Dagblaðið Vísir - DV - 08.09.2008, Blaðsíða 3

mánudagur 8. september 2008 3Fréttir
Útför eins ástælasta og áhrifa-
mesta predikara Íslands, Sigurbjörns
Einarssonar biskups, var gerð frá
Hallgrímskirkju á laugardag. Kirkj-
an var þétt setin og mátti þar finna
helstu embættismenn þjóðarinnar,
þar á meðal forseta Íslands og alla
ríkisstjórnina ásamt fulltrúum frá
kristnum trúfélögum hérlendis og
kirkjum erlendis.
Sigurbjörn andaðist þann 28.
ágúst síðastliðinn, 97 ára að aldri,
og var jarðsettur við hlið eiginkonu
sinnar, Magneu Þorkelsdóttur, sem
lést árið 2006, í Fossvogskirkjugarði.
Þau eignuðust átta börn.
Jón Dalbú Hróbjartsson, sóknar-
prestur í Hallgrímskirkju, jarðsöng,
fór með ræðu og las upp hinstu skrif
Sigurbjörns en hann skrifaði þau á
dánarbeði. Orðin voru: „Jesús er á
krossinum sínum að skapa páska
handa mér og öllum. Dýrð sé þér,
Drottinn minn.“
Jón fór fögrum orðum um Sigu-
björn í ræðu sinni og sagði hann
meðal annars einn mesta braut-
ryðjanda í íslensku kirkjustarfi sem
og öðru menningarstarfi. Hann var
áhugamaður um listir, bókmennt-
ir og menningu auk þess sem hann
samdi ótal sálma.
Sigurbjörn gegndi embætti bisk-
ups frá árinu 1959 til ársins 1981,
eða í 22 ár. Það voru afkomendur
Sigurbjörns sem báru kistu hans úr
kirkjunni. Það voru þeir Sigurbjörn
Einarsson, Sigurbjörn Þorkelsson,
Sigurbjörn Bernharðsson, Guðjón
Davíð Karlsson, Garðar Árnason og
Kjartan Þórðarson.
asdisbjorg@dv.is
Útför Sigurbjörns Einarssonar fór fram frá Hallgrímskirkju á laugardag:
Sigurbjörn Einarsson jarðsunginn
Afkomendur Sigurbjörns Einarssonar biskups bera kistuna úr kirkjunni sigurbjörn einarsson, sigurbjörn Þorkelsson,
sigurbjörn bernharðsson, guðjón davíð Karlsson, garðar árnason og Kjartan Þórðarson báru kistu biskups úr kirkju að athöfn lokinni.
Fannar Gunnlaugsson sem fangelsaður var fyrir rúmum fimm vikum í Nevadafylki í Bandaríkjunum fyrir að skila umsókn um græna kortið tveimur dögum of
seint er laus og kominn til Íslands. Hann missti hvort tveggja vinnuna og heimilið meðan hann sat í bandarísku fangelsi. Honum finnst gott að vera kominn heim
til Íslands og ætlar að byggja sig upp áður en hann reynir að komast til Bandaríkjanna aftur að hitta dóttur sína sem hann hefur ekki séð í hálft ár.
Búinn að missa allt
tekinn um leið á þeim forsendum
að hann hefði sent inn umsóknina
tveimur dögum of seint. „Þeir gera
bara hvað sem þeir vilja og er alveg
sama um hvernig fólki líður.“
Eins og stórglæpamaður
Samfangar Fannars voru úr
ýmsum áttum og flestir höfðu verið
fangelsaðir á öðrum forsendum en
hann sjálfur. Allflestir voru þarna
inni fyrir alvarleg brot. „Þetta var
allavega fólk, eiturlyfjaneytendur
og menn sem höfðu framið stór-
glæpi,“ segir Fannar sem fannst
hann ekki eiga heima meðal þess-
ara manna. Sjálfum leið honum
eins og stórglæpamanni meðan
hann dvaldi í fangelsinu. Hann er
reiður út í bandarísk yfirvöld fyr-
ir hvað þau geta tekið hart á mál-
um sem þessum. Honum hefur lið-
ið eins og einhver væri að reyna að
klekkja á honum. „Mér finnst það
fáránlegt að það sé hægt að koma
svona fram við fólk og í raun brot á
mannréttindalögum.“
Ætlar aftur út
Faðir Fannars, Gunnlaugur Haf-
steinsson, kom fram í fjölmiðlum
í síðustu viku í von um aðstoð við
að koma syni sínum úr fangelsinu.
„Það fór allt af stað í málinu þeg-
ar þetta kom í fjölmiðlum hérna
heima,“ segir Fannar. Þá hafði
Gunnlaugur ítrekað haft samband
við sendiráð Íslands í Washington
en þar var honum sagt að slík mál
ættu ekki að taka langan tíma. Flugi
Fannars var hins vegar frestað þri-
svar áður en mál hans komst í há-
mæli hér á Íslandi. Nú er Fannar
kominn til Íslands og bíður þess að
fá send skjöl frá Bandaríkjunum. Þá
ætlar hann að halda áfram að sækja
um græna kortið því hann langar út
að hitta fjölskyldu og dóttur.
