Húnavaka - 01.05.1992, Blaðsíða 27

HÚNAVAKA
25
var farinn að búa, þegar ég tók við af pabba árið 1940. Einmitt
haustið 1940 gerðist þrennt í mínu lífí sem hafði áhrif á mig og
mitt lífshlaup. Þá er það íyrst að móðir mín dó og það var mikill
söknuður sem fylgdi því, en ég hélt ákaflega mikið upp á hana.
Annað var að við tókum grunn að húsinu sem við erum nú í. Aður
voru öll hús hér á Torfalæk úr torfi nema fjárhús fyrir 120 kindur.
Þau voru steypt en þó af vanefnum gerð, því að veggirnir fóru strax
að molna niður. Við þau var aldrei byggð hlaða. Þriðji atburðurinn
í lífi mínu þetta haust, sem varð mér til mikils góðs, var að ég kynnt-
ist konunni minni sem kom þá á Kvennaskólann á Blönduósi. Hún
flutti svo hingað 1944 þegar við giftum okkur. Þá var íbúðarhúsið
tilbúið að mestu leyti. Nokkru síðar flutti Jóhann bróðir að heim-
an og við tókum við búskap á allri jörðinni. Um það leyti byggði ég
fjós yfir 24 kýr en bætti við það seinna svo að það tók 32 gripi. Þegar
ég var að ljúka við að byggja fjósið og áður en kýrnar voru komnar
í það, kom til mín kunningi minn úr nágrannasveitinni. Hann kvað
erindið vera að fá að skoða nýja fjósið hjá mér. Eg taldi það sjálfsagt
og fannst heldur upphefð í því að hann skyldi gera sér ferð hingað
til að skoða það en var samt eitthvað spenntur og kvíðinn yfir því
hvað hann mundi segja um bygginguna. Við gengum um fjósið.
Hann skoðaði allt vandlega en spurði ekki neins og ég yrti ekki á
hann. Þegar við gengum út úr Qósinu sagði hann. Hér er mikið
byggt yfir loftið. Eg vissi ekki hvernig ég ætti að taka þessu en dró
þá ályktun að þetta væri óþarflega há og víð bygging og það hefði
mátt spara með því að hafa sperrur styttri og veggi lægri.
Hvernig nýttir þú mjólkina ?
I fyrstu var gert smjör úr mjólkinni heima og smjörið selt. Einnig
ól ég upp geldneyti. Arið 1948 tók mjólkursamlagið á Blönduósi til
starfa og mjólkin flutt þangað. Eg man að fyrstu árin lagði Agúst
bóndi á Hofi mesta mjólk inn í samlagið en fljótlega náði ég hon-
um og lagði mesta mjólk inn í nokkur ár.
Eg fann það strax að tekjurnar af kúnum voru drjúgar og sérstak-
lega af því að mestur hluti af mjólkurverðinu var borgaður mánað-
arlega út. Að vísu var talið æskilegra af samvinnufélögunum að það
væri lagt inn í reikning í kaupfélaginu og maður tæki svo allt þar út
en ég var ekki á þeirri línu. Auðvitað verslaði ég samt mikið í kaup-
félaginu en ég minnist þess ekki að hafa skuldað þar. Eg man ekki
heldur eftir því að ég tæki nokkurn tíma víxil. Aftur á móti tók ég