Morgunblaðið - 29.06.2015, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. JÚNÍ 2015
✝ Helgi GuðjónStraumfjörð
Kristjánsson fædd-
ist 18. nóvember
1939 í Laufási í
Mýrasýslu. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 17. júní 2015.
Foreldrar hans
voru Kristján
Steinar Þórólfsson
frá Straumfirði á
Mýrum,
f. 27. september 1917, d. 30.
júlí 1977, og Jóhanna Magnea
Helgadóttir frá Gunnólfsvík,
Skeggjastaðahreppi, N-
Múlasýslu, f. 12. ágúst 1915, d.
4. september 1998. Helgi ólst
upp hjá ömmu sinni, Matthildi
Vilhjálmsdóttur frá Miðfirði, N-
Múlasýslu, f. 24. febrúar 1881,
d. 4. júní 1967. Fóstri Helga var
Kristján Hólmsteinn Helgason,
Felli, Vopnafirði, N-Múlasýslu,
f. 19. nóvember 1923, d. 26.
október 1996. Systkini Helga
eru Þórdís Guðný, f. 28. janúar
1941; Gunnlaugur Hilmar, f. 14.
maí 1943, d. 15. október 2005;
Þóra Sigríður, f. 26. desember
1945; og Þórólfur Þorvalds, f.
dóttir, f. 14. apríl 1971, og eiga
þau einn son, Sindra Þór, í sam-
búð með Nadiu Hallström. Móð-
ir Sigurðar Gunnars er Guðrún
Sigríður Sigurðardóttir, f. 5.
nóvember 1943.
Helgi ólst upp á Vopnafirði
til 13 ára aldurs, fór þaðan í
Borgarnes og bjó þar í tvö ár.
Hann flutti svo til Reykjavíkur
með ömmu sinni Matthildi, á
Bollagötu, og bjó þar til 18 ára
aldurs.
Helgi stundaði ýmis störf,
þ.á m. á Laugavegi 32 þar sem
hann lærði kjötiðnað. Árið 1966
hóf hann störf hjá Sláturfélagi
Suðurlands og vann þar við ým-
islegt, var m.a. bílstjóri í út-
keyrslu og verkstjóri. Hann lét
af störfum hjá Sláturfélaginu
67 ára að aldri. Með vinnu hjá
SS stundaði hann sjómennsku á
bát sem hann átti ásamt félaga
sínum Skarphéðni og stunduðu
þeir grásleppuveiðar í 16 ár.
Helgi gekk í Kiwanisklúbbinn
Kötlu og var virkur meðlimur
þar. Hann gekk í öll störf sem
tengdust klúbbnum; allt sem
hann tók sér fyrir hendur vann
hann af trúmennsku og naut
þess að vera með góðum fé-
lögum þar.
Við þökkum starfsfólki og
læknum á deildum 11E, 12E og
13E fyrir alla þá aðstoð, hlýju
og umönnun sem þau veittu
honum.
Útför Helga Guðjóns fer
fram frá Fossvogskirkju í dag,
mánudaginn 29. júní 2015, kl.
13.
18. apríl 1947.
Helgi kvæntist
29. maí 1965 eftir-
lifandi eiginkonu
sinni, Sæunni Guð-
mundsdóttur, f. 26.
maí 1945.
Þau eignuðust
þrjú börn saman: 1)
Guðmundur Ólaf-
ur, f. 20. janúar
1965, giftur Ölmu
Dögg Jóhann-
esdóttur, f. 8. ágúst 1969. Börn
þeirra eru Kamilla Mist og
Mikael Aron. 2) Kristján Hólm-
steinn, f. 6. nóvember 1967,
fyrrverandi eiginkona hans er
Ásdís Gréta Hjálmarsdóttir, f.
31. ágúst 1979. Dóttir þeirra er
Ólavía Sif. 3) Matthildur, f. 21.
