Norðurslóð - 25.01.1980, Qupperneq 4

Norðurslóð - 25.01.1980, Qupperneq 4
r- Aratugur mikilla breytinga Sjósókn og fiskverkun á Dalvík hafa gjörbreyst Þótt deilt sé um hvenær áratug- ur byrjar og hvenær hann endar, verður því ekki á móti mælt að um síðustu áramót hættum við að telja áratuginn með tölunni 7 og erum nú byrjuð að nota 8 til að nefna áratugstöluna. Það eru í sjálfu sér tímamót og af því tilefni vil ég aðeins líta til baka til þess tíma sem við auðkenndum áratuginn með 7 og hugleiða hvers er að vænta þann tíma sem við komum til með að auðkenna hann með 8. Þó gaman væri að koma víða við í þessum hugleiðingum ætla ég að einskorða mig við útgerð og vinnslu sjávarafurða og þá fyrst og fremst hér á Dalvík. Flestum ber saman um að síðasti áratugur verði talinn merkur fyrir öra uppbyggingu í atvinnulíFi landsbyggðarinnar. Ef við hugum að því hvernig umhorfs var hér á Dalvík í byrjun áratugsins og berum það saman við ástandið í dag má sjá hvílík umbylting hefur orðið. Meðan síld var veidd og verkuð hér á Dalvík, hafði þróunin orðið sú að sífellt þurfti stærri báta til veiða vegna sóknar á fjarlægari mið og kröfu um aukna burðargetu. Þessi skip voru síðan gerð út á vetrarvertíð á suðvesturland og fólk fór í stórum hópum í atvinnuleit þangað. Á síldarárunum var hér frysti húsarekstur, en ekki í þeim mæli sem við þekkjum nú. Bátar Útgerðarfélags Dalvík- inga hf. (tappatogararnir) voru á síldveiðum á sumrin en með undantekningum þó, á togveið- um á veturna. Þegar síldin bregst um 1966 verður allt mjög ótryggt í atvinnumálum. Um það leyti voru gerðir út héðan 5- 6 stórir bátar. Tappatogararnir svokölluðu voru þá gerðir út á togveiðar allt árið og frysting fisks verður sífellt stærri þáttur í atvinnulífinu hér. Hinir bátarn- ir fóru á vetrarvertíð á SV-land og á loðnuveiðar, en yfir sumarið á síldveiðar í Norður- sjó. Þannig var í byrjun síðasta áratugs einskonar millibils- ástand, atvinnulífið hafði ekki aðhæfst breytingunni sem varð þegar síldin hvarf, en ljóst er að leggja varð meiri áherslu á bolfiskveiðar og fiskvinnslu í því sambandi. Þá voru aðeins gerðir út 4 smábátar, 10-20 tonn og fiskvinnslan var nær ein- göngu hjá frystihúsi K.EA. Skuttogarar koma til sögunnar. Tímabundið atvinnuleysi var hér árvisst á þessum tíma því aflamagn smábáta og togbáta var mjög sveiflukennt eftir mánuðum. Svipaða sögu var að segja af útgerðarstöðum frá Vestfjörðum til Austfjarða. Skuttogarar höfðu nokkrir komið til landsins fyrir 1970 og þótti ljóst af reynslu af þeim að mun stöðugra hráefni bærist að landi með útgerð slíkra skipa en togbáta. Eðlilega reyndi því hver útgerðarstaður að treysta atvinnulíf sitt með kaupum á slíkum skipum. í dag segja þeir sem spekingslegastir vilja vera að floti okkar sé of stór, og það sé áreiðanlega fyrir það að skuttogarar voru keyptir á ,,hvert heimili". En þessi þróun var eðlileg. Hvernig væri t.d. umhorfs hér ef enginn hefði komið skuttogarinn? öll teikn þess eru nú á lofti að innan stutts tíma muni minna heyrast í spekingum varðandi stærð flot- ans en hingað til. 4 - NORÐURSLÓÐ Útgerð netabáta setur svip sinn á lífið við höfnina. Þegar litið er til baka má raunar segja að skuttogari hefði þurft að koma