Alþýðublaðið - 04.10.1924, Síða 2

1

Ratmagnið.
Þurkarair í sumar hafa að
fltístu layti komið sér vel, en þó
munu þeir vera til, sem heföu
óskað þeirra minni. Það eru þeir,
sem elga að búa við rafmagm-
veituna, sem reist er á relkn-
ingum Jóns Þorlákssonar, sem
nú hefir teklst að reikna úr sér
fjármálaráðherra. Það er engu
. Ifkara en að veðurvóldin hafi
verið að reyaa, hversu áætlanir
og útreiknlngar hans um þetta
mannvirki stæðust. Raunin hefir
Ifka orðið á þann veg, áð Ifklegt
er, að mórgum verði að hugsa
öðruvfsi en hlýlega til hans,
þegar menn sjá ekki tii vinnu
sinnar fyrir myrkri, en eiga þó
að hafa IjÓs eítir fyrirsögn hans.
Það kom f ljós þegar f fyrra,
að rafmagnsveitan myndi ekki
tii líka geta fulinægt þórf bæj*
armánna, og rafmagnsstjórn gerði
þá ráðstafanir tll að draga úr
notkun rafmagnsins yfir vetrar-
mánuðina með hækkun á verð-
inu. Sú ráðstöfun var endurtékin
attur f sumar, en nú þykir sýnt,
að það dugi ekkl tii.
Rafmagnsstjórn hefir þvf enn
orðið neydd til meiri takmörk-
nnarráðstatana. Á siðasta bæjar-
stjórnaríundi var samþykt eftir
tillögu hennar að aegja npp
hemlum um standarsakir og setja
mæla í stað þeirra eða iækka
hemlana að mun, og verður
þetta fyrst framkvæmt f skrif-
stoíum, búðum o. s. frv., sfðan á
hemhtm, sem hafa aðgang áð
gasl og þá hjá öðrum eftir þörf-
um, og enn íremur að stöðva
suðu og hltun nm frádráttarmæia
með því að seija rafmagn um þá
með*Ijósaverði.
Þið kom íram f umræðunum,
að rafmagnsstöðin myndi ekki
einu sinni geta fatinægt ijósum
bæjarmanna, -tsf á -öHnm lömpum
iogaði í einu, og er það ekkl
útrúlegt, fyrst svo er komið áð-
ur en hinn eiginiegi ijósatími
hefst, að spennan, sem á að vera
2;o volt, hefir með köflum faliið
jafnvei niður fyrir 170 vo'.t. Er
því vanséð, að þeiui ríðasta ráð-
stöfun cægi, því að alívíða
vantar .enn þá rafmaga ti! fjósa.
Stöðin átti þó að geta fullnægt
ijósaþörfinni, en nú hefir orðið
að snúa því svo, að henni mrgi
ekki ætia meira, og á þvf er
þessi sfðasta ráðstöfun reist.
En ef hún dugir ekki, og það
skyldi koma upp úr dúrnum, að
ueita þyrfti mönnum um raf-
magn tii ijósa og það jafnvel
til mjög lélegra ijósa, þá er trú-
legt, að margan fari að gruna,
að það hafi akki verið Ijóaaþörf
bæjarmanna, sem réð þvf, að
þessi ratmagnsstöð var reist við
Eliiðaárnar, heidur atvinnu- og
vlðskiíta þörf Jóns Þoriákssonar.
ViII sú bft verða sfðasta raunin
um það, er verkfræðlngar berj
ast fyrir. Og með þá reynslu til
vlðbótar, að rafmagnið er nærri
heimingi dýrara en Jón áætiaði,
mnn almenningur bráðiega fara
að átta sig á þvf, að ráðagerðir
o g reikningar verkfræðingalns
við rfklasjóðinn munl vera hoil-
astir honum sjáifum og hans
fjárrelðum, en ekki almenninga.
Borgari.
Sjð landa sýn.
(Frh.)
2. Suður nm nes ©g eyjar.
Til Þess aö koma í tæká tíö á
fundinn var um tvær leiöir aö
velja, er báöar komu saman í
Kaupmannahðfc, annaö hvort að
fara meö GuUfossi þangaÖ aöa
meö Merkúr til Björgvinjar og
þaðan meö eimlsst til Kaupmanna-
hafnar. Fyrri loíðina hafði ég áöur
farið, og því valdi ég hina til þess
aö geta sóð sem mest, enda er
verðmunurinn ekki méiri en sém
svarar kostnaði viö stutta skemti-
ferö hér innan lands, og þar sem
óg var nú í sumarleyfl, þá sýnd-
dst útúrdúr þessi rétt samsvara
slíkri skemtiferð, er ég hefði aö
líkindum fariö heima. —
Ménn kannast viö þann geíblæ,
sem grípur menn þar, sem leiðir
skilur, og vil ág hvorki né kann
að lýsa því, en hitt get ég ságt,
að óg var ekki kominn til sjálfs
mín . ð ráði fyrr en komið var
út fyrir eyjar. Fanst mór þá held-
ur dapurt aö líta inn til borgar-
inDar. Fað var komið aö kveldi.
Himinninn var skýjaður. Að vísu
var lyght, «n ferð akipsins rendl
| Alþýðublaðlð §
* kemur út á hverjum virkum degi. M
1 I
AfgreiðBla |J
| við Ingólfsstrœti — opin dag- j|
ð lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 aíðd.
i
Skrifstofa
á Bjargarstíg 2 (niðri) Opin kl. »
9^/a—lOVa árd. og 8—9 eíðd. 8
1
Sim ar: 3
638: prentsmiðja. ||
988: afgreiðsia. -.|
1294: ritstjðrn.
Verðlag:
Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
Auglýsingaverð kr. 0,16 mm.eind.
a
Pappír alts konar.
Pappírspokar.
Kaupið þar, sem ódýrast er!
Hevlui Clauson.
Sími 39.
úrsvölu haflofti aftur eftir þvf, er
það brunaði áfram. Gjálfur löðurs-
ins við stefnið og stunur vélar-
innar runnu saman í þungan dyn
bg ógleðilegan. Reykjavik sýndi it
eins og hnipra sig saman eftír því,
sem skipið bar fyrir vesturenda
hennar, minka og myrkna, ucz
höfuðborgin varð húsaþúst, ea
að sama skapi sem hún tapaði
sér, naut sín háifbogi fjallahrings-
ins, sem höfuð íslands hvílist í.
Áður en myrkur hyldi iand-
sýnina kallaði bjalla farþega til
mátar. Þrátt fyrir allan þann ójöfn-
uð, sem tiðkast í mannlegu félagi,
þá kom nú í ljós, að allir eru
venjulega jafnir fyrir matnum, því
að frammi fyrir honum gafst
nokkurn veginn glögt yflriit yfir,
hverjir væru þarna á ferðinci,
þótt sjósóttin hindraði þegar fullar
heimtur. Að borðhaldi loknu komst
óg í kynni við klefafólaga minn,
rrorskan ritstjóra frá Stenkjær í
þrándheimi, Hafði hann feiðast
nokkuð um Suðurlandsundirlendið
og Borgarfjörð, og þótti för siu
hafa orðið góð. Stóðum við uppi
og ræddum um land og land-
kosti, meðan Suðurnesin liðu afí-