ágúst 1969, fyrrverandi sam-
býlismaður hennar er Jóhannes
Þorvaldur Jóhannesson, f. 20.
mars 1968. Dóttir þeirra er
Thelma Ýr. Núverandi sam-
býlismaður Matthildar er Sig-
þór Þórarinsson, f. 22. nóv-
ember 1967, og á hann tvo syni,
Aron og Gabríel. Fyrir átti
Helgi son, Sigurð Gunnar, f. 14.
desember 1962. Fyrrverandi
eiginkona hans er Esther Erlu-
Elsku pabbi minn.
Þótt minn elskulegi faðir
og kæri vinur
hafi nú kallaður verið heim
til himinsins sælu sala
og sé því frá mér farinn
eftir óvenju farsæla
og gefandi samferð,
þá bið ég þess og vona
að brosið hans blíða og bjarta
áfram fái ísa að bræða
og lifa ljóst í mínu hjarta,
ylja mér og verma,
vera mér leiðarljós
á minni slóð
í gegnum
minninganna glóð.
Og ég treysti því
að bænirnar hans bljúgu
mig blíðlega áfram muni bera
áleiðis birtunnar til,
svo um síðir við ljúflega
hittast munum heima á himnum
og samlagast í hinum eilífa
ljóssins yl.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þín dóttir,
Matthildur.
Elsku pabbi minn. Það er
erfitt að kveðja, tár falla og
sorgin er mikil. En á þessari
stundu er gott að hugsa um all-
ar góðu stundirnar sem við átt-
um saman. Þegar við fórum á
veiðar saman og veiddum
stundum mikið og stundum
minna, eða þegar þið mamma
komuð til Danmerkur í heim-
sókn til okkar. Það var alltaf
yndislegt að koma til ykkar í
heimsókn á æskuheimilið mitt,
á Þrastargötunni. Gjafmildi þín
var einstök og voru ferðatösk-
urnar okkar vel fullar af alls
konar íslensku góðgæti þegar
snúið var aftur heim. Þú vildir
mér og fjölskyldu minni alltaf
það besta. Ég mun sakna þín
mikið.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og
blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri
lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina
stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Elska þig, pabbi minn, alltaf.
Þinn sonur,
Guðmundur Ólafur
Helgason.
Elsku pabbi minn.
Hvað getur maður sagt þegar
þú ferð svona fljótt, sem við átt-
um ekki von á. Ég mun alltaf
sakna þín og þú ávallt lifa í
hjarta mínu.
Ég vil þig, pabbi, kveðja, þótt brostin
sé þín brá
og bleikt og fölt sé ennið, er kossi’
þrýsti ég á.
Ég veit ógerla enn þá, hve mikið ég
hef misst,
en mér er ljóst, að fölt er ennið, sem
ég hefi kysst.
Þótt lát þitt góði faðir, nú leggist
þungt á mig
þá lengst af finn ég huggun við
minninguna’ um þig.
Hún stendur mér svo skýr, og hún er
svo helg og heit
og hreinni’ bæði og ástríkari’ en
nokkur maður veit.
Ég vil hér ekki ljóða neitt lof eða hól
um þig,
en lengst af þessi hugsun mun fróa
og gleðja mig.
Og lengi mun þín röddin lifa’ í minni
sál
til leiðbeiningar för minni’ um verald-
arál.
---
Og tár af mínum hrjóta hvörmum
og heit þau falla niður kinn,
því vafinn dauðans er nú örmum
hann elsku – hjartans pabbi minn.
(Kristján Albertsson)
Þinn ástkæri sonur,
Kristján.
Yndislegur tengdapabbi og
vinur er nú farinn frá. Verður
hans sárt saknað.
Ástvinum þínum
öllum ég sendi
blóm fagurrautt
úr brjósti mínu,
legg það við sárin,
læt tárin
seytla í þess krónu,
uns sorgin ljómar.
Ekkert fær dáið
af eðli þínu,
ekkert skyggt
ástúð þína.
Sofðu í fangi ljóðs míns,
sofðu í fangi lands þíns,
glókollur bláeygur,
guðs barn –
(Jóhannes úr Kötlum)
Sendi ég Sæunni og hennar
fjölskyldu einlægustu samúðar-
kveðjur.
