, er hljóp i dauðans ofboði á
móti honum,
Tarzan stökk svo skjótlega ut i kjarrið með fram
götunni, að dýrið varð hans eigi vart, en Tarzan notaði
sór þar og vatt sér upp á lága grein, er slútti yfir
götuna. Þar beið hann búinn til stökkr..
Tarzan vissi eigi, hvað hafði hrætt dýrið svo mjög,
— kann ske ljón eða pardusdýr, enua stóð Tarzan á
sama; hann var búinn til að berjast um bráðina við
hvaða dýr sam var. Ef hann skorti afl við það, hafði
hann annað fram yfir það, — vitið.
Dýriö hljóp þri i opinn dauðann. Apamaðurinn snéri
baki að þvi. Hann stóð hokinn á greininni og hlustaði
á fótatak Bara.
I einu vetfangi stökk dýrið undir greinina; um leið
kastaöi Tarzan sér á bak þess, svo að það féll við. Það
skjögraði áfram og brauzt um, en sterkir vöðvar reigðu
böfuð þeis aftur á bak; það brast i hálsiuum, og dýrið
var dautt.
Árásin var snögg, og apamaðurinn var skjótur til
verka á eftir. Hver vissi, hvaða óvinur kom á eftir
dýrinu? Varla var hálsinn brotinn, er skrokkurinn lá á
öxl Tarzans, og á næsta augnabliki var bann aftur
kominn upp i tréð. Hafði hann nú augun á veginum.
Ekki leið á löngu, áður hann vissi, hvað fælt hafbi
dýrið, þvi að hann heyrði greinilega hófaskelli nálgast.
Apamaðurinn dró bráðina hærra upp i tréð. Þaðan sá
TarzaD'Sðguriar
fást á Eskifirí í hjá Helga þorlákssyni kaupmanni,