Morgunblaðið - 12.12.2016, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. DESEMBER 2016
✝ SigurvinElíasson var
fæddur í Sjónar-
hóli í Keflavík á
Snæfellsnesi 9.
janúar 1918.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum í
Reykjavík 26.
nóvember 2016.
Foreldrar hans
voru María El-
ísabet Guðný
Jónsdóttir, f. 31. maí 1887, d. 3.
júní 1978, og Elías Elíasson, f.
6. maí 1860, d. 31. júlí 1944.
Sigurvin átti eina alsystur, Jón-
ínu Laufeyju. Hálfsystkini hans
samfeðra voru Ágúst Marteinn
yngri og eldri, Svanlaugur
Hjörtur, Lárus, Kristín Sús-
anna, Guðbrandur, Sölvi, Val-
geir og Sigurbjörg Kristín.
Hálfsystkini hans sammæðra
voru Guðjón, Guð-
mundur Ingi og
Guðríður Ingibjörg.
Eftirlifandi er Guð-
ríður.
Sigurvin var
kvæntur Jóhönnu
Margréti Sigurrós
Björgvinsdóttur, f.
15. maí 1917, d. 24.
febrúar 1998. Fyrir
átti Jóhanna dæt-
urnar Steinunni
Þórhallsdóttur, f. 23. mars
1948, og Þórhöllu Þórhalls-
dóttur, f. 5. apríl 1953. Dætur
Steinunnar eru þær Þórhalla,
Ingibjörg, Jóhanna og Sig-
urveig Gunnarsdætur. Börn
Þórhöllu og Ásgeirs eru Grét-
ar, Inga Arnhildur, Þórlaug,
Elva, Rósa Björg og Eva Sóley.
Útför Sigurvins hefur farið
fram í kyrrþey.
Elsku afi minn.
Nú hefur þú kvatt þessa jarð-
vist. Ég sakna þín mikið og
sorgin er sár. En ég veit í hjarta
mínu að þú ert feginn hvíldinni.
Ljúft er að láta hugann reika
og kalla fram minningar um þig,
afi minn. Við vorum alla tíð
miklir vinir og undantekningar-
laust þegar ég kom að heim-
sækja þig sagðir þú:
„Nei, er ekki Þórlaug mín
litla komin.“ Já, ég verð alltaf
litla afastelpan þín. Minningarn-
ar frá því ég var lítil eru dýr-
mætar, tíminn á Skinnastað mun
aldrei gleymast og á ég ykkur
ömmu mikið að þakka.
Mér fannst virðingarvert að
eiga afa sem var prestur og mér
leiddist aldrei að fara með ykkur
ömmu í kirkju.
Þú hafðir mikinn húmor og
oftar en ekki var mikið um
hlátrasköll á Skinnastað þegar
við frænkurnar vorum saman-
komnar hjá ykkur ömmu. Þú
hafðir endalausa þolinmæði
gagnvart okkur stelpunum. Það
var svo gaman að fá þig út í búið
okkar og smakka á „drullukök-
unum“, þú varst alltaf hæst-
ánægður með „baksturinn“ hjá
okkur og hafðir aldrei smakkað
jafn góðar kökur! Það var fastur
liður hjá okkur að horfa á
Tomma og Jenna saman í svart/
hvíta sjónvarpinu. Það sem þú
skemmtir þér alltaf vel yfir þeim
þáttum! Og auðvitað hélstu allt-
af með Tomma, það þótti mér
reyndar alltaf skrítið! Að fara
inn á „kontórinn“ þinn var ein-
stakt. Þar átti ég margar góðar
stundir við að skoða bækur og
allar fallegu Jesúmyndirnar sem
þú áttir í bunkum. Eins man ég
vel eftir að hafa laumast í
nammiskálina þína þér óafvit-
andi, en ég veit að þú fyrirgefur
mér það, afi minn.
Við frænkurnar bárum alltaf
mikla virðingu fyrir kirkjunni
„þinni“ á Skinnastað og fannst
það heiður að fá lykilinn að
henni til að sópa flugunum úr
gluggunum fyrir messur. Eins
var það mikil skemmtun að
standa uppi á kirkjuveggnum og
syngja hástöfum og gera hinar
ýmsu leikfimisæfingar. Ferðirn-
ar til Svíþjóðar með ykkur
ömmu eru minnisstæðar. Mér
þótti yndislegt að fá að fara ein
með ykkur til útlanda til að
heimsækja Steinunni frænku og
fjölskyldu. Já, minningarnar eru
svo sannarlega margar og er al-
gjörlega ómetanlegt að eiga þær
um þig. Strákarnir mínir Tómas
og Snorri eru heppnir að fá að
hafa átt langafa og við vorum
dugleg að heimsækja þig í
Reykjavík. Þeir sakna þín mikið
og finnst skrítið að fá ekki að sjá
þig aftur.