fyrr hingað en raun varð á, því millibilsástand- ið frá síldarárunum varð of langt. Einnig var bagalegt að ekki var gerður út nema einn togari frá því að b/v Baldur var seldur og allt til ársins 1977. Síldarbátarnir sem hér voru í byrjun áratugsins hafa nú allir verið seldir héðan. Síðastur var Loftur Baldvinsson, seldur á s.l. ári, en áður hafði útgerð hans um tíma verið frá Reykjavík. Nú er svo komið að allar útgerðir sem gerðu út síldarbáta héðan eru hættar nema Útgerð- arfélag Dalvíkinga hf. sem seldi sína báta þegar fyrri togari þess var keyptur. Aftur á móti er eins og sagan endurtaki sig. Nýir aðilar komu til sögunar, keyptu smáa báta í byrjun og hefur verið mjög ör og farsæl þróun hjá þeim flestum. Eins og fyrr segir voru hér 4 bátar í byrjun áratugsins af stærðinni allt að 25 tonn (meðal stærð var 14 tonn) en nú eru gerðir út 12 allt að 148 tonna bátar og er meðalstærð þeirra um 50 tonn. Margir þessara aðila hafa komið sér upp góðri aðstöðu í landi þar sem þeir verka aflann sjálfir. Það er ekki lítil breyting frá byrjun áratugsins til loka, að auk Kaupfélagsins sem var nær eitt í fiskverkun eru nú sjö aðrir sem verka fisk. Enda hefur aflamagn sem kemur á land aukist úr 4.500 tonnum 1970 í 10.500 tonn 1979. Varla er hægt að rifja upp útgerðarmál sl. áratugs öðruvísi en minnst sé á nýja grein sem hér bættist við. Það er veiðar og vinnsla á rækju. Héðan frá Dalvík hóf Snorri Snorrason tilraunaveiðar á úthafsrækju, sem báru þann árangur, að síðan 1975 hafa verið gerð út skip og unnin rækja á hverju ári. Fyrsti og eini ræjutogari lands- ins kom til landsins 1977, og hefur verið gerður út síðan með þokkalegum árangri. Sjávarútvegur er okkar stóriðja. En hvað ber nýr áratugur í skauti sér varðandi þennan undirstöðuatvinnuveg Dalvík- ur? Sífellt tal um ofveiði og offjárfestingu hafa gert marga vantrúaða á að sjávarútvegur og fiskvinnslaa verði jafn traust ur hornsteinn íslensks þjóðfé- lags og hingað til. Fiskifræð- ingar hafa gefið ráð um há- marksafla ýmissa fiskistofna, sem þeir ákvarða af sínu hyggjuviti með hliðsjón af tak- mörkuðum upplýsingum sem þessi unga vísindagrein býr yfir. Ráðleggingar þeirra eru teknar bókstaflega, meira að segja óskin um að byggja þorskstofn- inn upp á tveimur árum en ekki fimm. Ofveiði er það síðan kallað ef byggja á þorskstofninn upp á eitthvað fieiri árum en tveimur. öllum ber nú saman, um, að þorskstofninn er sterk- ari en reiknað hefur verið með, svo aflamagn mun aukast veru- lega á næstu árum. Það er staðreynd, að í dag vantar um 2.000 manns til starfa í fiskiðnaði svo sem mest verðmæti sé gert úr núverandi aflamágni á hóflegum vinnu- tíma þeirra, sem þessi störf stunda./ Hvað ef aflamagn tvö- faldast eða meira á þessum áratug? Ætli megi ekki skapa öll ný atvinnutækifæri, sem þarf fyrir ungt fólk í sjávarútvegi? Ekki er nokkur vafi á að svo verður með beinum eða óbein- um hætti, en viðhorfi til þessar- ar vinnu verður að breyta með markvissum aðgerðum. Oft heyrist, að það þurfi að skapa ný atvinnutækifæri með nýjum stóriðjum hér á landi. íslenskur sjávarútvegur. er stóriðja í heild sinni og möguleikarnir til aukn- ingar þar eru á við margar álverksmiðjur, ef stjórnvöld vilja vinna jafn skipulega