Norðurslóð - 29.09.1993, Qupperneq 2

L--IMUKmJKSLUU
NORÐURSLÓÐ
Útgefandi:
Rimar hf.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Hjörieifur Hjartarson, Laugahiíð, Svarfaðardal
Jóhann Antonsson, Dalvík
Framkvæmdastjóri:
Sigríður Hafstað, Tjörn. Sími 96-61555
Blaðamennska og tölvuumbrot:
Þröstur Haraldsson, Dalvík
Prentun: Dagsprent hf. Akureyri
Bættar almennings-
samgöngur
Mikil bylting hefur orðið hin síðari ár á sviði samgangna
víða um land en e.t.v. hvergi meiri en hér við Eyjaíjörð-
inn. Nýir og endurbættir vegir og brýr allt í kring um
fjörðinn auðvelda allar ferðir milli staða sumar jafnt
sem vetur. Auðveldara er að halda vegunum opnum á
vetrum og er það nú orðið sjaldgæft að vegurinn milli
Akureyrar og Dalvíkur sé tepptur daglangt vegna
ófærðar svo dæmi sé tekið. Hríseyjarferjan er í stöðug-
um ferðum milli lands og eyjar og Múlagöngin hafa
kippt Ólafsfirðingum inn á „hið eyfirska efnahags-
svæði“.
í kjölfar bættra samgangna hafa fylgt breytingar á
ýmsum sviðum. Má þar fyrst nefna aukna samvinnu
sveitarfélaganna á sviði hafnarmála, heilbrigðisþjón-
ustu, skólamála, löggæslu og þannig mætti lengi telja.
Bættar samgöngur hafa einnig gjörbreytt hinu daglega
lífí almennings á svæðinu. Dalvíkingum, og að ekki sé
talað um Ólafsfírðinga, finnst nú orðið ekkert tiltöku-
mál að skreppa til Akureyrar dagpart í búð eða kvöld-
stund á bar, enda hefur verslunar- og veitingarekstur út
með íirðinum mátt líða önn fyrir það. Þeim fer stöðugt
fjölgandi sem búa í einu sveitarfélagi og sækja vinnu í
öðru. íbúar í sveitarfélögunum meðfram allri Eyja-
íjarðarströndinni allt til Ölafsfjarðar sækja vinnu til
Akureyrar og einnig eru dæmi um hið gagnstæða; þ.e.
að menn búi á Akureyri og sæki vinnu út með fírðinum,
jafnvel alla leið til Ólafsfjarðar. Svarfdælingar og Ár-
skógsstrendingar sækja margir vinnu til Dalvíkur og
þannig aka menn daglega, ýmissa erinda, þvers og kruss
um svæðið, hver á „sínum fjallabíl“ eins og ónefnd sjón-
varpsstjarna orðaði það. Allt ber þetta að þakka stór-
bættu samgöngukerfí sem fært hefur byggðirnar nær
hver annarri (svo nú tala menn jafnvel um að gera
svæðið allt að einu sveitarfélagi).
En til að geta fært sér samgöngukerfíð í nyt þurfa
menn hins vegar að eiga undir höndum góöan einkabíl
því almenningssamgöngur eru enn svo lítt þróaðar að
þær nýtast nánast engum þeim sem t.d. þurfa að sækja
vinnu eöa skóla frá Dalvík til Akureyrar eða iifugt. Þeir
framhaldsskólanemendur úr utanverðum Eyjafírði
skipta tugum sem búa á heimavistum á Akureyri eða
leigja sér herbergi í bænum því ekki er annars kostur.
Það er því sannarlega orðið tímabært og mikiö fagnað-
arefni að loks skuli vera að komast skriður á endur-
skipulagningu almenningssamgangna við Eyjafjörðinn.
