Norðurslóð - 22.03.1983, Blaðsíða 5

Illur fengur
Vel heppnuð sýning Leikfélags Dalvíkur
Björn Björnsson í hlutverki lögreglumanns.
Það er ástæða til að óska
Leikfélagi Dalvíkur til hamingju
með Illan feng. Vel valið verk-
efni það, eitt helsta leikrit
Bretans Joe Orton. Fá leikskáld
samtímans hafa gert garðinn
frægari en hann, alls staðar er
verið að leika hugarfóstur hans;
einnig á Dalvík. Illur fengur
hlýtur af ýmsum ástæðum að
vera tilvalinn fyrir áhugaleik-
flokk, til dæmis af því að verkið
er ekki alltof umfangsmikið.
Það er líka svo bráðfyndið að
það hálfa væri nóg. Hérergrínið
af því tagi sem ekki er hægt að
bendla við aulafyndni, það
hefur takmark og tilgang. Flett
er ofan af hræsni, yfirdrepsskap
og heimsku á markvissan hátt.
Höfundur er sérfræðingur í að
skrifa sjúklega fyndin og fárán-
leg samtöl, málið neyðist til að
Framhald af bls. 3
landi. Vagn þessi var af Ford-
gerð, gekk fyrir bensíni og var
gírskipting í báðar áttir.
Alllengi var verið að leggja
járnbrautina, þar sem aðalverk-
færin voru skófla og haki. Þá
þurfti að saga allar „svellur" úr
rekavið og byggja járnbrautar-
brú yfir Brimnesána því efnis-
náman var að norðanverðu í
gilinu. Þessi brú, sem stendur
enn, mun áreiðanlega vera eina
járnbrautarbrúin, sem byggð
hefur verið á Islandi. Flutninga-
vagnar voru ekki fluttir frá
Reykjavík og þurfti að smíða þá
hér að undanteknum hjólunum
sem voru innflutt. Allmargir
menn unnu uppi í gilinu við
losun á grjóti og að öðrum
undirbúningi fyrir flutningana
og voru þeir fluttir úr og í vinn-
una um járnbrautina þegar
lokið var lagningu hennar. Var
einn vagn notaður við þessa
flutninga. Ekki var búið að setja
hemla á þennan vagn og varð
því að treysta á dráttarvagninn
með hraðatakmarkanir enda
hafði ekki reynst vera nein hætta
á ferðum í þessu sambandi.
Eitt sinn að loknum vinnu-
degi fór lestin upp í gil til að
sækja starfsmennina. Rigning
var á og súld og teinarnir því
mjög hálir. Það munu hafa verið
upp undir 20 menn sem fóru á
vagninn eða allir sem þarna
voru að vinna. Fljótlega eftir að
lagt var af stað tóku þeir, sem
upp á vagninum voru, eftir því
að hraðinn var óeðlilega mikill.
Tveir menn voru inni í dráttar-
vagninum, vagnstjórinn ogann-
láta að harðstjórn hans, samt
virðist allt áreynslulaust. Hvað
þessa fimi varðar hefur honum
verið líkt við Oscar Wilde. En
ar maður sem var vanur bíl-
stjóri. Þegar hraðinn á lestinni
jókst stöðugt greip ótti um sig
meðal þeirra sem sátu uppi á
vagninum en þeir gátu ekkert
gert því enginn hemill var á
vagninum. Þar sem brautin lá
ofan í Lágina varnokkurbeygja
og því hætta á að lestin færi þar
út af teinunum ef hraðinn yrði of
mikill, því var það að verkstjór-
inn kallaði upp að allir skyldu
stökkva af vagninum. Þessu var
samstundis hlýtt og allirstukku
af nema einn roskinn maður
sem ekki treysti sér að stökkva.
Menn kútveltust hver um annan
en sluppu furðanlega við meiðsli.
Þó varð það að tveir menn lentu
illa saman og fótbrotnaði annar
þeirra, Asgeir P. Sigurjónsson á
Dalvík.
