Alþýðublaðið - 05.12.1919, Blaðsíða 3

í>ar sem hann lá ósjálfbjarga í
i'úminu, þefjandi af brennivíni.
Henni fanst, sem ekkert væri ljótt
í því, þó hún stytti honum ald-
ur. Hún sótti snæri, brá því um
háls honum og hengdi hann sof-
andi í rúminu. Ekki kvaðst hún
finna til neinnar iðrunar, henni
virtist engin ástæða til að gráta
það, þótt hún losaði sig og börn-
in við slíkan aumingja, sem mað-
ur hennar var orðinn fyrir áhrif
áfengisins. Hún var því lengi vel
i'óleg og stilt, en að síðustu tók
þó sálarþrek hennar og staðfesta
að bila, því réttum hálfum mán-
uði eftir morðið, gerði hún tvær
tilraunir til að svifta sig lífi, en
þó mistókst henni. Andrúmsloftið
í fangelsinu og langar einveru-
nætur höfðu nitt mátt hennar og
gert hana auma, ef til vill, eyði-
lagt hana, í stað þess að bjarga
henni fyrir þjóðfólagið. -f-
Um dsgiQQ 09 veginn.
Lagarfoss fór í gær vestur og
norður um land, því nær fullur
af vörum.
St. Mínerva heldur fund annað
kvöld kl. 81/* e. h.
Miklar vörur liggja nú undir
berúm himni á hafnarbakkanum.
Þ.'er hafa verið teknar upp úr
Lagarfossi og íslandi. Bæinn vant-
ar stórt vörugeymsluhús við höfn-
ina, sem hægt væri að láta vörur
í, þegar eigendurnir einhverra
hluta vegna ekki geta veitt þeim
viðtöku strax. :
Innköllnn seðla. Konungur
hefir tilkynt, að eftir 31. janúar
n.k. verði þessar tegundir danskra
seðla innkallaðar og þar með úr
gildi numdar:
Fjólulitir 50 kr. seðlar, gráir
10 kr. seðlar, grábláir 5 kr. seðlar
°g dökkrauðir krónu seðlar.
Sé einhver þessi seðlategund í
vörzlum manna, ættu þeir, ef þeir
ú annað borð vilja fá fé fyrir
Seðlana, að fá þeim skift sem
íyrst.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugaveg 43 B.
Jóla- og nýjárskort stórt og
fjölbreytt urval. Einnig afmælis-
og fleiri tækifæriskort. Heilla-
ósliatovéf og bréfspjöld af
hinu nýja skjaldarmerki íslands.
Von á nýjum tegundum innan
skamms.
Friðfinnur Guðjónsson.
ISý barnaskólilíf tapaðist
á Laugaveginum í gær. Skilist á
afgr. Alþbl.
Verkamannafélagið Dagsbrón
heldur hina árlegu hátíð sína í
Bárubúð laugardags- og sunnudags-
kvöldið kemur. Hátíðir þessar hafa
undanfarið farið hið bezta fram,
og þar verið góður gleðskapur.
Svo mun og í þetta sinn, og ættu
félagar að lyfta sér upp þessi
kvöld. Það er ekki svo oft, að
þeir fá tækifæri til þess, að koma
saman til að skemta sér.
Fisksala Hásetafélagsins býð-
ur almenningi um þessar mundir
fisk á 18 aura pundið, ef tekin
eru 100 pund í einu. Þeir, sem
ekki hafa efni á að kaupa svo
svo mikið í einu, ættu að slá
saman og kaupa í félagi 100 pd.
Pað getur sparað eyrinn.
UeDDeslja - eða hvað?
í auðvaldsgreininni í Mgbl., sem
nú er orðin fræg fyrir það hve
margar stjórnfræðilegar staðleysur
voru í henni, er höf. greinarinnar
að tala um, að „ómæt séu ómaga-
orð manneskja þeirra, er í Al-
þýðublaðið rita“. Hvers vegna er
hann að fárast út af því, að
„Manneskjur" skuli rita á móti
honum. Er greinarhöfundurinn
ekki „manneskja" sjálfur.
Eða kannske „Tímanum" tak-
ist að sanna hið gagnstæða í lok-
um „kroniku" þeirrar, sem er nú
að birtist þar, -og lesin er með
athygli um alt land.
Ein af manneskjumim.
3
Xoli konnngur.
Eftir Upton Sinclair.
(Prh.).
„O sing fort, so suss und fein“.
Hallur sá andlit hennar stirðna
af undrun.
„Eruð þér ekki Ameríkumað-
ur?“, spurði hún. Hann hló. Það
bar ekki vott um mentun að tala
útlend mál í Norðurdalnum.
„Eg hefi hlýtt á mál þeirra
niður hjá Reminitsky", svaraði
hann sér til afsökunar.
„Nú, borðið þór þar?“
„Eg fer þangað þrisvar á dag,
en eg get varla sagt aÖ eg borði
mikið. Getið þér borðað fitaðar
baunir ?“
„Það væri nú skárra", svaraði
hún hlægjandi, „kartöflurnar okkar
góðu og gömlu eru fullgóðar
handa mér“.
„Eg hélt þér lifðuð á rósar-
blöðum".
„Sleppið skjallinu".
„Eg kann meir en það“, mælti
Hallur og gekk nær henni.
„Nú farið þér að verða nær-
göngull herra Smith og er komið
nóg af svo göðu“. Hún vatt sér
við og tók niður þvottinn í ákafa.
Hallur lét ekki vísa sér þannig á
bug.
„Þegar eg fór niður fjallshlíðina
sá eg undursamlega sýn“, sagöi
hann. „Þar upp frá er hrjóstugt
og ömurlegt en eg fann afkima.
Þar skein sólin og þar óx vilt rós.
Að eins ein. Og eg hugsaði með
mér: Þarna sér maður, jafnvel á
auðum urðardrögum, dafna dýrar
rósir! “
„Aftur grípið þér til Ijóðanna",
mælti hún. „Því tókuð þér hana
ekki?“
„í ljóði einu segir svo: Lát
viltar rósir vaxa og bera fögur
blóm, en brjótið ekki legginn fyrir
dauðann“.
Hann sagði það einungis til
þess að halda uppi samræðunni,
en svar hennar varð þess valdandi
að viðkynning þeirra jókst.
„Það er ekki víst hvort verra
er. í nótt getur komið ofviðri og
rifið hana í tætlur. Hefðuð þér
tekið hana og haft gleði af, má
vera að hún hefði verið til þess
ætluð “.
Allur gáski hvarf úr huga unga
mannsins. Hvort heldur unga