Skólavarðan - 01.10.2002, Page 20

Rannveig bendir á að samstarf hafi verið
enn erfiðara í framkvæmd þegar leikskól-
inn og grunnskólinn tilheyrðu hvor sínum
herra. „Þegar grunnskólinn fluttist til
sveitarfélaganna varð þetta auðveldara,“
segir hún, „en það er í rauninni ekki fyrr
en með síðustu kjarasamningum sem á-
kvarðanir um verkefni af þessum toga fær-
ast meira til skólastjórnenda sjálfra.“
„Um sama leyti, eða haustið 1997, sækj-
um við í fyrsta sinn um fjármagn til verk-
efnisins og vorið 1998 veitir Þróunarsjóður
leikskóla hjá menntamálaráðuneytinu styrk
en grunnskólinn fékk höfnun,“ segir Ólöf
Helga. „Við fórum engu að síður af stað og
nýttum féð til að ráða Rannveigu. Verkefn-
ið hefur fengið eina úthlutun síðar og þá
einnig leikskólinn en umsókn grunnskólans
var aftur hafnað. Þetta voru mikil von-
brigði og við þurftum að sníða okkur stakk
eftir vexti en samt tókst að koma verkefn-
inu á koppinn. Við settum á laggirnar
stjórnunar- og framkvæmdahóp sem í sátu
skólastjórar aðildarskólanna og kennarar
frá báðum skólastigum og auk þess hóp
með þeim og öllum öðrum sem tóku bein-
an þátt í þróunarstarfinu, en það voru allir
leikskólakennarar elstu barna í hverfinu og
grunnskólakennarar þeirra yngstu.“
Það verður enginn samur á eftir
Fljótlega voru sett formleg markmið
með starfinu: Í fyrsta lagi að finna farveg
fyrir upplýsingastreymi skólastiganna
tveggja og í öðru lagi að fá sameiginlega
sýn og mat á þroska og færni barna á mót-
um leik- og grunnskóla.
Hvað lagði verkefnisstjóri áherslu á á fyrstu
stigum samstarfsins?
„Ég byrjaði á að skilgreina verkefnið og
móta samstarfið, en vel að merkja, ég kem
inn í afskaplega sterkan faghóp og verkefn-
ið hefur alla tíð notið þess. Það hefði aldrei
verið hægt að láta þetta ganga, endurmeta
og skipuleggja áframhald nema vegna
þrautseigju, bjartsýni og vinnusemi fag-
fólksins.“
Veturinn 1998-1999 funduðu hóparnir
tveir reglulega og einnig unnu þátttakend-
ur hver á sínum stað á vinnustaðafundum.
Kynningarfundur var haldinn fyrir foreldra
í Ölduselsskóla um vorið og leitað sam-
vinnu við þá um að hleypa matsheftinu af
stokkunum.
„Mér varð fljótt ljóst að lítið yrði úr
framkvæmdum nema allir sem viðfangsefn-
ið varðaði tækju virkan þátt í mótun þess,“
segir Rannveig. Þessir tvenns konar fundir
reyndust heppilegur vettvangur til að
tryggja raunverulegt samstarf.“
Leikskólahópurinn var mjög hikandi
varðandi upplýsingagjöfina,“ segir Ólöf
Helga, „og vildi finna farveg fyrir hana á
faglegum grunni. Það þurfti að gaumgæfa
ýmsa hluti vel, til dæmis hvort mat á börn-
um á þessum aldri væri yfirhöfuð réttlætan-
legt. Þegar Rannveig kynnti hugmyndina í
upphafi fengum við í eitt skipti hörð við-
brögð frá leikskólakennurum vegna þessa
mats en þess ber að geta að þeir kennarar
voru ekki þátttakendur í þróunarstarfinu.
En við lögðum áherslu á að við hefðum
auðvitað ekki öll svörin í upphafi, þetta er
þróunarverkefni og því er ætlað að leita
svara og endurmeta reglulega, aðeins
þannig getum við fundið út hverju verkefn-
ið skilar og hvað má betur fara.“
„Matsheftið er bara tæki sem sem þessi
vinna skilar,“ segir Rannveig, „vinnan sjálf
er aðalatriðið. Og áhugi og velvilji foreldra
hefur verið fyrir hendi alla tíð, ella hefði
þetta ekki verið hægt. Þróunarstarfið sjálft
er ekki hvað síst fólgið í að komast að því
eftir hverju við erum að leita og kynnast
innan skólastiganna. Við þetta fer af stað
hörkuvinna sem er mjög mikilvæg.“
Hóparnir ræddu margvíslega þætti í
skólastarfinu, hvað kennarar vissu um störf-
in á hvoru skólastigi fyrir sig og ýmsar hlið-
ar á gagnkvæmum skólaheimsóknum.
Einnig var mikið rætt um mat á börnum á
mótum skólastiganna beggja, hvað bæri að
meta og hvernig. Vorið 1999 var ákveðið að
innritun væntanlegra byrjenda í grunnskóla
hverfisins skyldi flýtt til að skipuleggja
mætti skólastarfið betur, heimsóknum leik-
skólabarna var fjölgað úr tveimur í þrjár og
heftið Gengið yfir brúna var fullgert með
vilja foreldra. Það hefur verið í notkun síð-
an og endurmetið jafnt og þétt. Hvernig
framhaldið verður fer eftir ýmsu en ekki síst
því að fagfólkið haldi áfram að sýna sam-
starfinu áhuga og stjórnendur hlúi að þekk-
ingunni og reynslunni sem fengin er.
„Það verður enginn samur eftir að hafa
tekið þátt í svona vinnu - eða ef svo er þá er
sá hinn sami ekki með fulla meðvitund,“
segir Ólöf Helga og brosir. „Ný lífssýn
verður til hjá báðum aðilum.“
keg
Samstarf le ik - og grunnskóla
23
„Leikskólahópurinn var mjög hikandi varðandi upplýsingagjöfina og
vildi finna farveg fyrir hana á faglegum grunni. Það þurfti að gaumgæfa
ýmsa hluti vel, til dæmis hvort mat á börnum á þessum aldri væri yfir-
höfuð réttlætanlegt.“
Golfmót grunnskólakennara í Reykjavík var haldið föstudaginn 6. september sl.
Leiknar voru níu holur á Setbergsvelli við Hafnarfjörð og tóku fimmtán kylfingar
þátt í mótinu.
Prentsmiðjan Oddi veitti nándarverðlaun. Næstur holu í upphafshöggi á 2.
braut var Pétur Orri, Hvassaleitisskóla, á 5. braut Dóra Guðrún Kristinsdóttir,
Landsspítala háskólasjúkrahúsi, og á 8. braut Þór Arnarson, Víðistaðaskóla.
Í keppni karla án forgjafar urðu þeir Ásgeir Elíasson, Laugalækjarskóla, og Pétur
Orri jafnir á 46 höggum.
Keppni kvenna án forgjafar vann Ragnheiður Sigurðardóttir, Hólabrekkuskóla á
46 höggum.
Í keppni gesta vann Sigurgeir Jónsson, Framhaldsskólanum í Vestmannaeyjum.
Það er full ástæða til að hvetja kylfinga í kennarastétt til að fjölmenna á mótið
á næsta ári en það er haldið fyrsta eða annan föstudag í september ár hvert.
Golfmót grunnskólakennara
Frétt