Feykir - 17.12.1986, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 26/1986
Blönduósför aldraðra Sauðkrækinga
Laugardaginn 15. nóv. bauð
J.C. klúbbur Blönduóss öldur-
mennum Sauðárkróks til veislu við boðið, vissum einnig hve
mikillar, og auðvitað þekktumst gaman er að heimsækja Blönduós
og væntanlegar veitingar kitluðu
bragðlaukana löngu áður en
ferðin hófst. Verðurguðirnir
voru í hátíðarskapi, storminn
frá í gær hafði lægt og nú var
komið besta veður hart nær logn
og frostleysa. Um 30 manns
tóku þátt í ferðinni og var sr.
Hjálmar Jónsson fararstjóri, því
hann er kjörinn til fylgdar hvert
sem leiðir gamalla og hrjáðra
liggja.
Lagt var af stað frá Safnaðar-
heimilinu laust eftir hádegi og
haldið sem leið liggur fram
Skagafjörð, yfir Vatnsskarð og
út Langadal. Vegurinn alauður
sem sumarvegur væri, þráttfyrir
ofsann í veðrinu í gær. Numið

Óskum starfsfólki og
viðskiptavinum okkar
gleðilegra jóla og farsœldar
á komandi ári
Búnaðarbanki Islands
Blönduósi
kj/ÍTir;

'k wEfsSxgBk W

i'u., ■(jHEgp
V~:'
1 8
var staðar við elliheimilið og litið
inn á sýningu, sem aldraðir á
Blönduósi höfðu sett upp í
rúmgóðum vinnusal. Var þar
margt góðra gripa, en sá galli
var á gjöf Njarðar að sala var að
mestu bönnuð, því eftir var að
opna sýninguna fyrir almenningi.
Þó var unnt með lempni að ná
sér í minjagrip, einkum hjá
Kristmundi, sem var eini
herrann sem við sáum og
höfðum tal af.
Því næst var ekið að
félagsheimilinu þar sem tekið
var á móti okkur með virktum.
Borð svignuðu undan kaffi og
meðlæti, fólkið tók sér sæti,
kunningjar hittust og skröfuðu
saman. Félagi úr J.C. sté í
stólinn, bauð gesti velkomna,
bauð þeim að drekka og vera
glaðir. Gerði hann einnig
dagskránni skil. Þá setti farar-
stjórinn að norðan, sr. Hjálmar
Jónsson rögg á sig, tók fram
blóm eitt mikið og fagurt og bað
undirritaða að færa öldruðum
Blönduósingum. Blómið var
alþakið rauðum rósum og mun
kallað jólarós -eðastjarna.oger
það þeirrar náttúru að koma
fólki í gott skap. Þorði hún ekki
annað en verða við tilmælum
sálusorgara síns, enda tók hann
ábyrgðina á sínar herðar og bar
rósina upp á ræðupallinn, því
konan sem átti að framvísa því,
er ekki orðlögð fyrir talfimi. Gat
hún þó ekki stillt sig um að segja
nokkur orð, sem áttu alls ekki
við blómið. En það helsta var að
hún þurfti endilega að hitta
hann Gústa, sem hún rakaði á
eftir þegar bæði voru ung fram í
Finnstungu eitt sumar. Þar voru
líka Oli og Sifa, besta vinkona
hennar. Dag nokkurn sinnaðist
hjúunum lítillega og þá kom
þessi vísa;
Þarna koma kújónar
kynduga skrítnir nádátar
Oli og Gústi idiótar
óttalegir júfattar
Ekki beint falleg íslenska, en
hver skeytir um það. Svo ekki
meira um það. Fólkið klappaði,
en þá tók konan að fikra sig ofan
af ræðupallinum, og reynandi að
vera örugg með sig þar sem hún
trítlaði yfir gólfið í átt til
borðfélaga sinna. Líklega átti sr.
Hjálmar klappið því nú var
hann kominn á stúfana og
stefndi að ræðustól. Síðan hóf
hann ræðu sína, kom víða við;
gamanmál og fyndni flutu eins
og Kláravín afvörum hans,ekki
alltof prestlegur, enda Króksarai
kirkjurækið fólk - svona almennt
- og sagt er að enginn bekkur í
kirkjunni sé ekki fullsetinn
þegar sr. Hjálmar stígi í stólinn.
Að lokinni ræðu hans dundi
salurinn við af lófataki. J.C.
félaginn þakkaði presti ræðuna
og bauð gestunum að taka til við
kökurnar og kaffið því nú
birtist skari kunnáttumanna
með hljóðfæri sín og fólkið
þusti í dansinn. Var hann
stiginn drjúga stund og fjörið
leyndi sér ekki. En dagur var til
enda runninn áður en varði,
fólkið að norðan kvaddi Blönduós-
inga með kæru þakklæti og
raðaði sér í bílana. Heim var
komið klukkan rétt fyrir 8 um
kvöldið. Skemmtilegum degi
var lokið.
Ef ég væri ung á ný
einnig sviku fætur
skyldi ég syngja dillidí
dansa fram á nætur
Hólmfríður Jónsdóttir
Sauðárkróki