Er óskandi að hugmyndum um fjórar ferðir á dag milli
Ólafsfjarðar og Akureyrar veröi sem fyrst hrint í fram-
kvæmd. Ekki er nokkur vati á að slíkt fyrirkomulag
hefði mikla hagkvæmni og sparnað í för með sér fyrir
einstaklinga og einnig fyrir sveitarfélögin þegar til
lengdar er litið. Heimilin gætu stórlega dregið úr kostn-
aði viö notkun einkabíla og sömuleiðis kostnaði sem því
fylgir að senda unglinga að heiman til náms langdvölum
í öðrum byggðum. Hinn tilfínningalegi ávinningur verð-
ur hins vegar ekki metinn í peningum.
Eyflrska atvinnusvæðið sem telur 21 þúsund íbúa
yrði enn heilsteyptara og tengdara innbyrðis. Búseta
hætti að skipta sköpum varðandi atvinnu manna og af
því nytu atvinnufyrirtæki á hinum smærri stöðum góðs.
Viðhaldskostnaður þjóðvega drægist saman og þá má
ekki gleyma ávinningi eyfírskrar náttúru vegna minni
mengunar.
Ekki er þó viö því að búast að hagkvæmnin skili sér
til sveitarfélaganna í einu vetfangi. Vísast þurfa sveitar-
félögin að styrkja þessa þjónustu fjárhagslega og reka
fyrir henni haröan áróður fyrst í staö. Það tekur alltaf
tíma að venjast nýjum siðum. Jafnvel nokkur ár.
hjhj
S Minning
Ottar Proppé
Fæddur 25. mars 1944 - Dáinn 11. september 1993
Óttar Proppé andaðist þann 11.
september sl. Utför hans var
gerð frá Víðistaðakirkju í Hafn-
arfirði föstudaginn 17. septem-
ber að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Séra Kjartan Órn Sigur-
bjömsson jarðsöng en Karlakór
Reykjavíkur söng við athöfnina
ásamt Ingu J. Backman sem
söng einsöng. Óttar var einn af
stofnendum Norðurslóðar og
viljum við minnast hans hér í
blaðinu um leið og Norðurslóð
sendir aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Óttar Proppé var fæddur í
Reykjavík 25.mars 1944, sonur
hjónanna Huldu Gísladóttur og
Óttars Proppé. Hami var annar í
röð fjögurra systkina, eldri er
Ólafur en yngri Friðbjörg og
Hrafnhildur. Ættfaðir Proppé-
anna á Islandi, Claus Eggert
Dietrich Proppé, flutti hingað til
lands 1868 frá Slesvík og Hol-
setalandi. Claus þessi var lang-
afi Óttars. Hann var bakari að
iðn og rak lengst af eigið bakarí
i Hafnarfirði. Allir sem bera
Proppénafnió hér á landi eru
komnir frá Claus Proppé og
konu hans Helgu Jónsdóttur.
Niðjar þcirra hjóna héldu ættar-
mót 28 ágúst sl. og var niðjatal
gefið út sem er merkt rit sem
Óttar átti mikirni þátt í að taka
saman.
Óttar varð stúdent frá MR
1965 og lauk kennaraprófi 1968.
Hann stundaði nám í hagfræði í
Svíþjóð um skeið og einnig í
sögu og íslensku við Háskóla
Islands. H;um stundaði kennslu
meðal aiuiars í Hveragerði og
Hafnarfirði. Haustið 1974 réðst
hann sem kennari að Dalvíkur-
skóla og kemidi hér til vorsins
1980. Haim var yfirkemiari við
Dalvíkurskóla veturimi 1977 til
1978. Hami starfaði síðan vió
fyrirtæki föður síns frá 1980 til
1982 þegar hann réðst sem bæj-
arstjóri til Siglufjarðar. Hann
var bæjarstjóri í eitt kjörtímabil
eða til ársins 1986 en þá tók
hann við starfi framkvæmda-
stjóra Alþýðubandalagsins og
varð síðar ritstjóri Þjóðviljans.
Frá seinniparti árs 1989 var
hann fjármálastjóri Hafnarfjarð-
arhafnar og gegndi því starfi til
dauðadags.