að uppbyggingu hans og þegar álverksmiðjan var byggð. Hvað með þróunina á Dalvík? Hér á Dalvík þróaðist á síðasta áratug það form á útgerð sem líklega helst í grófum dráttum um nokkra framtíð, þ.e. skuttogarar, sem afla fyrir frystihús og netabátar, sem afla fyrir salthús eigenda bátanna. Sjálfsagt mun flotinn halda áfram að stækka, í það minnsta skulum við vona, að góð endurnýjun skipa eigi sér stað. Það má færa að því rök, að með aukinni frystingu megi fá meira útflutningsverðmæti úr aflanum hér, eða ef besta hráefnið væri valið til frystingar og annað færi til söltunar og í skreið, megi ná meira verðmæti úr þessu aflamagni. Þess vegna og eins vegna fyrirsjáanlegrar aflaaukningar, og með opnum huga ber að íhuga sameiginlega fiskmóttöku hér á Dalvík, þar sem gæðaflokkun yrði gerð og fiskmiðlun yrði um leið fram- kvæmd. Úthafsveiðar á rækju eiga vonandi eftir að efiast á ára- tugnum og þarf að stefna að því, að Dalvíkingar haldi frum- kvæði sínu þar. Niðursuða er hafin á Dalvík í litlum mæli, en gerum ráð fyrir að mjór sé mikils vísir og kannski nær þessi nýjung áð þróast og setja svip sinn á atvinnulíf Dalvíkur í náinni framtíð. Eigum við að vonast til að sjá síld verkaða hér á þessum áratug? Því ekki?. Að lokum má gera ráð fyrir, að sérbyggðir línubátar muni ryðja sér til rúms. Bátar sem hafa beitningarvél um borð og aflinn verði ísaður i kassa til að ná lengri útivist. Þegar olíuverð er orðið jafnhátt og raun ber vitni verður leitað eftir veiði- aðferðum sem eru sparneytnar á olíu./Sérbyggðir línubátar eru nú reyndir hjá nágrannaþjóðum okkar og er það mál manna, að mikil framtíð sé í slíkum skipum. 8. áratugurinn Framhald af síðu 2. og snerta menn meir en áður. Það birtist t.d. í því, að þegar mjólkursamlagið gerir upp við bændur i vor, vantar, ef að lík- um lætur, a.m.k. 10 kr. upp á hvern mjólkurlíter framleiddan 1979 og er þetta að sjálfsögðu verðmiðunargjaldið, sem sam- lagið hefur orðið að skila til Framleiðsluráðs vegna útflutn- ingshallans. En svo birtist það líka í öðru og nýstárlegra formi, sem heitir framleiðslukvóti. Hvernig hann verkar á hina ýmsu bændur er erfitt að sjá fyrir, en víst er það að framleiðsla mjólkur fyrir erlenda markaðsverðið er sama sem að framleiða mjólk fyrir ekki neitt. Þetta verður því mesta heilabrotamál ársins: Hvernig á að fara að því að draga saman framleiðsluna um 10-20% án þess að missa samsvarandi hluta af kaupinu sínu? Þá reynir fyrst á úrræða- og útsjónarsemi bænda, svarf- dælskra sem annarra. Það er óhætt að spá því að framleiðsluskömmtun (kvóti) verði lítið vinsæll bikar að bergja af, barmafullur af mis- ræmi og óréttlæti, sem hann hlýtur að verða. Aðeins er hægt að vona, að hann verki snöggt svo unnt verði að varpa honum frá sér hið fyrsta og halda svo í horfinu með öðrum og mildari meðulum reynslunni ríkari. Tími minnkandi framkvœmda. Hvort sem menn sleppa út úr komandi erfiðleikum með smærri eða stærri skrámur fjárhagslega, þá er alveg aug- ljóst mál að í hönd fer áratugur lítilla framkvæmda, sem stílað- ar eru upp á bústækkun og framleiðsluaukningu. Þessa fór reyndar þegar að gæta í fyrra og stafaði m.a. af minnkandi lána- möguleikum. Tími bygginga stórra fjósa og fjárhúsaerlíðinn