Feykir - 15.01.1982, Qupperneq 2

--------+----------
Helgi Rafn Traustason
Kaupfélagsstjóri
Starfsdegi er lokið, sístarfandi hug-
ur og hönd hrifin burt í miðju
verki, dómurinn mikli fellur um
hádegi lífsins.
Leiðtogi og samferðamaður og
ekki síst, traustur vinur, er burtu
kallaður, og minningarnar koma
upp í hugann, ein af annarri, kann-
ske kemur minningin um hlýtt og
karlmannlegt handtak við
heimkomu fyrst upp í hugann.
Islenskir samvinnumenn hafa átt
því láni að fagna, að til forustu í
samvinnufélögunum hafa einatt
valist ósérhlífnir atorkumenn, sem
hafa leitt samvinnustarfið til þess
vegs, sem það nýtur í dag. í hinum
búsæidarlegu héruðum landsins
hafa kaupfélögin orðið sá burðar-
ás, sem heill og afkoma byggðar-
laganna hefur hvílt á, og þau hafa
náð þessari stöðu með órofa
samstöðu félaganna og traustri
leiðsögn forustumannanna. Hug-
sjón samvinnunnar er líka rík í ís-
lendingseðlinu, þrátt fyrir eða
kannske einmitt vegna hinnar ríku
cinstaklingshyggju og réttlætis-
kenndarokkar.
Hér í Skagafirði hefur Kaupfélag
Skagfirðinga jafnan átt forustu-
menn, sem athygli hafa vakið um
land allt, og verk þeirra borið
hróður þeirra og samvinnustarfsins
í héraðinu vítt um. En það gustar
oft um þessa forustumenn og líf
þeirra og starf er enginn dans á rós-
um. Oft þarf að taka erfiðar
ákvarðanir, og sennilega gerir allur
almenningur sér ekki Ijósa grein
fyrir því, hvað sumar þeirra, sem
virðast sjálfsagðar eftir á, vegna
þess, að þær voru vel grundaðar og
undirbúnar, hafa kostað mikil
heilabrot og hugarstríð, andvöku-
nætur og baráttu. Slíkt erfiði og
strit slítur mönnum oft meira en
erfiðisvinna.
Árið 1972 tók við starfi kaupfé-
lagsstjóra hjá Kaupfélagi Skag-
firðinga ungur og glæsilegur mað-
ur, sem um árabil hafði gengt þar
trúnaðarstarfi við góðan orðstír og
traust alls þorra manna. Þegar
Sveinn Guðmundsson lét af störf-
um eftir 26 ára starf í þágu sam-
vinnuhreyfingarinnar í Skagafirði
var það nánast sjálfgefið, að við
tæki fulltrúi hans, Helgi Rafn
Traustason og það sýndi sig, að
þessi ákvörðun var rétt, verkin
sýna merkin. Sumir menn eru eins
og fæddir leiðtogar. Fólki finnst
það sjálfgefið að fylgja leiðsögn
þeirra og forustu. Slíkur maður var
Helgi Rafn. Og hann var meira, því
þeir munu ófáir, sem hann hefur
hjálpað á fætur í einni eða annarri
mynd á lífsleiðinni, og þeir sakna
nú vinarístað.
Á þessum rúmum níu árum, sem
Helgi Rafn gegndi starfi kaupfé-
lagsstjóra í þessu stóra fyrirtæki,
hafa stórvirki verið unnin og
Grettistökum lyft. Nýtt sláturhús,
sem er einn glæsilegasti vinnustað-
ur landsins var fyrsta verkefnið og
svo eitt af öðru. Endurnýjun tækja
Mjólkursamlagsins og tankvæðing
mjólkurframleiðslunnar, nýtt
verslunarhús á Ketilási, vöruskáli á
Sauðárkróki, stækkanir og endur-
bætur á eldri húsum og síðast en
ekki síst, hinn gamli draumur
kaupfélagsfólks er að rætast, nýtt
hús fyrir höfuðstöðvar kaupfélags-
ins er að risa við Ártorg. Þótt hér
sé ekki um tæmandi upptalningu
að ræða, gefur þetta nokkra mynd
af hinum fjölþættu verkefnum í
uppbyggingarstarfinu, sem voru af
hendi leyst á þessum skamma tíma.
Og ævinlega dáðist maður jafn-
mikið að þeirri fyrirhyggju og út-
sjónarsemi sem einkenndi undir-
búning og framkvæmd þessara
stórverkefna. Réttir hlutir til á
réttum stað og tíma, og fram-
gangur verksins því eðlilegur og
hnökralaus.