Ásdís Gréta
Hjálmarsdóttir.
Elsku tengdapabbi minn,
með þessum orðum vil ég þakka
þér góð kynni. Alltaf var ynd-
islegt að fá ykkur tengda-
mömmu í heimsókn til okkar í
Danmörku. Nú kemur enginn
og slær garðinn minn lengur
eða tínir eplin eða plómurnar af
trjánum. Margar eru minning-
arnar og ylja þær á svona
stundum þegar sorgin og miss-
irinn er mikill. Við fórum í
marga bíltúrana saman upp í
bústaðinn ykkar tengdamömmu
á Þingvöllum og þegar þið kom-
uð hér út til okkar keyrðum við
um sveitirnar yfir til Svíþjóðar
eða Þýskalands. Þegar við kom-
um á Þrastargötuna var alltaf
tekið svo vel á móti okkur og
ekki vantaði gjafirnar þegar við
kvöddum, lax sem þú hafðir
veitt og reykt bara fyrir okkur
og svo auðvitað SS-pylsur og
Helgi Guðjón
Straumfjörð
Kristjánsson✝ Stefán ÞórTryggvason
fæddist í Vest-
mannaeyjum 21.4.
1944. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum 19.6. 2015.
Foreldrar hans
voru Tryggvi
Ólafsson, f. 8.8.
1911, d. 9.4. 1985
og Þórhildur Stef-
ánsdóttir, f. 19.3.
1921 , d. 20.9. 2011.
Bræður Stefáns eru: 1. Ólaf-
ur Tryggvason, f. 5.12. 1939,
var kvæntur Kristínu Ester
Sigurðardóttur, f. 5.2. 1939, d.
11.5. 1988. Börn þeirra eru
Tryggvi Þór Ólafsson, Sigurður
Ómar Ólafsson og Linda Björk
Ólafsdóttir. Seinni kona Ólafs
er Júlía Tryggvadóttir. Dóttir
þeirra er Þórhild-
ur Ólafsdóttir. Fyr-
ir átti Júlía,
Tryggva Má Sæ-
mundsson.
2. Sævar
Tryggvason, f. 1.6.
1947, d. 26.8. 2005,
var kvæntur Ástu
Sigurðardóttur,
þau slitu sam-
vistum. Dætur
þeirra eru Anna
Lilja Sævarsdóttir og Hildur
Lind Sævarsdóttir.
Stefán Þór lærði málaraiðn
hjá föður sínum og vann við
það mestan starfsferil sinn.
Einnig var hann til sjós hér á
árum áður á Halkion VE.
Útför Stefáns Þórs fer fram
frá Seljakirkju 29. júní 2015,
kl. 13.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast föðurbróður okkar,
Stefáns Þ. Tryggvasonar, eða
Stefáns frænda eins og við syst-
urnar kölluðum hann.
Stefán var hlýr og skemmti-
legur persónuleiki sem hafði
ákveðnar skoðanir. Hann var
sjálfstæður og sjálfum sér nóg-
ur, en að sama skapi var afskap-
lega gott til hans að leita. Hann
sýndi bæði foreldrum sínum og
bróður mikla umhyggju í veik-
indum þeirra og þeir voru ófáir
snúningarnir og snattið sem
hann sinnti þegar þau höfðu
ekki getu til. Fyrir stuðning
Stefáns við föður okkar síðustu
vikur hans og mánuði verðum
við systur eilíflega þakklátar.
Órjúfanlegur þáttur í fjöl-
skyldunni var sunnudagskaffið
hjá Hillu ömmu þar sem Stefán
lét sig sjaldan vanta. Hátíðis-
dagar og uppákomur innan fjöl-
skyldunnar voru líka tilefni til
samveru og var gaman að sjá
hve vel Stefán fylgdist með son-
um okkar systranna. Stefán var
einstaklega barngóður og þar af
leiðandi skemmtilegur frændi
fyrir ungviðið í fjölskyldunni.
