Norðurslóð - 17.11.1992, Page 6

liillÉ)
Svarfdælsk byggð & bær
Kirkjukór Dalvíkur gerði
góða ferð til Reykjavíkur
MÁ ÉG KYNNA
Jan Murtomaa, finnskur kafari á Dalvík.
Kirkjukór Dalvíkur gerði góða
ferð til Reykjavíkur helgina
6.-8. nóvember sl. Rúmlega þrjá-
tíu kórfélagar flugu til höfuð-
borgarinnar og lögðu hana að fót-
um sér. Ferðin var farin í boði
Dómkórsins en á milli kóranna
hefur komist á einskonar „vina-
kórasamband" sem helst verður
líkt við vinabæjasamskipti. Dóm-
kórinn kom hingað norður og
söng í Dalvíkurkirkju á sl. vori og
nú var röðin komin að Dalvíking-
um að syngja fyrir Reykvíkinga.
Tónleikamir voru lokaatriðið í
árlegum Tónlistardögum Dóm-
kirkjunnar sem orðnir eru hefð í
tónlistarlífi Reykjavíkur. Tón-
leikar Kirkjukórs Dalvíkur voru
að mörgu leyti með svipuðu sniði
og þeir sem haldnir voru á Dalvík
sl. vor, en þá flutti kórinn ma.
Sálumessu eftir franska tónskáld-
ið Gabriel Fauré. Með kómum
sungu einsöngvaramir Margrét
Bóasdóttir og Michael Jón
Clarke. Tókust tónleikamir ágæt-
lega, þótt sumum fyndist orgel-
leikurinn ögn framandlegur á
köflum. Að tónleikum loknum
bauð Dómkórinn til teitis en þeg-
ar nokkuð var liðið á það kom
rúta og flutti kórfélaga á árshátíð
Svarfdælingafélagsins þar sem
sungið var fyrir brottflutta Svarf-
dælinga. Svo var að sjálfsögðu
iðkaður frjáls söngur fram undir
morgun og höfðu margir lækkað
um eina rödd eða fleiri þegar
heim var haldið á sunnudag.
Sundskáli Svarfdæla er mikil
merkisbygging og á sér langa
og stórmerka sögu. Þeir eru
orðnir margir sem þar hafa
lært sín fyrstu sundtök allar
götur frá því skálinn var vígður
1929. Þessa dagana fer þar
fram allnýstárleg „sund-
kennsla“, nefnilega kennsla í
undirstöðuatriðum köfunar.
Kennarinn heitir Jan Murto-
maa og nemandinn sem aðeins
er einn að þessu sinni heitir Ei-
ríkur Stephensen tónlistar-
kennari.
Jan er finnskur. Hann hefur bú-
ið hér á landi síðan 1988 mfnus eitt
ár sem hann dvaldi í Bandarfkjun-
um. Jan talar góða Islensku enda á
hann sér Islenska konu, Ingveldi
Þórðardóttur sem kennir við Dal-
víkurskóla. Á Dalvík hafa þau búið
síðan í haust og kennir Jan við
Sjávarútvegsbrautina, ekki samt
köfun heldur Ensku.
Jan varð sér úti um kennslurétt-
indi í köfun í Svíþjóð s.l. suntar.
þar starfaði hann sem aðstoðar-
kennari (dive master) en það er
skilyrði til að öðlast slík réttindi.
En áður en því marki er náð þurfa
menn að ljúka fjórum köfunamám-
skeiðum. Það er sem sagt byrj-
endanámskeið, hið fyrsta af þess-
um fjórum sem fram fer að hluta
hjá þeim Eiríki og Jan í Sundskál-
anum. Jan hyggst einnig fara af
stað með framhaldsnámskeið e.t.v.
í lok þessa mánaðar. Þegar hafa
nokkrir menn úr nágrannabyggðar-
lögunum sótt um á það námskeið.
