Víkurfréttir - 18.02.1999, Blaðsíða 8

,~*Kisturnar eru a»“'
aegnheilum w'ð, lokio
er hengslað við kist-
una ólíktþvisen
Kjíðkast annars staða
Stefán Bjarnason meistari í húsgagnasmíði smíðar iíkkistur Suðurnesjamanna:
ÍFSfliÍ
„Getur verið kaldranalegt að útbúa gistinguna fyrir
þá sem ungir eru og alls ekki komnir á tíma að
manni finnst“ segir Stefán m.a. í viðtali við
JóhannesA. Kristbjörnsson blaðamann VF
Ljósmyndir: Hilmar Bragi Bárðarson
Fvrsta kistan, var það erfið
smíð?
„Fyrstu kistuna smíðuðum
við Bói (Sigurbjöm Sigurðs-
son) fyrir tengdaföður minn.
Hann hafði verið veikur lengi
og þegar hann fór þá stóðum
við allt í einu í þeim spomm
að þurfa að standa við gefið
loforð. Sú kista var tilfinn-
ingasmíð frá A til Ö. Ef til
vill var það kveikjan að því
sem síðar kom.”
Er þetta ekki andlega erfitt,
að vinna við eitthvað sem
tengjist endalokum hvers
manns?
„Mér finnst ekkert mál að
smíða kistumar. Fyrst kom
yfir mann skrýtin tilfinning
þegar þær em fullklæddar að
innan, orðnar nokkurs konar
rúm. Einnig getur verið
kaldranalegt að útbúa gisting-
una fyrir þá sem ungir em og
alls ekki komnir á tíma að
manni finnst. Sjónarhom
hvers og eins breytist með
aldrinum, gagnvart lífinu sem
dauðanum, og ég einbeiti
mér að því að vanda til hvers
verks. Að lokum enda ég í
Smíðastofa Stefáns að
Iðavöllum 5 í Reykja-
nesbæ er eitt fjöl-
margra verkstæða
hér í bæ. Sérstaða verk-
stæðisins er þó mikil því
þar eru snúðaðar líkkistur
okkar Suöurnesjamanna.
Stefán Bjamason varð rneist-
ari í húsgagnasmíð 1980 en
Smíðastofuna opnaði hann 1.
janúar 1994 og hóf að smíða
líkkistur.
Hvers vegna íikkistur?
„Eg hafði verið með verk-
stæði áður en ég varð bæjar-
verkstjóri og þá að mestu
sinnt viðhaldsverkum, innan-
sem utandyra. Mig langaði
og gera eitthvað annað að
þessu sinni. og einokun í lík-
kistusmíð hafði verið afnum-
in svo ég ákvað að láta reyna
á hvemig þetta gengi. Þá
hafði enginn ér Suðumesjum
sinnt þessu síðan Skúli H.
heitinn. Ég hugðist vera einn
en þurfti fljótlega að breyta
áherslum og ráða inn aðstoð-
armann. í dag sinni ég al-
mennri trésmíði með lík-
kistusmíðinni”.
eigin framleiðslu, það veit ég
vel“.
Talandi um gistinguna. í
hverju eru Suðurnesja-
menn grafnir?
„Ég tel mig vera að selja
mjög vandaða vöm en ég
kaupi allt efni frá Svíþjóð.
Þegar ég fór þangað fyrst
óskaði ég eftir
því að kistumar
yrðu ekki kassa-
laga og nefndi að
ég vildi hafa þær
lifandi með boga-
dregnum línum
og urðu þeir alveg
kjaftstopp. Þá
vildu þeir selja
mér efni í
spónakistur en það
féll ekki heldur að
mínum óskum. Af
þessum orsökum
hefur vara mín sérstöðu, kist-
umar em allar úr gegnheilum
við, lokið er hengslað við
kistuna ólíkt því sem tíðkast
annars staðar og klætt að
auki“.
Nú hlýtur markaðssetning-
in að vera erfið, ekki heini-
sækir þú, svartklæddur
nteð pípuhatt, sjúkrastofn-
anir og dvalarheimili aldr-
aðra og útbýtir nafnspjöld-
um og tekur mál af hverj-
um þeim sem hóstar eins og
tíðkast í skopmvndasögun-
um?
„Nei, ekkert slíkt. Ég hef
t.d. átt gott samstarf við útfar-
arþjónustu Lionsklúbbsins
Garður og höfunt við gefið út
litla litprentaða upplýsinga-
bæklinga sem liggja frammi
á sjúkrastofnunum.
Oftast em það starfsmenn
sjúkra- og hjúkmnarstofnana
eða aðilar úr kirkjustarfmu
sem hafa samband f.h. ætt-
ingja og gengið er frá þessum
málum símleiðis en stundum
vilja ættingjar koma, skoða
aðstæður og sjá kistumar sem
er sjálfsagt mál“.
Snmkeppnin, er hún ntikil
og hörð?
„Ég er eini aðilinn á Suður-
nesjum. Á höfuðborgar-
svæðinu em 3 afar sterkir að-
ilar og svo einhverjir smáir
annars staðar á landinu. Ég
hef orðið var við aukinn
áhuga af höfuðborgarsvæð-
inu, vegna vandaðrar vöm,
og vona að framhald verði á.
Það er erfitt að ná fótfestu á
markaðnum í Reykjavík
vegna aðstöðumunar því Jteg-
ar einokunin var afnuntin á
sínunt tíma þá breyttist ekk-
ert nema að ársreikningamir
urðu tveir.”
Nú búa flestar þjónustu-
greinar landsins við annatíð
og gúrkutíð., er um slíkt að
ræða í líkkistusmíðinni?
„Þetta er nokkuð sem erfitt er
að tala um en vissulega hefur
maður veitt ákveðnum
hlutum eftirtekt. Köldustu
og dimmustu mánuðimir, í
kringum jólin og áramót-
in, virðast reynast mörg-
um etfiðir en minnst er að
gera á sumrin.”
Hve niargar kistur hef-
ur þú snúöað og selt
síðan 1. janúar 1994?
,,AHt í allt em þetta 300
kistur (1994-1998) en
þar af em 26 stk. sent
fóru til Reykjavíkur
1998“.
Hvað finnst fjölskvldunni
um atvinnu heimilisföðurs-
ins? Finnst börnununt
erfitt að segja „Pabbi smíð-
ar líkkistur”?
„Nei, nei, fjölskyldunni
finnst þetta ekkert mál. Eig-
inkonan kemur til og aðstoð-
ar ef upp koma vandamál
með innklæðninguna.”
Að lokum livað kostar að
kaupa líkkistu í dag frá
Smíðastofu Stefáns?
„Ódýmstu kistumar, sem em
hvítar kistur, klæddar að inn-
an kosta kr. 55.000,- en
dýmsta kistumar sent em
massívar eikarkistur, einnig
klæddar að innan kosta kr.
96.000,-.“
Ekki var laust við að blm.
fyndi til ákveðinnar lotningar,
gagnvart þessum smiði
lokagististaðs líkamans, þeg-
ar hann yfirgaf verkstæðið,
sem hafnaði pöntun blm. á
þeim forsendunt að ómögu-
legt væri að geyma kistuna
þá áratugi sem blm. taldi sig
eiga ólifaða, geymslupláss
væri þegar af skomum
skammti.
jak
8
Víkuifréttir