Elsku afi minn. Að lokum ég
vil þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar okkar saman, fyrir
allt það sem þú kenndir mér og
gerðir fyrir mig.
Það mun aldrei gleymast.
Hvíldu í friði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín afastelpa,
Þórlaug.
Elsku 98 ára snillingurinn
minn.
Afi var algjör meistaraafi.
Það er ekki hver sem er sem
hefur afrekað jafn mikið um æv-
ina og hann gerði. Prestur með
gríðarlegan áhuga á jarðfræði,
fjallgönguferðum og náttúru og
hann toppaði allt þegar hann út-
skrifaðist svo með BS-próf í
sagnfræði frá HÍ 83 ára. Hann
var óútreiknanlegur og alltaf
hreinskilinn og meira að segja
stundum einum of hreinskilinn
og það gat alveg látið mig fá
magaverk af hlátri. Ég gleymi
því til dæmis aldrei þegar ég fór
með honum í fótsnyrtingu, það
var eitthvað sem honum fannst
ekki kúl þó ég sé alveg viss um
að honum hafi þótt það mjög
notalegt. Ein af skemmtilegustu
minningunum mínum um afa á
þessu ári var þegar ég var að
sýna honum snapchat-filtera og
við tókum upp allskonar fyndin
myndbönd, það sem við gátum
hlegið!
Síðasta minningin mín um afa
var svo á Droplaugarstöðum
núna fyrir stuttu þar sem ég
hélt í hönd hans þegar hann dró
sinn síðasta andardrátt. Erfið en
friðsæl stund sem ég mun aldrei
gleyma.
Hvíldinni ertu eflaust feginn,
elsku afi minn, og þú kvaddir
svo fallega. Þegar ég flaug heim
úr jarðarförinni sá ég þig og
ömmu alveg fyrir mér sitjandi á
skýjunum, haldandi hvort utan
um annað og vinka til mín.
Þetta ljóð samdi ég til þín. Ég
elska þig.
Núna leggur upp í ferðalag
yfir skýjahallirnar háu.
Ekkert okkar veit hvað leynist þar
en þar einhvern tímann við sjáumst.
Heita höndin þín er hélt ég í,
þar til dauðinn hafði betur,
er nú komin upp yfir silfurský,
þar sem ömmu hitt þú getur.
Elsku afi minn, ég sakna þín,
minningar við margar höfum,
nálægð þín úr okkar hjörtum skín
þú varst einn af þessum
uppáhaldsöfum.
Er ég horfi upp á skýin blá
sé ég þig hlæja og vinka niður.
Ég veit að amma er þig glöð að sjá,
grátur, gleði, ást og friður.
Rósa Björg Ásgeirsdóttir.
Elsku besti afi minn hefur nú
kvatt okkur. Afi minn á stórt
pláss í hjarta mínu og þar mun
ég halda áfram að geyma allar
yndislegu minningarnar um æv-
intýrin sem ég fékk að upplifa
með honum.
Í æsku minni var afi sókn-
arprestur á Skinnastað í Öxar-
firði og bjó þar með ömmu. Það
var ómetanlegur tími sem ég
átti þar með systrum mínum og
frænkum, þessi tími er mér ljós-
lifandi enn þann dag í dag. Afi
sat oft á kontórnum við lestur
eða skriftir og þar var líka
nammiskálin góða sem hafði
mikið aðdráttarafl. En þegar afi
var ekki á kontórnum var samt
ekki útséð með nammi því hann
lumaði ávallt á gulum eða bláum
ópal í buxnavasanum. Fastur lið-
ur á hverjum degi voru göngu-
túrarnir með afa og svo athugaði
hann alltaf hvort við hefðum
borðað nóg með því að reyna að
opnað lúkuna okkar. Eftirminni-
legar voru verslunarferðirnar í
Ásbyrgi á Bronkó, yfir „brúna
hans afa“ yfir Jökulsá á Fjöllum,
sem enduðu ávallt með ís. Á
þessum árum voru Tommi og
Jenni á dagskrá fyrir fréttir og
því var mikið atriði að muna að
kveikja á sjónvarpinu nógu
snemma svo myndin væri komin
á á réttum tíma. Afi hélt alltaf
með Tomma. Afi var mikill
fræðimaður og áhugamaður um
ferðalög og náttúruna en líka
heilmikill íþróttamaður og það
er ógleymanlegt þegar hann var
70 ára að kenna okkur systrum
að standa á haus. Enda var hann
alltaf ungur í anda og þegar
hann var spurður um aldur var
hann alltaf svona 18 eða 19 ára.