Saknar dóttur sinnar
„Ég sá hana síðast í mars á þessu
ári,“ segir Fannar en hann er farinn
að sakna dóttur sinnar mjög mikið.
Hún var aðeins um mánaðargömul
þegar eiginkona hans fór frá hon-
um með barnið. Hann hefur ekki
enn heyrt í henni né fengið fréttir
af dóttur sinni. „Pabbi minn er að
vinna í þessu máli fyrir mig,“ seg-
ir Fannar og vonast til að fá frétt-
ir. Hann veit þó ekki hversu langur
tími kann að líða áður en það ger-
ist. Það fer eftir því hvort hann fær
græna kortið eða ekki. „Það gæti
tekið upp í hálft ár eða meira og ef
ég fæ ekki græna kortið get ég ekki
séð hana næstu 10 árin. Það er víst
þannig ef það er neitun.“
Búinn að missa allt
Fannar vann fyrir sér sem smið-
ur í Reno í Nevada og leigði íbúð.
Eftir að hann var lokaður inni í
fangelsi hefur hann misst bæði
vinnuna og íbúðina.
Eftir langa dvöl við slæma að-
stöðu í fangelsi og innilokun er
hann þó bjartsýnn. Hann segist
reynslunni ríkari og finnur að hann
meti lífið öðruvísi og á betri veg.
Honum líður vel að vera kominn
heim og vill geta horft fram á við og
vonar það besta. „Þetta er búið og
það þýðir ekki að gráta það meir.“
enginn vildi ná
í dauðan kött
Íbúi við Nesveg er ósáttur við hversu langan tíma tók að ná í
dauðan kött sem ekið var á í götunni. Næturvakt lögreglunnar
sagðist skyldu sækja hræið en ekkert gerðist.
„Það er ekki hægt að bjóða ná-
grönnum upp á þetta,“ segir Jónína
Eyvindsdóttir, íbúi við Nesvegi 49,
en hún reyndi í tæpan sólarhring
að fá einhvern til að sækja kött sem
ekið hafði verið á fyrir utan heimili
hennar um tíuleytið á laugardags-
kvöld. „Þetta var augljóslega heim-
ilisköttur með ól og eyrnamerki en
því miður ekkert merkispjald. Ég
vildi koma honum eitthvert sem
hægt væri að bera kennsl á hann og
láta eigendur vita,“ segir hún.
Jónína hringdi þrisvar í lögregl-
una um nóttina í þeirri von að hann
yrði sóttur þar sem henni var annt
um að nágrannar og börn í hverfinu
þyrftu ekki að horfa upp á dauðan
köttinn liggja á gangstéttinni þegar
þau færu út að morgni sunnudags.
„Þegar ég sjálf vaknaði klukkan 10
um morguninn lá kattargreyið enn
á sínum stað.“
Þá hringdi hún í síðasta skipti og
sagði dagvakt lögreglunnar að þeir
sæju ekki um svona mál og bentu
henni á hreinsunardeildina. Hún
hringdi þangað og fékk sömu svör.
Þeir lofuðu að koma en svo gerðist
ekkert. Klukkan 5 í gær lá kötturinn
enn á gangstéttinni.
„Ég er bara að velta því fyrir mér
hvað er hægt að bjóða okkur borg-
arbúum upp á svona hluti lengi.
Telja þeir að það sé manni boðlegt
að hafa liggjandi dauð gæludýr úti
á götum eins og ekkert sé sjálfsagð-
ara?“ segir Jónína og er ósátt við
vinnubrögð Reykjavíkurborgar. „Ég
finn bara til með þeirri fjölskyldu
sem er eflaust núna að leita að kis-
anum sínum sem liggur stirðnaður
og kaldur úti í rigningunni hérna
fyrir allra augum,“ segir Jónína og
finnst það ekki hugguleg sjón fyrir
gangandi vegfarendur og börn að
leik að kattarhræ liggi fyrir manna
og dýra fótum. asdisbjorg@dv.isFangelsið í Nevada Fangaklef-
inn í útlendingafangelsinu þar
sem Fannar dvaldi var átta
fermetra herbergi með klósetti.
Kattarhræ Hvorki Lögreglan á
höfuðborgarsvæðinu né Hreinsunardeild
reykjavíkurborgar gerðu sér ferð til að ná
í dauðan kött sem lá tæpan sólarhring á
gangstétt í fjölskylduhverfi í reykjavík.
Ósáttur íbúi
Jónína undrast hversu lengi yfirvöld
voru að bregðast við.