Ljósið - 01.02.1923, Side 3

LJÓSIÐ
ins, var andlegur siðameistari, er kendi frelsi guðs, en
ekki frelsi villidýra og skriðkvikinda.
Það getur engin rétt siðmenning þrifist í heimi
vorum gefi menn jafnrétti refum og sauðurn, ránfuglum
og þeim saklausu fuglum er vér höfum arð og blessun
af. Það erum við kristnir menn, sem eigum eftir guðs
boði að drottna yfir fuglum loftsins, fiskum sjáfarins og
öllum dýrum jarðarinnar, þetta er rétt biblíumál, hitt er
rangt og mjög villandi, sem biblíutrúaðir kennendur
barna segja, að öll ritningin sé blessunarorð frá góðum
guði. Hrösunar- og þrætuepli er bókin, sem þið kallið
heilaga ritningu, — hún getur ekki varið sig sjálf frek-
ar en »Hvítir hrafnar« Þórbergs Þórðarsonar.
Það ljóðakver hefir Þórbergur sent mér að gjöf.
»Hvítir hrafnar« kosta fimm krónur og er það langt-
um betra verð en á nýjustu ljóðabókum annara skálda
vorra —
Eg leyfi mér að mæla með Hvítu krummunum, þeir
eru meinlausir eins og hundaskítur er sólin er búin að
verka á, það finnur og veit Þórbergur sjálfur, hann tek-
ur því fram í formála kversins að kvæðin séu flest eins
og dægurflugur, sem fæðst hafi á nokkrum augnablikum.
Mest masið er um vonbrigði og sviknar ástir kvenna.
Eg sem þekki Þórberg að góðu finn að skáldafjör
heiðindómsins hjá honum eyðileggúr sanna lífsspeki
kristilegrar opinberunar.
Lengsta og þróttmesta kvæðið í ljóðakveri þessu
er Hallbjarnardrápa. Það kvæði lýsir talsverðum andans
krafti. En ramheiðin er hugsunin öll eins og heiðin vé-
frétt og spádómur um frelsisbendingu. — Síðast í kvæði
þessu tignar Þórbergur Hallbjörn eins og frelsara alþýð-
unnar, er það von því Hallbjörn og kristin kona prent-
arans eru sömu trúar, nefnilega álitu þau að flugnahöfð-
inginn gamli verði tröll sem forsjónin drottins ráði ekki
við, ef konur og menn heiti á fjandann sér til fullting-
is. Heiðin vill kona Hallbjarnar lifa, heldur en trúa kirkj-
unnar fræðum, sem öll reka sig á. Eyður heitir sonur