Alþýðublaðið - 16.10.1924, Blaðsíða 3

þýða, tjónar og burgeisar, beytist
<ram og aftur hvað innan um ann-
aö og hugsar ekkert um þann mun,
:iem tmð er vant að aðgreina sig
eftir. Alls konar búninga og hafur-
task, blóm sem byssur, ber barna
fyrir, og alls konar mál, innlent
og óþekt, fágað og bjagað, hlátrar
og grátur, ymur í eyrunum, en
yfir öllu hvín blístrið og másið í
eimreiðunum, er koma og fara, og
háreystin í blaðasölunum, Sem hver
vill sínum tota fram ota. Á einum
og einum stað á stöðinni greiðist
alt í einu úr þvaiginu milli Iestar-
innar og brautarstéttarinnar. Hand-
tökslitna. Hattar hefjast. Hendur
veifa. Augu stara. Klútar blakta.
Pípa hvín. Vagnarnir í lestinni
kippast til snögglega. Einn eða
tveir menn á stéttinni, er ekki
hafa gáð sín, hlaupa fram með og
stökkva upp í einhvern vagninn,
ogJlestin"rennur af stað.J
Eitthvað þessu líkt held ég að
hafi borið fyrir mig þennan bjarta
og heita fimtudagsmorgun, en ég
ábyrgist ekkert um, að rétt sé frá
sagt, — hugga mig blaðamannlega
við, að enginn sé til að bera gagn-
stœtt vitni, því að þrátt fyrir allan
mannfjöldann var ég einn þarna.
Kú var óg orðinn viðskila við alla,
sem ég þekti, og hefði ekki þózt
einstæðari í sóttvörn eða tukthúsi
í Reykjavík.
Rað er ekkert skemtilegt ferðar-
upphaf að leggja af staö úr stór-
borg í eimlest. Eimlestir fara
hvorki á þrifalegustu né glæsikg-
ustu stöðunum út úr borgunum.
Til að byrja meö er ekkert að sjá
nema manngert stórgrýti, sem vant
er að kalla hús og hvað er öðru
Jíkt, og maður er feginn, að það er
íljótlega að baki, því að þrátt fyrir
alt er þó skógurinn líflegri ásýnd-
um. Á hinn bóginn er bann samt
íerðamanninum á þessari leið mjög
að meini, því að fyrir honum nýt-
ur ekki nema með stuttum bilum
útsýnarinnar út á Kristjaníu fjörð-
ian, þótt lestin fari í fyrstu m]ög
nærri honum. Landið er talsvert
fjöllótt, þar til Noregi sleppir, en
þó litið um jarðgöng. Rennur lest-
in eftir dölunum, og skiftast á
Bkógar, akrar og vellir, og er víða
allfagurt, en þegar til Svíþjóðar
kemur, verður landið brátt leið
iniega flatt fyrir íslending, einkum
þegar komið er suður fyrir Gauta-
borg; því að þá fer gróðurinn að
fEPflUICXill
Frá Alj>ýð ibrauðgerðl ínf.
Búð Á þýðnbrauðgerðair innnar á Baldursgotn 14.
hefir allar 1 inar sömu brauðvírur eins og aðalbúðin á Lauga-
vegi 61: Ri »brauð, seydd og ó seydd, normalbrauð (úr amerísku
rúgsigtimjöl:), Grahamsbrauð, fi anskbrauð, súrbrauð, sigtibrauð.
Sóda og jóla- kökur, sandkökur, makrónukökur, tei tur, rúilutertur;
Rjómakökui og smákökur. — AJgengt kaffibrauð: Yínarbrauð
(2 teg.), bol ur og snúða, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok
og kringlur. — Eftir sórstökum pöntunum stórar tertur, kringíur
o. fl. — Brauö og kökur ávalt nýtt frá brauögerðarhúsinu.