Að sögn Jans er sundlaug aðeins
notuð í byrjun á meðan menn eru
að venjast útbúnaðnum og að læra
nokkur undirstöðu- og öryggisat-
riði. En eftir 5 stundir í sundlaug er
ekkert að vanbúnaði að fara með
nemenduma í sjóinn.
- En er ekki mannsmorð að
stinga sér ofan í ískaldan Eyja-
fjörðinn núna um hávetur?
- Nei, nei það er algengur mis-
skilningur og rangur hugsunarhátt-
ur að manni verði svo kalt. Það er
náttúrulega ekki hægt að notast við
blautbúninga hér en þessir nýju
þurrbúningar eru svo þéttir og hlý-
ir að manni er funheitt og jafnvel
svitnar þó sjórinn sé ekki nema
4°C heitur. Ég hef kafað heilmikið
hér í sjónum allt í kring bæði núna
og í fyrravetur. Þá bjó ég úti í Hrís-
ey. Oft finnst manni miklu hlýrra
neðansjávar en í næðingnum ofan-
sjávar.
- En er eitthvað að gera hér á
Dalvík fyrir atvinnukafara annað
en að halda námskeið annað slag-
ið?
- Ja ég er í Slysavamarfélaginu
og það er að sjálfsögðu töluvert ör-
yggisatriði fyrir félagið að hafa
kafara á sínum snærum. Þá erum
við, ég og félagi minn Bjami Ár-
mannsson í Hrísey að fara af stað
að leita af góðum stöðum til ígul-
keraveiða hér í nágrenninu. Það
eru menn á Stykkishólmi að reyna
fyrir sér með að senda ígulkera-
hrogn á Japansmarkað. Þeir hafa
einmitt verið að auglýsa eftir köf-
urum til að handsama ígulkerin.
Þessa dagana er hjá þeim sérfræð-
ingur frá Japan sem kannar gæði
hrognanna. Hann hefur áhuga á að
fá sýnishom héðan úr Eyjafirðin-
um og ætlum við að senda þeim
þau núna eftir helgi.
Um leið og við þökkum Jan fyr-
ir spjallið óskum við honum góðr-
ar veiði og bendum áhugamönnum
um undirdjúpin á námskeiðin hjá
honum. hjhj
Nudd og snyrti-
stofa opnuð við
Hafnarbraut
Verslunin Sogn keypti hluta af
húseigninni Hafnarbraut 5
sem Axið h/f eða bakaríið notar
ekki. Sogn mun fyrst um sinn
leigja út allt húsnæðið sitt. Helgi
Indriðason tannlæknir og Hár-
greiðslustofa Fríðu voru með hluta
húsnæðisins á leigu þegar kaupin
áttu sér stað og verið er að ganga
frá innréttingum í því sem eftir er.
Sá hluti verður leigður Ingu Ingi-
marsdóttur snyrtifræðingi og Kat-
rínu Kjartansdóttur nuddara á Ak-
ureyri. Þær munu starfrækja saman
nudd- og snyrtistofu og hafa ofur-
lítið verslunarpláss þama þar sem
hægt verður að kaupa vaming sem
tengist þeirra fagi. Gert er ráð fyrir
að þær hefji starfsemi um næstu
mánaðamót.
TÍMAMÓT
Skírnir
8. nóvember var Arnór skírður í Dalvíkurkirku. Foreldrar hans eru
Bima Jóhanna Olafsdóttir og Vilhjálmur Ólafsson, Lokastíg 1, Dalvík.
Afmæli
I tímamótum októberblaðs féll niður eitt nafn í af-
mælisbamalistanum, það var nafn Gunnars
Magnússonar, Karlsbraut 15, Dalvík. Gunnar
varð 90 ára 18. sept s.l.
Þann 10 nóvember s.l. varð 90 ára María Sigur-
jónsdóttir, Hvoli, Dalvík.
Þann 14. nóvember varð 80 ára Jónas Hallgríms-
son, Bjamastöðum, Dalvík.
Þann 17. nóvember varð 80 ára Þórgunnur Lofts-
dóttir, Bjarkarbraut 7 Dalvík.