Helsta áhugamál Stefáns
voru veiðar. Hann eyddi mörg-
um sumardögum við veiðar í
vötnum og ám, og að auki fór
hann á gæsaskytterí. Þó að
sviplegt fráfall hans sé okkur í
fjölskyldunni harmur má ef til
vill hugga sig við að hann hafi
eytt sínum síðustu stundum við
veiðar í Þingvallavatni, þar sem
hann naut sín vel og náttúrufeg-
urð er mikil.
Sólarlag
Í djúpið sígur sólin skær.
Húmið blíða
á hauðrið fríða
draumablæju dökkri slær.
Mánabjarma
bundinn armi
þakkar heimur þeim, sem bjó
þreyttu hjarta í svefni ró.
(Kristján Jónsson)
Anna Lilja og Hildur Lind
Sævarsdætur, makar og
synir.
Stefán Þór
Tryggvason
✝ Einar Daní-elsson var
fæddur á Bjargshóli
í Miðfirði 27. desem-
ber 1921. Hann lést
á Heilbrigðisstofnun
Hvammstanga 19.
júní 2015. Foreldrar
Einars voru Daníel
Jónatansson, bóndi,
f. 22. nóvember
1860, d. 4. maí 1941
og Ágústa Jónatans-
dóttir, húsfreyja, f. 1. ágúst 1886,
d. 19. apríl 1947. Systkini Einars
voru: Elín, f. 21. september 1908,
ember 1917, d. 20. september
2009; Sigfús Ragnar, f. 17. maí
1920, d. 1. október 2009 og Daní-
el, f. 21. júní 1923, d. 5. febrúar
1997.
Einar lauk barnaskólaprófi og
vann síðan við ýmis störf í Húna-
vatnssýslum, mest sinnti hann
múrverki. Rúmlega þrítugur fór
hann til Svíþjóðar og starfaði þar
í verksmiðju Svenska Kullager-
fabriken í Gautaborg um hríð en
sneri svo aftur heim í Miðfjörð.
Oft dvaldi hann á bæjunum þar
sem hann var að vinna en hann
var með fasta búsetu í Miðfirði,
nema síðustu árin sem hann
dvaldi á Hvammstanga.
Einar verður jarðsunginn frá
Melstað í Miðfirði 29. júní kl. 14.
d. 26. desember
1994; Helga Jó-
hanna, f. 12. apríl
1910, d. 19. apríl
2005; Jónatan Sam-
son, f. 30. mars 1911,
d. 22. febrúar 1993;
Sigurður Ágúst, f.
16. ágúst 1912, d. 26.
febrúar 1973; Ingi-
björg, f. 16. mars
1914, d. 11. janúar
1981; Sakarías, f. 12.
júlí 1915, d. 30. desember 1982;
Hreggviður, f. 4. október 1916, d.
24. apríl 2004; Þórir, f. 8. nóv-
Við andlát Einars Daníelsson-
ar koma fram margar minningar
um þann mæta mann. Hann var
næstyngstur af ellefu systkinum,
sem öll komust til fullorðinsára.
Einar var góður vinur foreldra
minna, Önnu og Sigurgeirs á
Bjargi, og dvaldi hann þar tíðum.
Einar var um margt sérstakur
maður, hæglátur og tíðum ein-
fari, en átti samt fjölda góðra
kunningja og vina. Hann hélt
lengst af ekki eigið heimili, held-
ur var einskonar farandverka-
maður. Húsasmíðar og múrverk
urðu hans ævistarf að mestu og
vann hann við fjölda bygginga
hér í héraði og víðar, stundum í
vinnuflokkum, en trúlega oftar
einn.
Hann var mikið náttúrubarn,
hafði yndi af því að ferðast og oft
um fáfarnar slóðir. Ég minnist
þess hve oft hann kom að Bjargi
og færði mömmu hin fjölbreyti-
legustu blóm og jurtir, sem hann
hafði rekist á. Oft kom hann þeim
sjálfur fyrir í garðinum hjá henni.
Því miður fór oft svo, að kind-
urnar höfðu jafn mikinn áhuga á
gróðrinum og heimilisfólkið.