Árið 1967 kvæntist Óttar eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Guð-
nýju Asólfsdóttur frá Asólfs-
stöðum í Þjórsárdal. Guðný
starfar nú hjá Heilbrigðiseftirliti
Reykjavíkur. Synir þeirra eru
Hrafnkell, fæddur 1968, býr í
Hveragerði og er kona hans
Amia Margrét Sveinsdóttir og
Kolbeinn fæddur 1972 sem býr í
foreldrahúsum.
Eins og áður segir llutti Óttar
og fjölskylda til Dalvíkur 1974
þegar hann var ráðinn kennari
við Dalvíkurskóla. Þar stundaði
hann almemia kemislu en var
yfirkennari við skólann veturinn
1977 til 1978. Óttar var virkur í
félagslífi hér á Dalvík. Haim
starfaði bæði með Karlakór Dal-
víkur svo og Samkór Dalvíkur.
Hami starfaði einnig að sveitar-
stjómarmálum og var kosiim í
bæjarstjón Dalvíkur 1978 og var
um tíma forseti bæjarstjórnar.
Það var uppgangur víða um
land á áttunda áratugnum, ekki
aðeins í atviimulífinu heldur
einnig í uppbyggingu skóla og á
félagslega sviðinu. Margt ungt
fólk sem lokið hafði skólagöngu
flutti út á land sem var sjaldgæft
á árunum þar á undan. Margt af
þessu fólki var áliugasamt um
uppgang þeirra byggðarlaga
sem það flutti til og llutti með
sér ýmisskonar þekkingu sem
nýttist síðan til framfara. Þannig
var með Óttar Proppé. Haim var
fjölhæfur og margt til lista lagt.
Aður en Óttar kom til Dalvík-
ur hafði hann umúð við blaða-
meimsku, en jafnframt kyimst
útgáfumálum frá fleiri sjónar-
hornum því haim hafði starfað
við ýmislegt á Þjóðviljanum, þar
á rneðal við að setja upp blaðið.
Það var ekki síst þessi reynsla
Óttars sem varð til þess að
Norðurslóó hóf göngu sína fyrir
16 árum síðan.
Það var haustið 1977 aó við
undirritaðir ásamt Óttari komurn
okkur saman um að reyna útgáfu
héraðsblaðs. Vió vissum að Ótt-
ar hafði komió nærri blaða-
mennsku og treystum á hans
leiðsögn og forustu á þessu
sviði. I raun og veru var í flestu
reimt blint í sjóiim í árdaga
útgáfu Norðurslóðar. Fyrir-
rnyndir voru engar til um útgáfu
héraðsblaðs sem gefiö var út af
öðrurn en stjómmálaflokkum.
Það var því rnikils um vert að
eiim úr hópnum vissi svör við
mörgurn spuriungum sem risu
og vörðuðu tæknilega lúuti við
útgáfumál, auk þess var Óttar
prýðilegur blaðamaóur. Hami
sagði skemmtilega frá og hafði
gott vald á íslenskri tungu.
Lciðsögn hans við útgáfuna í
fyrstu markaði brautina fyrir
blaðið. Líklega er það svo að
hefði Óttar ekki verið hér á
þessum tíma er harla ólíklegt að
til væri í dag héraðsblaðið Norð-
urslóð. Óttar var viðriðiim út-
gáfuna alla tíð meðan hann átti
heima hér á Dalvík, en hætti
þegar þau fluttu til Hafnarfjaróar
1980. Hins vegar var Óttar alla
tíð mikill áhugamaður um vel-
gengni blaðsins og var oft með
gagnlegar ábendingar við okkur
eftir að formlegum afskiptum
lauk.
Fjölmargir hafa miimst Ótt-
ars í skrifum að undanfömu. Það
kemur vel frarn í þcim miiming-
argreinum að hann naut mikillar
virðingar þeirra sem haim
þekktu. Haim hafði víða starfað
og alls staðar getið sér gott orð.
Haim var skemmtilegur maður
og er öllum vinum og þeim sem
þekktu hann harmdauði.
Hjörhir E. Þórarinsson
Jóhann Antonsson