Andlát
21. október lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akur-
eyri Friðrika Vigdís Haraldsdóttir, Skíðabraut
7, Dalvík.
Friðrika fæddist á Þorleifsstöðum í Svarfaðar-
dal 2. janúar 1915, bam Önnu Jóhannesardóttur og
Haraldar Stefánssonar, sem bjuggu á Þorleifsstöð-
um frá 1913 til 1921 er þau fluttu í Ytra-Garðs-
horn þar sem þau áttu heimili til æviloka. Friðrika
var næst elst 7 bama þeirra hjóna en þau eru auk
hennar: Stefanía Kristín, sem er látin, Jóhannes, er
býr á Dalvík, Hjalti sem býr í Ytra-Garðshorni,
Halldór Kristinn, sem er látinn, Lárus Blómkvist, sem er látinn, og
Fríða Hrönn sem býr í Reykjavík.
Friðrika átti heimili í Ytra-Garðshomi til ársins 1950 en á árunum á
undan hafði hún unnið víða á bæjum bæði innan sveitar sem utan. Hún
lærði karlmannafatasaum á Akureyri og vann mikið við saumaskap og
prjónaskap alla ævi og skilaði ætíð sínu verki með miklum myndarskap.
24. nóvember 1950 gekk hún í hjónaband með eftirlifandi eigin-
manni sínum Ólafi Sigurvin Tryggvasyni frá Ytra-Hvarfi og tóku þau
við stærstum hluta jarðarinnar næsta vor og bjuggu þar til ársins 1976.
Var gestagangur ætíð mikill hjá henni enda gestrisni hennar mikil.
Friðrika var félagslynd kona og söng í kirkjukór í Svarfaðardal í
meira en 6 áratugi. Þá starfaði hún einnig í Ungmennafélaginu sem og
Kvenfélaginu.
Friðrika eignaðist ljögur böm: Elstur er Hafsteinn Ævarr Hjartar-
son, en næst koma Kristín, Jóhann og Jón Haraldur. Bamabömin eru
orðin 12 og eitt barnabamabam. 1981 fluttu þau Ólafur og Friðrika í
Lambhaga á Dalvík þar sem Friðrika átti heimili til æviloka.
Hún var jarðsungin frá Vallakirkju 31. október.
27. nóvember lést á heimili sínu, Steindyrum í Svarfaðardal, Auguste
Anne Marie Albricht.
Auguste fæddist í Liibeck-Moisling í Þýsklandi 15. september árið
1907. Af ellefu systkinum hennar er aðeins ein systir á lífi nú.
Augusta var tvígift. Fyrri maður hennar var Rudolf Fuchs og eign-
uðust þau tvær dætur, Ému er býr á Steindyrum í Svarfaðardal og
Hedwig er býr í Þýskalandi. Eru bamabömin 6, bamabamabömin 14
og 1 bamabamabamabam. Síðari maður Augustu var Carl Albricht en
hann lést árið 1976. Þau hjón komu í heimsóknir til Islands en eftir að
Carl lést árið 1976 kom Augusta hingað til lands æ oftar, enda flest af
hennar fólki hér og þótti henni hér gott að dvelja. Hún flutti alkomin
hingað til lands árið 1987 og átti eftir það heimili hjá Emu dóttur sinni
og Ármanni manni hennar á Steindyrum í Svarfaðardal.
Auguste var jarðsungin frá Dalvíkurkirkju 3. nóvember en jarðsett í
Akureyrarkirkjugarði.
30. október lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri Sigurpáll Hall-
grímsson.
Sigurpáll fæddist á Melum í Svarfaðardal 22. nóvember árið 1905,
sonur hjónanna Hallgríms Halldórssonar og Soffíu Baldvinsdóttur.
Þau eignuðust 5 böm og var Sigurpáll þriðji í röðinni. Elstur var Hall-
dór, þá Þóra Sigríður, næst yngstur var Þórhallur og Jónas yngstur. Er
Jónas sá eini úr hópnum sem eftir lifir, búsettur á Dalvík. Auk þessara
systkina ólst upp þar á bæ frá unga aldri Guðlaug Sigurjónsdóttir
frænka þeirra, sem og reyndar fleiri böm.