Hin síðari ár hefur minning-
unum fjölgað. Tónleikaferðir,
rúnturinn, Kaffivagninn og
pönnukökur með sykri, það var
uppáhaldið. Mikið sem við áttum
góðar stundir saman að spjalla
um alla heima og geima og mest
þótti mér gaman að heyra afa
tala um æsku sína og uppvaxt-
arár. Þvílíkur tími sem ævi hans
spannar allt frá frostavetrinum
mikla árið 1918.
Ég er svo lánsöm að hafa haft
afa í lífi mínu svona lengi og að
fjölskylda mín hafi kynnst hon-
um.
Afi og Hilmar maðurinn minn
náðu alveg einstaklega vel sam-
an enda deildu þeir mörgum
áhugamálum. Afi var mikill
áhugamaður um jarðvísindi og
hafði upplifað mörg eldgos og
því var það ógleymanlegt þegar
hann kom með okkur til að sjá
eldgosið á Fimmvörðuhálsi árið
2010, þá 92 ára gamall, hann fór
létt með að vippa sér upp í jepp-
ann á 38 tommunni. Börnin mín
tvö hafa líka verið svo lánsöm að
safna ómetanlegum minningum
um langafa sinn. Eftir smá spjall
eða lestur báðu þau afa alltaf
fallega hvort þau mættu kíkja í
nammiskálina góðu.
Þvílík forréttindi sem það eru
að hafa átt slíkan snilldarafa.
Húmor, hlátrasköll, fróðleikur,
hefðir og stríðni. Betri afa er
ekki hægt að hugsa sér.
Takk, elsku besti afi, fyrir
allt, þig kveð ég með söknuði.
Þín nafna,
Sigurveig Gunnarsdóttir.
Stjúpfaðir minn Sigurvin Elí-
asson, fyrrverandi sóknarprest-
ur, lést á Droplaugarstöðum 26.
nóvember sl. en þar átti hann
heimili síðastliðin þrjú ár. Á
Droplaugarstöðum var vel um
hann hugsað og fyrir það er ég
þakklát.
Það var mikil blessun að eign-
ast Sigurvin sem stjúpföður. Það
hefur auðgað líf mitt, dætra
minna og barnabarna að eiga
hann að.
Sigurvin var prúður maður
sem aldrei tranaði sér fram og
var ekki maður málalenginga en
það var gott að leita til hans
með ýmis málefni og fengust
jafnan hjá honum viturleg og
góð ráð.
Sigurvin bjó á Akureyri en
eftir að móðir mín lést flutti
hann til Reykjavíkur þar sem
hann gat verið nær sínum systk-
inum. Honum fannst gott að
geta rifjað upp tengslin við syst-
ur sína og bróður. Þau systkinin
áttu það sameiginlegt að hafa
ánægju af því að ferðast og fóru
saman margar ferðir með
Ferðafélagi Íslands. Þetta var
ómetanleg samvera fyrir þau öll.
Systirin er ein eftirlifandi.
Eftir að hann flutti til
Reykjavíkur voru kaffihúsaferð-
ir á sunnudögum fastur liður hjá
okkur og oftar en ekki bíltúr á
eftir. Þá m.a. fræddi hann mig
um gömlu Reykjavík og húsin í
Vesturbænum sem hann þekkti
svo vel. Stundum sóttum við
systur hans og fórum þá gjarnan
út fyrir borgina á kaffihús.
Ég var líka svo heppin að fá
að vera bílstjóri hjá þeim systk-
inum vestur í Dali, að Gauta-
stöðum, þar sem móðir þeirra
bjó og systir hans er fædd og
uppalin. Þetta var skemmtileg
ferð og gaman að heyra þau
rifja upp gamla tímann á Gauta-
stöðum.
Sigurvin var hafsjór af fróð-
leik sem hann var ekkert að
flíka svona að fyrrabragði, en á
hringferð okkar um landið fékk
ég frábært námskeið í landa-
fræði því hann þekkti hvert fjall,
hvern dal, hól og aðrar misfellur
í landslaginu með nafni.
Hann reyndist mér góður
stjúpfaðir, dætrum mínum og
barnabörnum frábær afi og
langafi. Fyrir það er ég mjög
þakklát.
Hvíl í friði, kæri stjúpi.
Steinunn Þórhallsdóttir.
Sigurvin Elíasson
Við erum full af
fólki, en það fyrsta
sem við sjáum í líf-
inu er ljós. Ég er
fullur af fólki og
allt þetta fólk lifir innra með
mér.
Þar ert þú líka. Það er mis-
jafnt hvað þú ert að gera,
stundum ertu að baka pönnsur
eða leggja kapal og reykja, oft-
ar en ekki brosandi þessu
skakka brosi sem gerði þig svo
dulúðuga.