En það segir sig sjálft, að slíkur
maður hlýtur að hafa góðan bak-
hjarl í lífinu og sú var einnig raunin
með Helga Rafn. Lífsförunautur
hans, Inga Valdís Tómasdóttir er
áreiðanlega einstök kona. Sam-
hent voru þau hjón svo af bar, og
gestrisni þeirra og heimilishlýja
mörgum manninum minnisstæð,
og munu þeir enda ófáir, sem þess
hafa notið. Og börnin þeirra fimm
bera heimilisbragnum gott vitni,
frjálsleg framkoma og hlýtt viðmót
þeirra hafa aflað þeim vinsælda og
vinafjölda eins og foreldrum
þeirra.
Við samvinnumenn höfum
mikið misst, skarðið er vandfyllt.
Við verðum þó að leggja metnað
okkar í að halda uppi því merki,
sem Helgi Rafn bar svo glæsilega,
þótt það kunni að virðast erfitt í
fyrstu, því með því heiðrum við
best minningu okkar látna leið-
toga.
En missir ástvina verður þó ætíð
sárastur og mestur, Söknuður
eiginkonu og barna er sár, en
skuggalausa minningu um góðan
dreng getur enginn frá þeim tekið.
Við biðjum þann, sem ræðurlífi og
dauða að styrkja þau í sorginni,
eins og hann styrkti Helga í lífi og
starfi.
Guðbr. Þ. Guðbrandsson.
Af seríum og sjávardýrum
Þegar þetta er skrifað er „hátíð
ljóssins" senn á enda og það er
engu líkara en Sauðkrækingar hafi
oftúlkað þau orð um þessi jól.
Kannske einhver hafi hvíslað að
þeim: „Þú ert lampi fóta minna og
ljós á mínum vegum“, a.m.k. hafa
allir sem peru geta valdið látið ljós
sitt skína um hátíðirnar.
Þannig er mál með vexti að hér
hefur nú geisað ný tegund seríu-
faraldurs sem ekkert á skylt við
Dallas-bakteríuna skæðu. — En
eins og mönnum er kunnugt hafa
landsmenn lengi þjáðst af þeim
kvilla, hann slævir þá og letur til
stórverka og gerir þá einræna
með afbrigðum. Hafa kunningja-
heimsóknir af þeim sökum víðast
hvar lagst niður, því Dallas-fórnar-
lömbin eru guði sínum trú, einkum
og sér í lagi á síðkvöldum.
Hin nýja seríubaktería, sem sýkt
hefur hvern Sauðkræking á undra-
skömmum tíma, er af allt öðru
sauðahúsi því hér er um að ræða
jólaseríufarsótt mikla.
Megineinkenni plágunnar eru
þau að fólk, sem eflaust álítur sjálft
sig illa upplýst, hrúgar upp ljósa-
seríum í glugga sína, að meðaltali 5
í hvem (að meðtöldum þeim ósköp-
um sem speglast úr gluggum
hinna). Auk allra þessara ljósu
punkta í gluggunum (sem ég sé nú
trén hlaðin seríuhraukum ógurleg-
um. Þau myndu eflaust aldrei bera
sitt barr eftir þetta ef þau væru ekki
svo greinagóð sem raun ber vitni.
Einnig hleður fólk seríum á hús-
hliðar kassa sinna, vafalaust til þess
að geta séð björtu hliðarnar á
byggingarframkvæmdunum í bók-
staflegum skilningi og varpa
þannig nýju ljósi á tilveruna um
skeið. Enn eru ótalin þau ósköp
aðventuljósa sem lýsa upp alla
glugga, þótt ekki nái bjarmi þeirra
inn á minn sálarglugga.
Sauðkrækingar hafa löngum
verið frumlegir í hugsun og enn
virðist eitthvað eima eftir af þeim
frumleika. Þessi frumleiki kemur
t.d. fram þegar upplýst sjávardýr,
nánar tiltekið krossfiskar, eru
hengd til skrauts í gluggana, á veg-
legum stað fyrir miðju. — Já, ein-
hvern tíman hefði þótt skrýtið að
halda því fram að krossfiskar væru
vel upplýst dýr!
Enginn skyldi nú ætla að menn
láti sér nægja að skreyta tré sín og
kassa seríum: Á rúntinum er sam-
keppnin óðum að aukast. Þeir sem
ekki telja persónuleika sinn nógu
litríkan, þykjast geta ráðið bót á því
með því að hengja litríkar ljósa-
perur í afturrúðu bifreiðar sinnar.
