Norðurslóð - 30.08.1996, Blaðsíða 2

2 - NORÐURSLÓÐ
NORöURSLOö
Útgefandi:
Rimar hf.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Hjörleifur Hjartarson, Laugahlíð, Svarfaðardal
Jóhann Antonsson, Dalvík
Framkvæmdastjóri:
Sigríður Hafstað, Tjörn. Sími: 466 1555
Tölvuumbrot:
Hjörleifur Hjartarson og Þröstur Haraldsson, Reykjavík
Prentvinnsla: Dagsprent hf. Akureyri
A landinu bláa
Nú á dögunum henti það undirritaðan að sjá ísland
rísa úr sæ. Eitthvert spakviturt nítjándu aldar
skáld taldi það stórkostlegustu sýn sem fyrir nokk-
urn Islending gæti borið og víst þótti mér það til-
komumikið. Hefði ég dvalið langdvölum í óupp-
hituðu súðarherbergi á Nprrebro, peningalaus við
að dikta upp einhver rómantísk ættjarðarljóð hefði
ég eflaust orðið enn dýpra snortinn þegar Aust-
fjarðafjöllin tóku að lyfta sér upp úr úthafinu. Það
var ekki fyrr en við höfðum fast land undir fótum
sem undarlegar kenndir tóku að láta á sér kræla.
Kannski var það ættjarðarást en fyrst og fremst
undrun yflr fegurð landsins. A Islandi er vatnið
blátt. Því hafði ég gleymt. Og snemma á síðsumar-
morgni er þessi blámi svo djúpur og með miklum
ólíkindum að það jaðrar við galdur. Engin furða að
fólk í þessu landi trúi á bláklæddar álfkonur og
huldar vættir og umgangist þær af sömu kurteisi
og góða granna. A Möðrudalsöræfum lá hvað eftir
annað við stórslysi vegna þeirrar staðreyndar. Því-
líkir litir. Djúpbláir lækir seytluðu hjá skærgræn-
um dýjamosa undir rauðu fjalli. Og Herðubreið
tók ofan skýjahattinn til að heilsa okkur. Hvergi
nokkursstaðar í víðri veröld gefur að líta aðra eins
litadýrð og á íslandi á björtum haustmorgni. Við
sem erum þessu vön, látum okkur oft fátt um fínn-
ast, en eftir að hafa verið í burtu í nokkurn tíma
þar sem sjóndeildarhringurinn endar í móðu og
mistri og vatnið er litlaust skerpast skiiningarvitin
og ýmislegt kemur í ljós.
A Hámundarstaðahálsi opnaðist Svarfaðardal-
urinn, blessaður kallinn. Og það var þoka og frek-
ar kalt en fagnaðarlátunum ætlaði aldrei að linna.
Og hver er svo mórallinn með þessari ættjarðar-
rembu allri saman? Jú, kannski bara að ísland er
fallegt land. Hafíð þið tekið eftir því?
hjhj
Heiman ég fóR
Þórarinn Hjartarson talar við Elínu Sigvaldadóttur
frá Hofsárkoti
Þegar Menntaskólanum á Akur-
eyri var sagt upp á síðastliðnu
vori mættu að venju 25 ára stúd-
entar frá skólanum og fögnuðu
tímamótunum. í þeim hópi var
meðal annarra Elín Sigvalda-
dóttir frá Hofsárkoti í Svarfað-
ardal. Elín hefur nú nýlega lokið
doktorsprófí í líffræði frá há-
skóla í Stokkhólmi. Þórarinn
Hjartarson, sem var bekkjar-
bróðir hennar í M.A. á sínum
tíma, og reyndar í Húsabakka-
skóla þar áður, tók þetta viðtal
fyrir Norðurslóð, meðan Elín
var hér heima í sumar.
Jceja Elín, hvað hefur gerst síð-
an þú hvarfst héðan?
Við urðum stúdentar árið 1971,
ekki satt? Um haustið hóf ég nám í
líffræði við Háskóla Islands.
Hvers vegna líffræði?
I menntaskólanum varð ég fyrir
svo miklum áhrifum frá Guð-
mundi Olafssyni sem kenndi okk-
ur líffræði, mér fannst afskaplega
gaman í tímum hjá honum, ég veit
ekki hvers vegna. Mörgum fannst
alveg hundleiðinlegt, en mér
fannst alveg rosalega gaman.
En almennur áhugi á náttúr-
unni, heldur þú ekki að hann hafi
spilað þarna inní?