Undanfarna daga hefur þú
verið óvenjulega lifandi inni í
mér, á fullu út um alla vitund
mína, hlaupandi milli ára eins
og ekkert sé, fram og aftur í
tíma og rúmi.
Til dæmis í gær, rétt áður en
ég sofnaði, stóðst þú í dyrunum
og tókst á móti mér í fyrsta
sinn, kímin, brosandi, athugul,
skoðandi mig: Er hann í lagi?
Tvítug dóttir þín stendur við
hlið mér og segir: Þetta er
hann Bubbi.
Og svo þegar ég vaknaði og
var að drekka kaffibollann þá
vaknaðir þú og við vorum kom-
Sigríður
Kristjánsdóttir
✝ Sigríður Krist-jánsdóttir
fæddist 27. nóv-
ember 1946. Hún
lést 25. nóvember
2016. Útförin fór
fram í kyrrþey.
in í afmæli sonar
míns. Svo þegar ég
var að keyra í bæ-
inn til að kveðja
þig þá varst þú svo
lifandi, skellihlæj-
andi, segjandi mér
sögur úr sveitinni.
Ég var svo stand-
andi hissa á þessu
fjöri í þér því auð-
vitað lástu þennan
dag í kistunni. Svo
var ég stopp á rauðu ljósi á
Kringlumýrarbrautinni og þá
varstu aftur að baka pönnsur
og öll börnin mín að hlaupa um
híbýlin þín.
Ég er þakklátur þér fyrir
allt. Þú lifðir lífinu eins og þú
vildir hafa það, það er skrifað í
blóð okkar hvenær því lýkur.
Ég er fullur af fólki. Sumir
eru lifandi í þessu lífi, aðrir eru
dánir, en inni í mér eru allir lif-
andi.
Það er misjafnt hvað þið er-
uð aktíf. Þegar ég sat í kirkj-
unni heyrði ég ekki orð í prest-
inum fyrir látunum í þér, þú
varst bókstaflega svo lifandi að
það hálfa hefði verið nóg. Í
nítján ár varstu tengdamóðir
mín og leiðir skildu aldrei því
þú varst komin inn í mig. Þú
ert flott kona og þú lifir meðan
ég lifi. Ég er fullur af þér. Ég
man þig.
Bubbi Morthens.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SVERRIR HELGASON,
Sléttuvegi 31,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 6. desember verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 13. desember
klukkan 13. Þeir sem vilja minnast hans láti Krabbameinsfélag
Íslands njóta þess.
.
Óskar Sverrisson Eiríksína Hafsteinsdóttir
Jón Sverrir Sverrisson Margrét Steindórsdóttir
Helgi Sverrisson Sigurborg K. Stefánsdóttir
Sigríður Ragna Sverrisdóttir Sigurbjörn J. Gunnarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn og besti vinur,
HERBERT BENJAMÍNSSON
skipstjóri,
er látinn. Útförin fer fram frá
Norðfjarðarkirkju fimmtudaginn 15.
desember kl. 14:00.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og
barnabarnabarna,
.
Guðný Jónsdóttir Zoëga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGURBJÖRG SCHRAM
KRISTJÁNSDÓTTIR,
Bláhömrum 2, Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum föstudaginn 9.
desember. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 16.
desember kl. 15.
.
Sigurður Ágúst Jensson,
Sigrún Jensdóttir Larson, Gordon Larson,
Ásdís Jensdóttir, Ísleifur Ingimarsson,
Kristjana Ragna Jensdóttir, Guðjón Hjartarson,
Hafsteinn Viðar Jensson, Inga Lára Birgisdóttir,
Guðbjörg Jensdóttir, Ragnar Antonsson,
og fjölskyldur þeirra.
Faðir minn, bróðir og frændi,
GUNNAR HAUKUR SVEINSSON
frá Sauðárkróki,
lést á líknardeild Landspítalans í Fossvogi
mánudaginn 5. desember.
Hann verður kvaddur frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 14. desember kl. 13.00.
.
Kristín Avon Gunnarsdóttir,
Hólmfríður Jónsdóttir,
Jón Árni Jónsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN G. JÓNSDÓTTIR
ljósmóðir,
Ísafirði,
lést á Hjúkrunarheimilinu Eyri 7. desember
síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 17. desember
kl. 14
.
Þórhildur Oddsdóttir, Jónatan Hermannsson,
Örnólfur Oddsson, Védís H. Ármannsdóttir,
Jón H. Oddsson, Martha Ernstsdóttir,
Gunnar Oddsson, Sólveig S. Guðnadóttir,
Bára Elíasdóttir, Óskar Ármannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.