Ekki er ljóst hvað gerðist inni
í dráttarvagninum en af ein-
hverri ástæðu mun vagninn ekki
hafa verið i gír þegar, hraðinn
fór að aukast, og þeir gátu ekki
Joe Orton er ekki síður sérfræð-
ingur í að skapa yfirgengilegar
,,sitúasjónir“. Eg vil hvetja alla
til að kannast við kvikindið í sér
og hafa grátt gaman af orðum
hans og gjörðum.
Sýning Leikfélags Dalvíkur á
Illum feng er vel heppnuð,
einsog viðbrögð áhorfenda báru
vitni um. Þeir voru svo áhuga-
samir að stundum var einsog
þeir þyrðu ekki að hlæja upphátt
af ótta við að missa af einhverju.
Leikarar stóðu sig vel: Björn
Björnsson er hin eina sanna
„týpa“ í hlutverki lögreglu-
mannsins sem þykist vera frá
Vatnsveitunni, Ingibjörg Hjartar-
dóttir er mjög yfirveguð sem
glæpsamleg hjúkka, og ýmis
tilþrif Arnars Símonarsonar
einkar athyglisverð. Björn
Hilmarsson var skemmtilega
sakleysislegur í hlutverki þjófs-
ins sem kann ekki að skrökva,
og Jón R. Hjaltason var
sannfærandi sem eini heiðurs-
maðurinn á staðnum, marg-
hrjáður í gasalegum heimi.
Ekki tókst mér að finna neina
sérstaka galla á verkum annarra
aðstandenda sýningarinnar
þrátt fyrir góðan vilja.
Leikmyndin var sjálfri sér
samkvæm og ekki baráað hrikti
í henni einsog algengt er á stærri
stöðum hér á landi. Að lokum
leikskráin, sniðuglega hannaður
bæklingur.
Kærar þakkir.
Steinun Sigurðardóttir.
komið honum i gír aftur enda,
heyrðu menn urgið í gírhjólun-
um, þegar þeir voru að reyna að
skipta. Hemlarnir reyndust
óvirkir í bleytunni. Hvort sem
það var nú af því að vagninn
léttist þegar mennirnir stukku af
eða af öðrum ástæðum, komu
þeir sem voru inni í dráttarvagn-
inum honum í gír áður en þeir
komu í beygjuna á brautinni og
fengu þeir þá fullt vald dá
lestinni.
Hvað hefði gerst ef ekki hefði
tekist að stöðva lestina, er ekki
gott að segja, en engin fyrirstaða
var á brautinni og því líklegt að
allt hefði steypst fram af enda
teinanna og í fjörugrjótið. Eftir
þetta voru útbúnir hemlar á
flutningavagnana og urðu engin
vandræði við að ráða við hraða
lestarinnar upp frá því, og ekki
urðu fleiri slys á meðan járn-
brautin var í notk.un.
25. janúar 1983
Tryggvi Jónsson
Björn Ingi Hilmarsson, Ingibjörg Hjartardóttir og Arnar Símonarson
í hlutverkum sínum.
Frá vinstri: Severin Sivesgaard á Ytra-Hvarfi og Björn Lorenzen í Hofsár-
koti, Bodil Knudsen á Hofsá, Lena Zachariasen í Dæli (hún er norsk) og
Lise Andreasen á Jarðbrú. Ljósm. Ármann Gunnarsson.
Ja, þessir
Á undanförnum árum hafa all-
inargir útlendingar unnið á
bæjum hér í sveitinni, einkum
Danir en einnig aðrir Norður-
landabúar, Nú hefur Norðurslóð
borist nokkurskonar fréttabréf
frá þessari útlendingaherdeild.
Bréfið er skrifað á rnáli, sem
kölluð er ,,hundaíslenska“. Við
sjáum ekki ástæðu til að breyta
neinu í orðavali eða stafsetn-
ingu, þvi allir geta skilið
meininguna og meningen er god
nok eins og maður segir á finustu
dönsku.