Í nokkur sumur vann Einar
sem farandverkamaður við land-
búnað á Norðurlöndum. Á þeim
árum átti hann vélhjól, VESPU,
sem hann notaði óspart. Minnist
ég þess, er hann kom heim eftir
eina dvöl erlendis, að hann sýndi
okkur myndir og sagði ferðasögu.
Þá hafði hann komist suður á
Spán og yfir Gíbraltarsund til
Afríku. Þetta þótti okkur krökk-
unum mikið ævintýri. Ekki veit
ég um skólagöngu Einars, en víst
er að hann hafði dágóða mála-
kunnáttu. Einar eignaðist
snemma vélsleða, sem þá voru
ekki í almennri eigu. Margar
vetrarferðir fór hann á sleðanum
sínum og sumar nokkuð slark-
samar. Ekki voru þá farsímar né
talstöðvar komnar í notkun, en
hann skeytti oft ekki um að segja
hvert hann ætlaði að halda. Stutt-
ur bæjartúr varð kannski að ferð
inn að Arnarvatni, án þess að
nokkur vissi um þá ætlan.
Þegar starfsævi lauk flutti
Einar í íbúðir aldraðra í Nestúni
á Hvammstanga. Þar eignaðist
hann trúlega sitt eina eigið heim-
ili. Undi hann sér þar allvel, en
þegar heilsan dapraðist og fæt-
urnir létu undan, flutti hann á
Heilbrigðisstofnunina hér. Hann
blandaði geði við vistfólk og
starfsfólk, kom á þau mannamót
sem boðið var þar upp á. Hann
var einstaklega unglegur og bara
fríður gamall maður.
Einar hafði skemmtilegt mál-
tæki: „Það er blíðan“ jafnvel þótt
úti væri grenjandi hríð. Margir
hér kannast við þetta, og á and-
látsdag hans mátti sannarlega
segja „það er blíðan“ því sól skein
í héraðinu og fram á heiðinni,
sem honum var svo kær.
Ég og systkini mín kveðjum
Einar með þökkum fyrir tryggð
og vinskap við foreldra okkar.
Megi blíða Drottins umlykja Ein-
ar Daníelsson.
Karl Ásgeir Sigurgeirsson.
Föðurbróðir minn Einar Daní-
elsson er látinn. Hann var næst-
yngstur í 11 barna hópi og sá sem
síðastur kvaddi jarðvistina. Þessi
kynslóð föður míns og systkina
hans fæddist í einu fátækasta
landi Evrópu og í þeim hluta
þessa lands sem var einna harð-
býlastur, jarðvegur rýr og sum-
arhiti lágur. Þótt allir fengju að
borða var maturinn oft lítt kræsi-
legur. Ég man vel eftir því hvern-
ig andlitið á Helgu föðursystur
minni ljómaði þegar hún sagði
okkur frá því þegar pabbi þeirra
fór út á Hvammstanga á vorin og
fékk að róa með á báti og kom til
baka með nýjan fisk. Þá var langt
síðan fólkið á Bjargshóli hafði
smakkað nýmeti.
Þegar yngstu börnin fæðast
var Daníel faðir þeirra orðinn
nokkuð við aldur og Ágústa móð-
ir þeirra mikið veik, en hún fékk
berkla. Það kom því fljótlega í
hlut elsta bróðurins, Jónatans, og
næstelstu systurinnar, Helgu, að
annast búið og ala upp yngri
systkinin.
Fólk föður míns var mjög stolt
og virti andlegt atgervi mikils.
Það var borin mun meiri virðing
fyrir þeim sem var minnugur og
kunni mikið af kvæðum og vísum
en þeim sem var ríkur af efna-
legum gæðum. Það var vissulega
ekki hægt að láta bókvitið í ask-
Einar Daníelsson
Móðir okkar,
GUÐRÚN (GÍGJA) S.
SNÆBJARNARDÓTTIR,
Skipholti 55, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ 26. júní
2015. Útförin fer fram frá
Dómkirkjunni miðvikudaginn 1. júlí kl. 15.
.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Jóhanna Helgadóttir,
Guðjón Óli Helgason.