Nei, ég held alls ekki, því þótt
ég sé alin upp í sveit þá hafði ég
lítinn áhuga á náttúrunni, hún var
bara alltaf þama í kringum mig án
þess að ég gruflaði út í það. Mig
langaði mikið til þess að verða
bóndi en ekki vegna nálægðar við
náttúruna, ég hafði t.d. engan
áhuga á grasafræði, greina jurtir,
fuglaskoðun eða þess háttar, nei ég
hafði ekkert gaman af því. En að
starfa við búskap fannst mér
skemmtilegt og ég hafði áhuga á
útiveru, fjallaferðum og þess hátt-
ar, án þess að grufla mikið í nöfn-
um fugla eða blóma. En þegar ég
fór að læra líffræðina fannst mér
strax mjög gaman að örverufræði
og veimfræði og þessum smáu
hlutum.
Haustið eftir stúdentsprófið
dreif ég mig í líffræðideild Há-
skólans, sem þá var nýlega tekin til
starfa. Kennararnir voru flestir
ungir menn, sumir varla búnir að
læra sjálfir. Þarna var ég í þrjú og
hálft ár og lauk námi um miðjan
vetur 1975.
Þá fór ég að vinna hjá Líffræði-
stofnun við sjávarlíffræði, aðal-
lega við greiningar. Þar voru gerð-
ar rannsóknir á lífríkinu, t.d. fyrir
Járnblendiverksmiðjuna, bæði í
■
Elín mcð ciginmanninuni, Torbjörn Byrnas.
Hvalfirðinum og í vatni sem er rétt
við Grundartanga. Þetta fannst mér
mjög gaman. Við tókum sýni, botn-
sýni og á ströndinni, og greindum
tegundir dýra sem þama vom. Við
tókum sýni einu sinni í mánuði í
heilt ár. Eg hef ekki hugmynd um
hvað kom út úr þessum rannsókn-
um, ég hef aldrei lesið neina
skýrslu um það.
Þarna hefur þú semsagt komist
á bragðið eða tekið stefnu á sjáv-
arlíffrœðina?
Já, ég vildi reyndar komast í líf-
eðlisfræði, en fékk enga vinnu þar.
En svo bauðst mér þessi vinna við
sjávarlíffræðina, og þar vann ég í
tvö ár. Þar með var stefnan tekin.
Síðan ferðu til Svíþjóðar. Af
hverju Svíþjóð?
Mörg af skólasystkinum mínum
úr líffræðinni fóm til Svíþjóðar til
þess að halda áfram námi þar og
við Adda systir (tvíburasystir mín)
ákváðum að reyna eitthvað nýtt,
fara saman til útlanda. Ég var búin
að kaupa mér stereógræur og sófa-
sett og ætlaði að fara að kaupa mér
bfl, en hugsaði svo að ef ég keypti
mér bíl myndi ég aldrei komast
neitt til úttlanda. Svo ég hætti við
að kaupa mér bflinn og við fórum
til Svíþjóðar í staðinn.
Við höfðum ekkert sérstakt í
huga þegar við fómm annað en að
kynnast nýju landi og vinna fyrir
okkur. En þegar við komum til
Svíþjóðar varð þetta öðruvísi en
við höfðum gert ráð fyrir, það var
t.d. mjög erfitt að fá góða vinnu
bæði fyrir mig sem líffræðing og
Öddu sem hjúkrunarfræðing. Við
fengum á endanum báðar vinnu
við skúringar. Þetta var svo sem
ekkert spennandi. Seinna innritað-
ist ég á námskeið í sjávarlíffræði
við háskólann í Stokkhólmi. Það
stóð í hálft ár. Þá kynntist ég
manninum mínum og hélt áfram
að vera í Svíþjóð.
Og hver er maðurinn þinn ?
Hann er verkfræðingur, Tor-
björn Byrnas og vinnur hjá Stokk-
hólmsborg. Við bjuggum á sama
stúdentagarði og kynntumst þar.
Hvernig hefur svo starfsferill-
inn yerið síðan ?
Ég fór að vinna við náttúru-
gripasafn í Stokkhólmi og vann
þar til 1981. Þá eignaðist ég Ölmu,
eldri stelpuna mína. Árið 1982
fluttumst við heim til íslands og
bjuggum þar í tvö ár. Þá vann ég á
Líffræðistofnun, á sama stað og ég
vann áður, en maðurinn minn vann
á Rannsóknarstofnun byggingar-
iðnaðarins. Hér heima eignaðist ég
yngri stelpuna mína, Maríu. Árið
1984 fíuttumst við svo út aftur.
Hvers vegna ?
Kallinn vildi ekki vera hérna,
honum leiddist.
Ég hélt vinnunni þama á nátt-
úrugripasafninu og gekk beint inn
Elín með dætur sínar tvær, Maríu (t.v.) og Ölinu.