Hæ, við erleridingar erum
búnir að ákveðja að segja
eitthvað um sjálfum okkur.
Fréttirnar fyrst: Við höfum
fengið sænsku stelpu á milli
okkar, hún heitir Ása og er frá
Uppsala í Mið-Svíþjóð. Svo
núna erum við aftur fimm
útlendingar, þegar Severin fór
heim (hann var á Ytra-Hvarfi.)
Fyrst er það Lena, sem er búin
að vera hérna lengi, og Oskar í
Dæli rekur hana kannske ekki
heim strax. Þá er það Bodil á
Hofsá, sem er nýbúin að kaupa
sér hest, og þess vegna fer hún
ekki heim strax, því hestar geta
ekki synda.
Næst kemur Björn, þrællinn á
Hofsárkot. Hann gengur mjög
vel saman við Gulla, þegar þeir
fá sér tíu dropar kaffi og eina
pípu tóbak. Björn hefur skipt
hund á móti eina flösku dönsk
brennivín. Ármann dýralæknir
sagði: „Æ, þetta ervont, en það
er nú samt hægt að drekka það“.
Svo er það Lísa á Jarðbrú,
sem er alltaf eltuð af alveg
mgar
helling af hundum, þegarhúner
á skíðum. Hún er ekki búin að
kaupa sér neitt, en hún líkar
skíðafærið svo vel, að hún bíður
að fara heim þangað til næsta
vetur.
Severin var á Ytra-Hvarfi í
þrjá mánuður, eftir að hann var
búinn að vera hálft ár á Hvols-
völlum, við sjáum honum
kannski aftur í sumar.
Ása tekur við plássinn eftir
Marion á Steindyr, og við
reynum að kenna hana þau mest
venjulegu orð á íslunsku „Ha!“
og „Sko!“
Við líkum allir vel við að vera
hérna í sveitina, en okkur
langast að kynnast fleiri fólk
hérna í dalnum. Við getur nefni-
lega tala mjög góða hunda-
íslensku og skiljum miklu
meira.
Já, sko, við höfum mjög
gaman af skemturninar á
Grundinni. Séstaklega þorra-
blótið, en Björrn fann það nú
leiðinlegt að týna pípin.
Við erurn sammála um, að
bændur líður vel hér á veturinn,
þá er það lítil vinna. I Dan-
mörku er það mikið vinna við að
sækja súrhey og rófur kanda
kýrnar. Veturinn þar er mikið
stuttari, við byrjum í þessum
mánuð að herfa og sá. I Noregi
og Svíþjóð er mikið vinnu við
skóginn. Viðfinnum þaðvantar
alminlega tréð á Islandi.
Steinunn í Laugastein reynir
það besta, sem hún getur, að
kenna okkur íslensku og hérna
sjáið þið árangurinn.
Með bestum kveðjum.
Erlendingar í Svarfaðardal.
Kjörskrá
Kjörskrá fyrir Alþingiskosningar 23. apríl n.k.
liggur frammi í Brekku og Þverá í Skíðadal 23.
mars til 8. apríl n.k.
Kærur vegna kjörskrár skulu hafa borist til
sveitarstjórnar eigi síðaren 8. apríl n.k.
Jarðbrú 19. mars 1983.
Oddviti Svarfaðardalshrepps.
Okkar innilegustu þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför afaokkar
og langafa,
STEINGRÍMS SIGURÐSSONAR,
frá Hjaltastöðum i Skíðadal.
Elin Guðjónsdóttir, Ingvi Antonsson.
Sumarrós Guðjónsdóttir, Sigurður Guðmundss.
Ingibjörg Guðjónsdóttir, Sigursveinn Hallsson.
Jóhann Guðjónsson, Elsa Axelsdóttir.
Og barna-barnabörn.
NORÐURSLÓÐ - 5