ÚtbraiSiS ftlþf ðublaðiB
hwar sam þi8 aruð oq
hvert miií þ;8 tariS!
>Maðar frá 8aðar-Ameríkn<
kostar kr. 6,00. Fæst á Laufás-
vegi 15. Sími 1269.
Hjáipisrstöð hjúkrunaríéisiga-
lcs »Líknar< «r ©pin:
Mánudaga . . . kl. ti—ix f. k.
Þrlðjudagá ... — 5 —6 a. -
Midvikudaga . . — 3—4 s, -
Föstudaga ... — 5—6 e. -
Laugardaga . . — 3—4 e. -
verða kyrkingsiegur þar, sem
lestin fer um, en það er aftur
mjög nærri sjónum. Sér á landinu,
að þar andar oft svalt vestan af
hafinu, og minti það mig einna
helzt á suðurnesin heima, en út-
sýnin inn til landsins þó enn dauf-
legri sökum fjallaleysisins. Skemti-
legast á leiðinni er þar, sem farið
er yflr Gautelfi hjá Trollhattan,
því að þar eru hávaðar miklir í
fljótinu, og gleður það íslenzk
augu. Merkilegacti staðurinn er
aftur Gautaborg, og má þó segja,
að sá. sem fer bar um í eimlest
nær viðstöðulaust, flnni það frem-
ur «n sjái. nema hvað hinn forni
kastali > Kronan : dregur að sér
athyglina þá örskotsstund, er hánn
sést. Annars fan' t mór þessi dag-
| Jeið heldur leiðinleg, og varði því
| mestum tíma til lesturs og átti
ekki tal við aðra menn en toll-
þjóna og þá af skiljanlegum ástæð-
um fyrir utan Pjóðverja einn
ungan, er sat gegnt mór við mið-
degisverð. Hann kom norðan úr
Þrándheimi, vai nauðrakaður á
hár og skegg, með eitt lifandi j
auga, og hafði fcitt sýnilega verið
skotið burtu. Sk öfuðum við lítið
eitt. saman um heimaland mittþ !
Bem hann hafði furðugóða hug-
mynd um af lest i, og horfði hann
oftast á meðan á nokkrar fliss-
andi stúlkur, er sátu við borð til
hliöar við okkar, en það bagaðí
hann mjög við þetta, að hann
varð að horfa á þær yfir nefið á
sór, en tapaða augað glápti á mig;
það var heldur óhugnanlegt. Ég
lengdi. því ekki samræðuna ab
óþörfu, en hafði mig á brott svo
fljótt, sem ég gat, og hvarf aftur
að lestrinum, en þó að mór hafi
löngum þótt gaman að lóstri, þá
var ég þó feginn, þegar komið var til
Helsingjaborgar. Þar er endastöðin
á Danmerkurleiðinni frá Norógi
um Svíþjóð, ]og er þaðan farið á
járnbrautarferju yfir Eyrarsund til
Helsingjaeyrar á norðaustanverðu
Sjálandi. (Frh.)
Skemtilegt skáld.
Fyrlr nokkrum árum birtust
kvæði í Eimraiðioni undir gervi-
nafninu örn Arnarson. Nú er
komin út kvgeðabók eftir Örn og
heitir >Iligresi<.
E»ýðingarnar aftast í bóklnni
og nokkur kvæði aivariegs efnis
eru snotur, en velgaKtiI. E>ó eru
sum kvæðln falleg og skáldleg,
t. d. >Tittlingur í mýsi<, og 5nn-
nr hreystiieg, t, d. >Sigurður
hreppstjóri<. En aðalgildi bók-
arinnar íelst í ádeilum Arnar
og skopi. Hér er ekkl rúm til
að nefna nema fáeln kvæði, en
flest hafa þau eitthvað tll síns
ágætis, eitthvað, ssm festist i
mlnni, því að eigi missir örn, þar
er hann kastar tli.
Eltt kvæðið heitir >ÖnguIs-