Berklavörn - 01.06.1939, Blaðsíða 28

jónas Þorbergsson:
Göfugasta stnðsfórnin.
Einn hinn göfugasti og gáfaðasti af
heimspekingum Bandaríkjamanna á síð-
astliðinni öld, Ingersoll að nafni, sem jafn-
framt var einn hinn snjallasti mælskumað-
ur, sem uppi heíir verið, lét í einum af fyr-
irlestrum sínum um mælt á þessa leið:
„If you have a dollar, and if you want
to give a dollar, then give it, and give it as
if it were a withered leaf and you were the
owner of boundless forests".
Þetta hljóðar svo á íslenzku:
„Eigirðu krónu, og ef þig langar til að
gefa krónu, þá gefðu hana, og gefðu hana
eins og hún væri visið lauf, en þú værir
eigandi óþrjótandi skóga“.
Það hefir nokkuð oft komið fyrir á æfi
minni, að ég hefi setið við sængurstokk
berklasjúklinga, sem hafa þjáðst árum
saman og verið milli vonar og ótta um úr-
slit baráttu sinnar. Og þá hafa mér ávalt
flogið í hug þessi yndislega fögru ummæli
Robert Ingersolls.
Læknavísindin kenna, að því lengur sem
landlægir sjúkdómar herja einhverja þjóð,
því meir vaxi mótstöðukraftur þjóðarinn-
ar. Heilbrigðisskýrslur virðast og votta, að
þetta hafi nú á allra síðustu áratugum átt
sér stað um berklaveikina. Hver ný kyn-
slóð, sem rís upp í landinu, verður sterkari
lögum fjöldans, sé rifið niður aftur, oft á
örfáum mánuðum eða jafnvel vikum,
vegna framkvæmdaleysis, en ekki fátækt-
ar; því að íslenzka þjóðin hefir efni á
að útrýma berklaveikinni og getu líka, ef
rétt er á þessum málum haldið, en hvorki
getu né fjármagn til að halda þann her,
sem hún nú árlega kallar á vígvöllinn, öll-
um til ósegjanlegs tjóns, sem þar eiga
hlut að máli.
Fylkjum því liði á móti berklasýklinum!
Berklavarnastöð Líknar
er opin á eftirtöldum dögurn,
fyrir sjúklinga vísað frá lœkni:
Konur og börn:
Þriðjudaga kl. 2—3
Fimtudaga kl. Þ/a—3
Karlmenn:
Þriðjudaga kl. Þ/2—2
Fimtudaga kl. 5—6
Fyrir loftbrjöstaðgerðir :
Mánudaga kl. 5—6
Fimtudaga kl 5—6
en þær, sem horfnar eru. Kemur þar að
vísu margt til greina, en þó máske ekki sízt
það, að hundruð og þúsundir manna eru
búnar að stríða á móti sjúkdóminum,
margir með árangri, en einnig margir við
það að bíða ósigur. Stundum, þegar ég hefi
hugleitt þessa, hluti, hefir mér virzt, að
þessir menn og konur, sem heyja slíka
baráttu ár eftir ár, kynslóð eftir kynslóð,
væru að færa okkur stríðsfórn, og að vísu
fegurstu stríðsfórn, sem unt er að færa.
Þau hafa fórnað æskuvonum sínum, feg-
urstu lífsdraumum sínum, sjálfu lífinu, til
þess að herða kynstofninn gegn ágangi
þessa óvinar.
Vinur minn, karl eða kona, sem heyir
þessa baráttu, ég skil þig vel, það, sem þú'
hefir orðið að líða, og vonir þínar. Ég sezt
á rúmstokkinn þinn, tek í hönd þína og
óska að segja við þig þetta:
Þú hefir fórnað lengri eða skemmri tíma
af lífi þínu, ef til vill æsku þinni, fegurstu
vonum og lífsdraumum, og ef til vill fórn-
ar þú lífi þínu. En þú, sem fórnar öllu
þessu, eins og það væri visið lauf, þú ert
eigandi óþrjótandi skóga.
Isafoldarprentsmlðja h.f.
BERKLAV ÖRN
24