Skátablaðið Faxi - 22.12.1968, Blaðsíða 13

ÓivaPP^
111:
iiAggUit UTUNb^N.
Þott'Davíð vsri faödur og alinn upp
x borg, þotti honun væht un sveitina,
og hann varð. heillaður, er hann leit
t/earing í fyrsta skipti, lítið þorp á
að gizka þriggja nxlna leið frá Crox-
leyskoia.
Tiu dagar voru til jála, og veðurfar-
j? var áþekkast þvi, sen jolakortin
a allajafna. Við greinar trjánna
lodöu tröllkertí, og nargra þunlunga
þykk snjábreiða huldi jörðina. Davíð
varð hugsað.'un seyrinn snjáinn x Austur
London og öáðist njög að. hvítanjöll
sveitarinnar.
^Benjanxn hafði verið ha 1 Öhrtfáskiiþtínr
á leiðinni, en er konið var til Wearing
ták hann' gagngerri breytingu. Hann s
sogaði að ser svalt löftið og sneri sár
brosandi . n.ð frsnda sína.
„Engin borg stenzt samjöfnuð. við porp-
ið. hérna, drengur minn," sagði hann.
nOg bíddu, þangað til pú sárð Croxley.
Þií kenur til peð að elska hið forna
menntc.setur, pg þar geturðu verið.,
?"■••• • neð.an pú hegðar pér vel og sý
sýnir ungu herrunun fulla kurteisi^
Þeir eru synir háttsettra nanna, og
atlazt er til, að þein sé sýnd fuli
virðing. Gleyneu því ekki."
?or 7áleg bifreio stöðvaðist lijá þein
í þessu> „Og liðþjálfinn koninn aftur1,’
sagoi öku;iaður, niðaldia naður $ svo
rjáður í ánöliti, aö Bavxö þáttist
aldrei liafa sáð jafnrauðbirkinn nann.
„ú, og þarna er hann frandi þinn litli.
Sæll og belssaður, drengur ninn. Svona,
lattu nig hjálpa þér rxeö töskurnar.
Segja nætti nér, að þér þætti dauf vis
vistin x kotinu franan af, ekki sxzt af
því, að allir drengirnir eru farnir x
jolnleyfið, — að einun unöanskildun,.
einun vesling,"
„Einn drenguriim hefur þá ekki farið,"
sagði Bavið. „Gerði hann eitthvað af
ser - eða hvað?"
Olcunaðurinn hlo.
„Heyrirðu nokkuð, liðþjálfi. Segja rxætti
nér, að seint yrði fundinn sá skála-
stjári, sen haldið gæti aftur af strák
uu jálaleytið., pátt Ixann hefði unnið
til þess aðdúsa eftir.
oóa-Q&'*'
o
Nei, örengur ninn, hann helur ekki
farið vegna þess, hann á hvergi athvarfs
að leita. Fáikið hans er 1 Indlandi,
að sögn, eða einhvers staðar víðs fjarri
og því verður dbengurinn að eyð.a leyfi
sxnu hér. "
„Er þetta rétt hjá bxlstjáranun? "
spurði Bavið. frænda sinn, er þeir voru
konnir af stað.
„Ilárrett; en við eigun ekki að. vera að
tala un nálefni skálapilta okkar á nilli
Eg vil, að þú gerir þár þetta vel ljást
í eitt skipti fyrir öll. Þú verður að.
láta þér skiljast pað.j að þú nátt ekket •
hafa sanan við drengina að sælöa. Þú
err hjú, - þjánn, sen færð verkalaun,
og þú verður að. hugsa un stöðu þina."
„úttu við, að. ág negi alörei tala við
þá?" „Ekki nena peir taki þig táli.
Eins og ég hef sagt þér þá eru þetta
höföingjasynir. Við erun lægri stéttar
og þú nunt skilja þetta betur, þegar
fran 1 sækir."
Lsgri stéttar? Bavið skildi þetta ekki
Hann varð hugsi. Honun varð hugsað un
iv:, :• alþjáðaskátanát, þar sen sanan
voru konnir skátar frá fjölnörgun þjáðun,
bæði af ríku foreldir og fát?aku, og hafði
öllun konið prýðilega sanan. Kann
langaði til að. segja frænda sínun frá
skátanáti þessu. „Hvers vegna ertu svona
utan við pig, Bavfðs" sprrði frændi hans
eftir lariga þögn. „Sg er viss un, að
ég verð dálítið utan við nig franan af,
en það lagast, er frá líður, frændi,"
sag.ii Eavíð. „Eg er ekki vanþákiclátur,
en eg nuia nargs : sakna, - og verst
þátti nér að skilja við skátana, en ég
fæ nág að srarfa og rxun gera það, sen
eg get til að hafa af nér leiðindin,"
Benjanin klappaði á hnéð á honun.
„Þetta likar nér," sagði. hann. ,,-áhugi
þinn nun vakna fyrir hinu og þessu, og
Croxley á eftir að verða þér eins nikils
virði og okkur. Sjáðu. Við erua að
nalgast." Andartaki síðar rann bif-
reiðin að. litlu grásteinshúsi.
„Jæja, þetta er nýja heiuilið, Bavíð,"
sagoi .ienjanin og snaraðist svo
lettilega ut ur öifreiðinni, að öreng—
urinn^varð hissa. „Eg vona, að þér falli
vel héna."
Franhald
12
næstu siðu