Ljósið - 05.03.1908, Síða 3

L J Ó S I Ð
35
Eg kalla það ei kristinn mann
er kennir dæmdan andskotann;
kyrkjir vitið katólskan
kæft hefir frelsi mannvonskan.
Drottni gef eg dýrð og hrós,
drottins andi mitt er ljós,
líf vort streymir lífs að ós,
lærðir tala undir rós.
Kirkjan er af falsi full,
fólkið kaupa verður bull,
óþarft gamalt sögusull,
svik og lýgi fyrir gull.
Seldar eru um sveitirnar
satans gömlu kreddurnar,
boðnir fullir bikarar
af blóði úr Kristi alstaðar.
I skrautlega fara flík,
forsmán á að hverfa slík,
þá Kristi skamta af látast lík
lýgnir menn í Reykjavík.
Kirkjunnar vígðu, fínu flón,
fjötravit sem dócent Jón;
með ramvilta sálar sjón,
saman binda prestar hjón.
Kalin lútersk kreddu trú
hverfa á úr landi nú,
almáttugur börn og bú
blessi góður minn Jesú.
Egbræðrum viltum bíðei skjall,
biskupinn er ráðlaus karl,
hans ómenska fái fall,
fari hún í hrákadall.
Biskup heiðrar heiðið tál,
honum bíð ég vel skýrt mál,.