Úlfur - 06.02.1906, Blaðsíða 3

1. bl.
ULIrUR.
3
verð, því sé húsið laglegt, skiptir minnu þó
það sé lítið í jafnmiklu landrými og hér er,
einungis fylgi því næg lóð svo hægt sé að
stækka það.
Vanmáttur bæjarstjórnarinnar að geta
séð mönnum fyrir hússíæðum í kauþstaðn-
um hvarf þegar bærinn keypti Eyrarland og
mikið af því landi var gjört að kaupstaðar-
lóð. Hér var um keypt land að ræða, svo
engin sanngirni var til að bærinn léti íbúa
sína fá aftur spildur af því fyrir ekki neitt,
en sanngjörnu og rímilegu verði gátu menn
f búist við, enda verður eigi annað sagt en
að liðlega væri farið af stað. Húðin var
nú miklu stærri en sú sem rist var niður
handa frumbyggjendum Akureyrar, en auð-
vitað var nú sem þá byrjað á beztu blett-
unum, farið í hrygglengjuna, og mest af
hinum byggilegu lóðum með fram Hafn-
arstræti norðan bakarísins seidar fyrir 10 au.
□ al. undir húsið og 5 álnir umhverfis
það, en 10 au. □ faðmur í báklóðum.
Petta hét á bæjarsíjórnarmáli »vanalegt
verð«. (Með því verði voru víst útnárarnir
af konungslóðinni seldir innfrá), þó varð
Laxdal og pöntunarfélagið að borga betur
á Torfunefinu 25 au. fyrir □ aiin. Síðan
var byrjað á Brekkugötu með sama verði.
Enginn efi er á að lóðirnar við Hafnar-
stræti og syðst í Brekkugötu mundu verða
mest eftirsóttar, og verður eigi annað sagt
en að bæjarstjórnin hafi selt þá með sann-
gjörnu verði, þó að minsta kosti fuildýrt.
En svo undarlega vill uu til þegar beztu
lóðiruar eru farnar (hrygglengjan uppsniðin),
þá verður bæjarstjórninni alveg það sama á
og með konungslóðina, þegar búíð var að
gefa það bezta af henni, þá eru skekklarn-
ir setiir upp, eins þegar búið er að selja
beztu byggingarblettina úr Eyrarlandslandi
þá er verðið sett upp um 'nelming. Holtin
við Brekkugötu nokkuð frá sjó eru eig leng-
ur með hinu gamla vanaverði heldur tölu-
vert hærra. Jónar tveir byggja í vatnsleysi
uppi á mel fjarri öllum vegum, og eiga að
sögn að borga töluvert hærra fyrir hússtæði
sín en þeir bótarbúar þurftu.
Pessi bæjarstjórnarpólitík er sumum nokk-
uð torskilin.
(Framh. við tækifæri.)
1. febrúar
var eitthvað haldið upp á hér í bænum af æði-
mörgum. Einhverjir höfðu gengist fyrir ræðhöldum
og söng í leikhúsi bæjarins og fengu allir sem að
komust, leyfi ti! að hlusta á það ókeypis og eiga
menn því þó ekki að venjast hér, að þurfa eigi að
borga fyrir það, sem þar fer fram. 4 helztu ræðu-
menn bæjarins töluðu þar og «Hekla» söng.
Inngangur á margt hér á leikhúsið, bæði óskemti-
legra og vitlausara, hefir verið seldur á 50 aura og
meira, og hafi nú sótt samkomu þessa um 300 ’manns,
þá hafa ræðumennirnir og söngmennirnir sama sem
gefið áheyrendunum 150 kr., og er þetta allra þakka
vert.
Um samát og samdrykkju hjá Vigfúsi og Boga
á eftir er óþarfi að tala; þeir, sem þar voru munu
hafa gjört það upp á sína peninga, og hefði því
átt að vera þeim frjálst. Pótt sumir séu að segja
að þeim krónum hefði mátt öðruvísi verja. En að
lá mönnum, þótt þeir gleðji sig á góðri stund, þeg-
ar þeir hafa ráð til þess eða einhver vill trúa þeim
fyrir glaðningunni ætti enginn að gjöra, Lví hefir
verið fleygt, að það sé af sundrung í bænum, að
allir voru ekki saman í glaðningunni. En þessu sem
öðru má snúa til betri vegar. Allir gátu ekki kom-
ist fyrir hjá Boga, og að Vigfúsi vildu og margir
hlynna og því var svo ógnar eðlilegt að sumir vildu
vera þar, einkum þeir sem vildu hafa bal! á eftir. —
Náttúrlega var það eiginlega bara fyrir gleymsku, að
Oddeyrarhótetið var eigi fylt líka það kvöld. Nógir
mundu hafa fengist þangað ef listi fyrir því hefði
verið látinn ganga um eyrina.
Bryggj uhrunið.
Morguninn sem bryggjan brast,
Borgararnir svdfu fast,
Vöknuðu upp við voða kast,
Víða í fjöllum dundi.
„Hvað var pað sem heyrðist mér“ ?
hver pd annan spyrja fer,
— Út úr húsum hraða sér, —
„Hvað var pað sem hrundi“ ?
Við sfóinn frammi enginn lengur undi.
Það var brygg\an stór og sterk,
Eitt stcersta heímsins furðuverk,
Sem bœ]arnefndin mœt og merk
Mdlaði upp á fundi.
Vildu peir einn völund fd.
Sem vissu mestan \örðu á,
Þess vegleg merki mega sjd
Menn hjd Eyrarsundi.
Listamaðurinn lengi sér par undi.