Vegfarendur sem til þeirra sjá
munu þá umsvifalaust álykta að
Að þessum lestri loknum ætti
mönnum að vera ljóst að „hátíð
ljóssins" ber ekki að taka í bók-
staflegum skilningi. Læt ég nú
þessu spjalli lokið í von um að ein-
hverjir kveiki á perunni.
Sauðárkróki, 3. janúar 1982,
Birta Logadóttir.
Magnús Sigfússon form. björgunarsveitarinnar.
Ungar stúlkur
færðu björgunarsveitinni
peningagjöf
Það var fyrir nokkrum vikum að
björgunarsveitinni á Sauðárkróki
barst gjöf frá þremur ungum stúlk-
um. Þær settu upp hlutaveltu eða
tombólu í nýja leikskólahúsinu
uppi í Hlíðarhverfi og létu allan
ágóðann sem var kl. 1.395 renna til
björgunarsveitarinnar. Blaðamað-
ur náði að smella af þeim mynd
þegar þær komu til að afhenda
gjöfina. Þær sem að þessu lofsverða
framtaki stóðu eru Anna María
Ágústsdóttir, Aníta Hlíf Jónasdótt-
ir og Regína Jóna Gunnarsdóttir.
Björgunarsveitin á Sauðárkróki
starfar á vegum hinnar svokölluðu
Skagfirðingasveitar Slysavarna-
félagsins, en formaður þeirrar
deildar er Gunnar Pétursson.
Magnús Sigfússon er formaður
björgunarsveitarinnar. Hann tók
við formennskunni í haust af Braga
Skúlasyni sem var formaður sveit-
arinnar í 11 ár við góðan orðstír.
Við tókum Magnús Sigfússon tali
sem snöggvast í hinu myndarlega
húsi sem björgunarsveitin og slysa-
vamarfélagið hafa nýlega byggt á
Sauðárkróki. Björgunarsveitar-
menn sem eru 22 hafa sjálfir unnið
mikið við húsið í sjálfboðavinnu,
og enn er ýmislegt ógert. Þeir hitt-
ast einu sinni í viku og yfirleitt eru
útiæfingar einu sinni í mánuði.
Sveitin hefur þurft að sinna
ýmsum hjálparstörfum að undan-
förnu. Hún tók, eins og fjölmargar
aðrar sveitir, þátt í leitinni að flug-
vélinni sem fórst í fyrravetur á leið
til Akureyrar og lengi var leitað. 1
óveðrinu í febrúar s.l. var sveitin á
þönum heila nótt að bjarga mönn-
um og verðmætum. I flóðinu mikla
sem gerði á Sauðárkróki í fyrravet-
ur voru einnig stöðug útköll langt
fram eftir nóttu. Þá var þess farið á
leit við björgunarsveitina að hún
fylgdist með götulífi á Króknum á
gamlárskvöld s.l., og allt fór vel
fram.
Það sannaðist s.l. vetur hve
nauðsynleg svona félög eru. Sauð-
árkróksbær veitti sveitinni 50.000
kr. styrk á árinu vegna húsbygg-
ingarinnar. Frá ríki kom 10.000 kr.
styrkur til rekstrar á snjóbíl. En
þörfin er stöðug fyrir fé til starf-
seminnar. Árið 1982erárfjarskipta
hjá Slysavarnafélagi íslands. Af því
tilefni hefur S.V.F.I. skrifað öllum
sveitastjórnum á íslandi og beðið
þær að styrkja björgunarsveitir
sínar. Rípur hreppur hefur brugðist
fljótt og vel við þeirri beiðni og sent
björgunarsveitinni fimm þúsund
krónur.
Björgunarsveitin sjálf gerir sitt-
hvað í fjáröflunarskyni. Hún hefur
veg og vanda af skipulagningu
sjómannadagsins, og er þar m.a.
með kaffisölu.
(Þess má geta að Útgerðarfélag
skagfirðinga gaf alla verðlauna-
bikara og viðurkenningar sem
veittar voru á sjómannadaginn síð-
asta). Jólin eru aðalfjáröflunartími
sveitarinnar. Þessi grein átti að
birtast fyrir jólin til að vekja athygli
á jólasveinunum og flugeldasöl-
unni, en því miður varð hún að
bíða vegna plássleysis.
Við þökkum Magnúsi Sigfús-
syni fyrir þessar upplýsingar og
óskum björgunarsveitinni alls hins
besta.
reyndar engan ljósan punkt í), eru þama séu litríkir náungar á ferð. f.v. Anna Marta Ágústsdóttir, Anfta Hlif Jónasdóttir og Regfna Jóna Gunnarsdóttir.
2 . Feyklr