í bráð. Aðeins þar sem nauðsyn krefur að endurnýja það sem ónýtt er, verða slíkar byggingar reistar næstu árin. Á hinn bóginn munu ein- hverjir sjálfsagt hafa hug á að byggja væna súgþurrkunar- hlöðu til aðð losna við útiheyin og eiga pláss í endanum fyrir búvélamar. Og einhveijir kynnu að ráðast í að koma sér upp votheysgeymslu eftir reynslu síðasta sumars. En varla verða þeir þó margir. Á sama hátt má nú reikna með að nýræktun dragist sam- an, en margir snúi sér að því í staðinn að endurrækta gömlu túnin. í heild verður 9. áratugurinn þannig tími aðhalds og endur- bóta en ekki útþenslu í búskap okkar. Menn munu reyna meira en áður að framleiða ódýrt, spara í reksturskostnaði, afia betra heimafóðurs, draga úr kraftfóðurbruðlinu, nýta betur vélakostinn o.s.frv. og hér er mikið verk að vinna. Vegaframkvœmdir. Á undanförnum árum hefur allnokkuð miðað í rétta átt með vegabætur í sveitinni. Aðallega er þar um að ræða uppbyggingu þjóðvegarins um vesturkjálk- ann, sem að miklu leyti er nú kominn upp úr snjónum allar götur fram í Urðaengi. Enn- fremur hafa sýsluvegir tekið miklum stakkaskiptum. Nú verður maður að vona og trúa að á næstu 10 árunum gerist stórir hlutir á þessu sviði. Það er reyndar stórátak sem gera þarf, en nokkuð er nú þegar á vegaáætlun. Árgerðis- brú verður líklega byggð eða a.m.k. á henni byrjað á þessu ári og dálitlar fjárhæðir eru á áætlun 1981 til þjóðvegarins beggja megin ár. Með hæfilegri bjartsýni um almennt efnahags- ástand þjóðarbúsins er leyfilegt að spá því, að uppbygging þessara vega verði lokið á áratugnum, þ.á.m. „opnun“ Skíðadalsins líklegast um nýja brú á ána í Hvarfinu. Lokaorð. Þessar hugleiðingar, sem sett- ar eru fram bæði í gamni og. alvöru, og þó einkum í alvöru, eru því gamalkunna marki brenndar, eins og skáldið kvað, að „Lítið sjáum aftur, en ekki fram/Skyggir Skuld fyrir.“ Allt það, sem hér hefur verið drepið á, er háð aðstæðum og atvikum, sem ekki ráðast hérinnan okkar þrönga fjallahrings. Hvernig ræðst um íslensk þjóðmál yfir- leitt, hvernigverðurumefnahag og framkvæmdagetu þjóðar- búsins á næstu árum? Við vitum það ekki. Og hvernig þróast heimsmálin og samskipti þjóð- anna? Fer kannske allt í bál og brand? Það vitum við ekki heldur, en undir þessu og þvílíku getur það verið komið, hvort hús verður byggt eða vegarspotti lagður í Svarfaðar- dal. Hér getum við ekkért gert nema vona og biðja að mann- kynið láti sig ekki henda það slys að setja af stað stórstyrjöld, sem vel gæti komið niður á hverju byggðu bóli á gervallri jarðarkringlunni. í þeirri von og trú, að slíkt gerist ekki, ættum við svarf- dælskir bændur þrátt fyrir allt að geta horft fram á komandi áratug með hófiegri bjartsýni. Við megum að vísu búast við nokkrum erfiðleikum og skakkaföllum vegna markaðs- stöðu landbúnaðarins nú, sem hlýtur að taka einhvern tíma að kippa í liðinn. En þá er að minnast þess, að á umliðnum árum, ekki síst á þessum nýliðna áratug, höfum við byggt stórmikið upp og búið í haginn fyrir traustan og hagsælan atvinnuveg á kom- andi árum.

x

Norðurslóð

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðurslóð
https://timarit.is/publication/1253

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.