Feykir - 10.12.1997, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 4 VI997
Mörgum lék forvitni
á að frétta af olíu-
hreinsunarstöðinni
Um 200 manns var mætt á fundinn með iðnaðarráðherra á Kaffi Krók.
Þær fréttir að Skagafjörður
komi sterklega til greina fyrir
staðsetningu olíuhreinsunar-
stöðvar sem rússnesk-banda-
rískt fyrirtæki hyggst reisa
hér á landi, virðast hafa vak-
ið mikla athygli og forvitni
fólks, því ekki skorti aðsókn-
ina á fund með Finni Ingólfs-
syni iðnaðarráðherra, sem
Stefán Guðmundsson alþing-
ismaður stóð fyrir, og haldinn
var á Kaffi Krók þriðjudag-
inn 2. desember. Fundurinn
var líflegur og mikið um fyr-
irspurnir. Menn spurðu um
mengunarhættu og aðra
óæskilega hluti tengda þeim
iðnaði sem þarna er á ferð-
inni og þeir létu heyra í sér
sem við fyrstu skoðun líst
ekkert á að reisa olíuhreins-
unarstöð við Skagafjörð.
Við upphaf fundar vék iðn-
aðarráðherra að áformum og
markmiðum stjómvalda varð-
andi nýtingu orkulinda landsins.
Auk nýtingu orkulindanna
sjálfra væri einnig horft til kosta
eins og sterkra byggðarkjama
og möguleika svæðisins á upp-
byggingu iðnaðar. Ráðherrann
kvað Sauðárkrók inetinn sem
sterkan byggðarkjama, með
möguleika á aukinni byggð og
kostimir væm á margan hátt
svipaðir Eyjaijarðarsvæðinu.
Finnur Ingólfsson sagði að
menn gerðu sér ljóst að fleiri
stóriðjuver yrðu ekki byggð á
suðvesturhominu, þar sem ein-
ungis væri aflögu orka á sam-
keppnisfæru verði til stækkunar
þeirra stóriðjuvera sem fyrir em.
Þegar flylja þyrfti orkuna með
línum yfir landið væri hún orð-
in of dýr fyrir stóriðjuna, því
væri ljóst að næstu stóriðjuver
yrðu byggð á landsbyggðinni,
og Finnur kvaðst hafa mikla trú
á því að ef Norsk Hydro byggði
álver á Reyðarfirði, kæmi
Skagaijörður sterklega til greina
fyrir olíuhreinsunarstöð.
Hvers vegna ísland kæmi til
greina varðandi staðsetningu
olíuhreinsunarstöðvar, sagði
iðnaðarráherra, að það væri ekki
vegna þess að engir aðrir kærðu
sig um þær. Nýlega hafi verið
reist olfuhreinsunarstöð fyrir
utan Ósló, við Óslóijörð. Stað-
reyndin væri sú að Skagaíjörð-
ur lægi mjög vel við siglingum
frá olíulindum í Barentshafinu
og héðan væri stutt til markaða í
Vestur-Evrópu.
Ljóst er að umrædd olíu-
hreinsunarstöð er ntikið mann-
virki hvort sem hún yrði byggð
í einum eða tveimur áföngum.
Fyrsti áfangi er stöð sem annaði
einni ntilljón tonna og þar er um
að ræða fjárfestingu upp á 17
milljarða, sem veita mundi um
200 manns atvinnu. í seinni
áfanga yrði unnt að stækka
stöðina í fjögurra milljóna tonna
afkastagetu. Sú fjárfesting væri
upp á 70 milljón og mannafli
við verksmiðjuna mundi nær
tvöfaldast. Sem dænii um um-
fang stöðvarinnar geta tankar
orðið allt að 50 metra háir og
landiými fyrir þá þarf að vera 2-
3 hektarar. Skipin sem sigla til
og frá höfn með olíuna em gríð-
arlega stór, rúmlega 200 metra
löng og með mestu djúpristu
um 13 metra. Aðdýpi þarf því
að vera mikið og er Skagafjörð-
ur talinn uppfylla þau skilyrði.
Könnun á staðsetningu á eftir að
fara ffam, en telja verður að þeir
staðir sem áður hafa verið
nefndir, Reykjaströnd og
Hegranes, komi síður til greina,
þar sem aðdýpi er varla nægjan-
legt á Reykjaströnd og sjón-
mengun yrði væntanlega um of
af stöðinni við Hegranestá.
Olíuhreinsunarstöð er ekki
orkufrekur iðnaður. Iðnaðarráð-
herra segir stöðina ólíka álveri,
að því leyti að útblátur frá
vinnslunni sé ekki mikill og
stöðin nýtir mestallt sem í hana
kemur,úrgangur sé 0,3%. Farið
verði eftir ströngustu kröfum
hvað mengunarvamir varðar.
Iðnaðanáðherrann Finnur, Stef-
án Guðmundsson alþingismað-
ur sem boðaði til fundarins, Páll
Pétursson ráðherra, Knútur
Aadnegaard, bæjarstjórinn og
fleiri hvöttu Skagfirðinga til að
taka jákvætt í að þetta mál yrði
skoðað hvað svo sem út úr því
kæmi.
