Ljósið - 01.02.1923, Side 4

4
LJOSIÐ
þeirra hjóna, mjög gáfaður eftir aldri. Óska eg af hjarta
að sá drengur kristnist vel, en það getur ekki orðið,
nema breyting komi á kenningar guðfræðinganna.
Og krefst eg þess, að þeir kenni ekki dauða drott-
ins, heldur trú á sannleika hans og guðlegt frelsi, sem
allir sjá að er í orðum meistarans góða, sem sagði að
sitt ríki væri ekki af þessum heimi.
Krístindómur.
Það er hugsjón mín, að spiritista-fálmið sé sprottið
af sorglegri vantrú á höfund kristindómsins. —• Herrar
þessis eru ekki færir um að sjá út yfir gröf og dauða,
— sjá yfir í hinn æðri heim. Veraldleg vísindi eru óseðri
en lifandi trú á drottinn, orð og andi hans verða aldrei
hrakin. Vísindamenn og skáld fæðast og deyja sem
dagflugur. — Kóngulær kunna vel að bjarga sínu skrið-
dýrslífi, eru smáræningjar, er ekki þekkja nema sína þörf.
Þessum skriðkvikindum vil eg líkja við þá herra, sem
byrgja ljósið fyrir smælingjum drottins vors, en halda
lygasögum hátt á lofti.
Til Ástyaldar.
Bóndínn sér á Bjarma lýtin, börnin detta Víti í,
Ástvalds lundin er svo skrítin, ekki vill hún hamla því.
Gamla bók hann gyllir mikið, gróft því skammar Þórð
á Klepp.
Úr Þórði dusta ætlar rykið, ónýtan hann metur grepp.
Einar Jochumsson.
Prentsmiðjan Acta — 1923.