Alþýðublaðið - 01.11.1924, Blaðsíða 3

Notuð isl. frímerkl
kaupir ætíð hæsta vorðl Bátdvin
Pálsson, Stýrimannaskólanum.
Blðjið um verðskrá!
Kauplð >Mannlnn frá Suður-
Ameríku*. Kostar að eins kr. 6 oo.
Luui'ásvegi 15. Sími 1269.
Þýzkalandi (5). Auk þessara manna
sátu fundinn fjórir menn úr skrif-
atoíunefnd sambandsins og sam-
bandsskrifarinn F. Verdan frá
Bern og svo sem gestir Silverberg
prentari frá Washington og Poels,
skrifari Alþjóðasambands stein-
prentara og enn nokkrir Hamborg-
ar-prentarar. Frá fólögum sam-
bandsins, er ekki höfðu komið því
við að senda fulltrúa, bárust fund-
inum heillaóska-bréf og -skeyti og
enn íremur frá félögunum á Spáni,
Argentínu og Mexíkó og Alþjóða-
sambandí bókbindara.
Kiukkan hálftíu kvaddi sór hljóðs
formaður skrifstofunefndarmnar,
Schlumpf frá Sviss, lýsti fundinn
settan og bauð alla fulltrúa og gesti
hjartanlega velkomna. Lauk hann
máli sínu með þessum orðum:
>Enginn greinarmunur kynflokka
eða tungumáls gstur aðskilið ossl<
Um lei,ð mintist hann þriggja lát
inna prentara, er kunnir eru af
samþjóðlegri starfsemi sinni, en
^ ALÞYDU BLAÐIE) j
IC Komlðl MT !3endið! HT Slmiðl
Maryt er það í koti karls,
sem könys finst ekki í ranei.
Strausykur Ger- og Eggja-púlver Sveskjur 0,90 V2 kg.
Melís Kandís Kardemommur Rúsínur Saunmont
Kaffi óbrent Dropar Möcdlur Blandaðir ávextir
Kaffi brent og malað Sukkat Apiicotsur
Eiport Hreinlætisv irur Epli þurkuð
Haframjðl Hangið sauÁakjöt Ferskjur Perur
Hrísgrjón íslenzkt sn jör Gráfíkjur
Heilbaunir Kæfa Tólg Egg Döðlur Lakkrís
Hálfbaunir Rúllupylsur Pette Chocolade pr. pk.
Sagogrjón Skagakartöi ur 2,25
Kartöflumjöl Gulrófur Husholduings-chocolade
Hrísmjöl Saltkjöt fró Króksfjarð- 2,50 V> kg:
Rúgmjöl arnesi Consum Chocolade 3,25
Maismjöl Saltfiskur Va kg.
Máis heill Hákarl Cacao Te
Mais kurlaður Riklingur Maccaroni
Hveiti nr. 1, 40 aura Matarkex, 1,20 Vs kg. Soya m
V* kg. Smjörlki, 1,25 Vs kg. Matarlím
Hveiti nr. 2, 30 aura Plöntufeiti, 1,30 Va kg. Sultutau
Vs kg. Dósamjólk frá 75 aur. Tóbaksvörur
Hveiti í smápokum stórar dó sir Steinolía, Sunna
Virðing arfyllst.
Tbeðdðr M. liignrgeirsson,
Síml 901. Balduvsgötu 11.
þeir voru Keufar (frá París), Ruud prentarasambandsins þýzka, Seitz,
(frá Kristjaníu) og Bukseg (frá bauð fundarmenn velkomná í nafni
Agram í Júgósiavíu). Formaður þess og formaður Hamborgardeiltí
: !
Dan Griffiths: Höfuðóvinurinn.
Andlegnr krypplingur er brjóstumken íaniegri aum-
ingi en likamlegur krypplingur. Pólitif kur blindingi
er aumkunarverðari en likamlegur blii dingi.
Auðvaldið þrælkar ekki að eins verialýðinn. Þaö
heimskar hann einnig. Og það heimi.kar hann til
þess að þrælka hann. Auðvaldið rænir ekki að eins
verkalýðinn. Það kennir honum, að haiin eigi að láta
ræna sig, og að hann eigi að bera l irðingu fyrir
ræningjunum og styðja þá til valda.
Auðmennirnir synja öreigunum ekki að eins um
mat. Þeir synja þeim þekkingar. Og þeir synja þeim
þekkingar til þes* að geta synjað þeim um mat.
Burgeisarnir þrælka ekki verkalýðinn að eihs likam-
lega og efnalega. Þeir þrælka hann einnig andlega
— til þess að geta þrælkað hann likamlega. Eins og
slunginn innbrotsþjófur stingur burgeisinn verkalýðn-
um svefnþorn og rænir hann siðan. Snýkjudýrastéttin
rænir ekki að eins þræla sina. Hun agar þrælana til
þess aö verja þrældóminn. Auðvaldið skaðar þvi sál
verkamannsins meira en likamann.
Verkamenn og konur, sem teijast til íhaldsflokksins
eða frjálslynda flokksins, eru mesta hryggðarefni i
heimi 0g traustasta stoð og stytta auðmannanna.
Auðvaldið á meiri tök i mönnum en munum. Auð-
valdið kennir verkamönnum að hugsa eint og auð-
menn og tala eins og auömenn. Auðvaldib 'steypir
ekki verkalý num að eins i eymd 0g örbirgð, vinnu-
leysi 0g vesaldóm. Auðvaldið kennir bonum að tigna
og elska ræn ngjana. Auðvaldið kennir verkalýðnum
að kyssa á höndina, sem lýstur hann. Auðvaldið
kennir ibúurr-. i hreysum fátækrahverfanna að 'ala
önn fyrir þeim, sem búa i höllum og skrauthýsum.
Allar 'voníi vorar festum vér á fræðsiu. Ekkert
getur frelsaö verkalýðinn, fyrr en hann sér 0g skilur
0g þráir lau: n. Hann á sór enga frelsisvon, fyrr en
hann heflr g3rt sér grein fyrir, hvað hann er, og
hvað hann gæti verið.
Ástandið er eins og það er vegna þess, að verkalýð-
urinn er þar, sem hann er, og það, sem hann er.
Harðstjórarnii' gera menn ekki að þrælum. Þrælarnir
gera menn að harðstjórum. Verkamenn eru rændir og
þó ekki rændir. Þeir eru „góðgerðamenn i götugum
flikum". Það, sem frá þeim er tekið, er ab eins
vinnan, er þeir gefa.
Eini þröskuldurinn milli þeirra og hamingju, fegurðar
og gleði er f.'fræði þeirra og heimska. Dýrlegur og
dásamlegur heimur breiðir faðminn móti þeim.
Réttlætið biði.r þeirra.
1 T?.rzan og glmst«inar Opar borgar komnir ú\.