Dagsbrún - 01.09.1895, Síða 1

III. Winnipeg, Man. Nr. 9.
RÆÐA.
Eftir JIiís. J. E. Petersox.*
1. Jóh., 3, 2.: Elskulegir, nú þegar erum vér guðs börn, en það er
enn ekki opinbert iivað vér verða munum.
Á síðari lielmingi aldar þeirrar, sem nú er að líða, lieíir orðið
mjög mikil breyting á skoðunum manna um uppruna og framtíð
mannkynsins. Að vísu trúa sumir enn liinni gömlu sögu um synda-
fióðið og gjörspilling mannanna, en varla eru það aðrir en hinir
allra fáfróðustu og hjátrúarfylstu. Hinir, sem upplýstari eru, hafa
algerlega kastað þessari trú, en þess ber vel að gæta, að með þvi
fellur grundvöllurinn, sem gamla byggingin, rétttrúnaðurinn, hefir
verið reist á, og veldur það mönnurn oftlega mikillar órósemi. En
svo framarlega, sem neisti nokkur frá hinum guðdómlega loga sann-
leikans hafi náð að brjótast inn í lieila mannsins, þá væri það þýð-
ingarlaust, að fara að ausa yfir lrann öllu hinu vígða vatni lieimsins.
Það gæti ekki slökt hann, og hvornig sem klerkar þruma úr prédik-
unarstólum sínum, þá geta þeir ekki eytt honum, þessum neista,
því að hann er áreiðanlega viss að kveykja eld þann, sem loga mun
bjartara og bjartara þangað til þjóðsöguv og hugmyndir frá bernsku-
tímum þjóðanna, fela sig í myrkrinu og hylja sig í hjátrúarmekki
*) Ræöa þessi, eftir merkis og gáfokonuna Mrs. Peterson, ekkju
Björns heitins Péturssonar, var flutt í unitarakyrkjunni í Winnipeg 22.
Sept. þ. ú., af séra M. J. Skaptasyni.