Skagafjörður hefur til þessa
ekki verið inni á kortinu hvað
stóriðju varðar. Iðnaðarráðherra
sagði að ástæða þess væri sú að
hann hefði ekki verið sam-
keppnishæfur með orku fyrir
stóriðju. Villinganesvirkjun bar
á góma á fundinum og höfðu
menn á orði að halda því máli
áfram. Þingmenn hétu því að
rætt yrði við forsvarsmenn
Landsvirkjunar um að láta virkj-
unarréttinn af hendi.
Spurt var hvort hafíshætta
gæti hugsanlega spillt því að ol-
íuhreinsunarstöð yrði valinn
staður við Skagafjörð, en á það
verður lagður dómur í umhverf-
ismati, en þar verður tekið tillit
til fjölda atriða, þar á meðal til
allra atvinnugreina á svæðinu.
Umhverfismat færi ffam í ffam-
haldi af staðarvali sem á að
liggja fyrir í lok næsta mánaðar.
Eins og við var að búast líst
nrönnum við fyrstu sýn misjafn-
lega vel á þessar hugmyndir.
Komu þama fram hörð mót-
mæli ffá nokkrum aðilum. Vom
þar fremstir í flokki aðilar úr
ferðaþjónustu og bændastétt í
héraðinu, Valgeir Þorvaldsson á
Vatni og Rögnvaldur Ólafsson í
Flugumýrarhvammi. Valgeir
kvað Skagfirðinga þurfa á
einhverju öðm að halda en
mengandi olíuhreinsunarstöð og
þetta færi ekki vel saman við
uppbyggingu í ferðaþjónstu í
héraðinu. Það yrði t.d. ekki
skemmtileg sjón fyrir ferða-
menn að horfa úr Drangey á
hvert risaolíuflutningaskipið á
fætur öðm sigla inn fjörðinn.
Rögnvaldur Olafsson sagði að
Skagfirðingar ættu að einbeita
sér að matvælaframleiðslu eins
og þeir hefðu gert og sú hugs-
anlega atvinnuuppbygging sem
hér væri rætt um væm at-
vinnutækifæri gærdagsins.
Stefán Guðmundsson al-
þingismaður sagðist hafa trú á
því að menn gætu stundað sinn
landbúnað og ferðaþjónustu í
Skagafirði þrátt fyrir að hér yrði
byggður upp iðaður í þeim stíl
sem rætt er um. Menn yrðu að
gá að því að hér væri möguleiki
á 200-400 störfum og það há-
launuðum, sem ekki veitti af hér
á láglaunasvæðinu, en í þessum
iðnaði væm greidd 40-45%
hærri laun en iðnaðarmenn
fengju á almennum markaði.
Nú er það „mn“
að búa á Hófsósi
Árni Egilsson sveitarstjóri á Hofsósi.
Gárungarnir í héraðinu tala
nú um að það sé „inn” að
búa á Hofsósi, en þar hcfur
fjölgað um 20 manns á þessu
ári meðan talsverð fækkun
hefur átt sé stað víðast í hér-
aðinu. Atvinnulífið á Hofsósi
hefur tekið algjörum stakka-
skiptum síðustu mánuðina,
en fyrir ári var ástandið ekki
glæsilegt þar. Þá var sagt að
Hofsós væri „fyrir norðan
góðærið”, en nú segja menn
að það sé þensla á Hofsósi,
Ukt og stjóriðja sé komin
þangað.
Ami Egilsson sveitarstjóri
segir að eins dauði sé annars
brauð. Eftir að Fiskiðjan hafi
hætt fiskvinnslu á staðnum hafi
aðrir séð ástæðu til að nýta
krafta þeirra sem byggju í
Hofshreppi. ,,Lífið hér virðist
vera upp á við þó þetta sé ákaf-
lega brothætt. Atvinnulífið hef-
ur verið að styrkjast, en þó að
sé uppgangur núna þá er þetta
ekki ennþá orðið fast í hendi.
Annað fyrirtækið sem hleypt
hefur lífi í þetta er ekki nema 7
mánaða gamalt og hitt er ný-
byrjað starfsemi. En þetta lítur
vel út og vonandi er hún komin
til að vera þessi atvinnustarf-
semi í fiskvinnslunni sem farin
er af stað” segir Ámi Egilsson
sveitarstjóri, en í vor var stofn-
að fyrirtækið Höfði unt salt-
fiskvinnslu, þar sem starfa um
15 manns og nýlega hóf
Rækjunes í Stykkishólmi rekst-
ur skelvinnslu þar sem þegar
starfa tæplega 20 manns.
- Sú var tíðin að mikill rígur
var milli Hofsóss og Sauðár-
króks. En þegar menn fóm að
tala um sameiningu sveitarfé-
laga af alvöm þá kom ein há-
værasta röddin frá Hofsósi.
Hvað heldurðu að skýri það?
„Um 1990sameinuðustþrír
hreppar í Hofshrepp. Hofsós,
Fellshreppur og gamli Hofs-
hreppur. Sú sameining hefur
gengið mjög vel fyrir sig.
Menn telja í dag að þetta hafi
ekki verið nema sjálfsagt.
Svæðið hefur verið sterkara að
takast á við þau áföll sem
gengu yfir á tímabili. Ég held
það svari öllu sem svara þarf’.
sagði Ámi Egilsson.