Sigurpáll ólst upp á Melum og bjó þar til ársins 1958 er hann flutti
til Dalvíkur. Á æskuheimili sínu nam hann margt það sem einkenndi
hann alla tíð. Hann hafði ætíð gaman af tónlist og spilaði sjálfur
lítillega á orgel. Bókband nam hann af föður sínum og starfaði við það
allt fram á síðustu ár og mun nafn hans ekki hvað síst geymast fyrir þá
iðju sem hann sinnti af mikilli natni. Eftir að hann llutti til Dalvíkur
vann hann einnig við Bókasafn Dalvíkur um árabil.
Heima á Melum sá Sigurpáll að mikiu leyti um sauðféð enda afar
glöggur fjármaður og hafði mikið yndi af skepnunum.
1958 flutti hann til Dalvíkur og átti heimili að Hólavegi 5 þar til
hann flutti á Dalbæ árið 1979.
Hann var jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju 11. nóvember.
3. nóvember lést á Dalbæ Ingbjörg Jóhannsdótt-
ir.
Ingibjörg fæddist á Búrfelli í Svarfaðardal 8.
desemberárið 1905, annað bam Þuríðar Jóhannes-
dóttur og Jóhanns Þ. Jónssonar. Elsta bam þeirra
hjóna dó nýfætt en 5 yngri systkini Ingibjargar
komust til fullorðinsára. Þau eru: Jónína, er býr á
Dalvík, Pálmi er býr á Dalvík, Ari er býr á
Akureyri, Jóhannes er býr á Dalvík og Hörður sem
er látinn.
Allt frá frumbernsku varð Ingibjörg að kljást
við krankleika ýmiss konar, en vilji hennar og dugnaður til að koma sér
áfram var einstakur alla tíð. Um tvítugt ílutti hún til föðursystra sinna
á Akureyri og vann þar við ýmis störf, og um eins árs skeið var hún á
Siglufirði. I kringum 1930 fór hún til Reykjavíkur og hóf störf á
saumastofu og lagði jafnframt grunninn að sínu aðalævistarfi. Saumaði
hún mikið næstu áratugina og hafði á stundum stúlkur í vinnu.
Saumanámskeið hélt hún í fjölmörg ár eftir að hún fluttist hingað
norður á ný er voru ætíð fullsetin og mjög vinsæl. Var hún eftirsótt
saumakona og lagði sig mjög fram um að gera allt eins vel og kostur
var.
Hún var í Kvenfélaginu Tilraun og starfaði mikið að málum þess og
síðar var hún einn af stofnendum Kvenfélagsins Vöku og starfaði með
því félagi. Hún hafði og mikinn áhuga á stjómmálum.
1938 giftist Ingibjörg Hafliða Olafssyni frá Lækjarbakka í Reynis-
hverfi í Mýrdal og eignuðust þau tvær dætur Hafdísi Jóhönnu, sem býr
á Dalvík og Ingibjörgu, er býr í Vestmannaeyjum. Eru bamabömin 5
og bamabamabömin 2. Mann sinn missti Ingibjörg eftir stutt hjóna-
band, en hann fórst með skipinu Heklu er það var skotið niður árið
1940. Hún flutti norður haustið 1942, bjó um veturinn frammi í Búr-
felli en flutti þá til Dalvíkur og bjó í Lambhaga til ársins 1962. Næstu
tvo áratugi þar á eftir bjó hún hjá Ingibjörgu dóttur sinni í Keflavík þar
sem hún saumaði einnig á fólk meðan kraftar entust, en heilsu hennar
tók mjög að hraka á þessum árum.
Ingibjörg flutti inn á Dalbæ, dvalarheimili aldraðra á Dalvík, í árs-
byrjun 1982 og bjó þar til dauðadags.
Ingibjörg var jarðsungin frá Dalvíkurkirkju 13. nóvember.