Húnavaka - 01.05.2017, Qupperneq 88

H Ú N A V A K A 86
en síðan hann komst í mínar hendur hefur hann verið heilsuveill. Meðal
annars hefur hann þurft að fara á pencillinkúra og annað dekur.
Þegar við Einar tókum við búinu hér í Forsæludal reyndist það mikið meira
mál að reka bú og heimili en mig hafði órað fyrir. Margt var það sem ég þurfti
að læra og leggja á minnið sem ég hafði barasta aldrei hugsað útí fyrr.
Eitt sem öllum bændum finnst erfitt er þegar dýrin þeirra veikjast. Fyrsta
árið hér fengum við okkar skerf af því eins og gengur og gerist.
Með kaupunum á búinu fylgdi níu ára gömul tík sem svo reyndist hvolpafull
í þokkabót. Þegar kom að því að hún fór að gjóta leist mér ekki á því tíkin
slagaði um með krampakippi og slefið rann framúr henni. Ég hringdi því í
dýralækni sem sagði mér að mæla hitann í tíkinni og heyra svo í sér aftur.
Gamall hitamælir, sem hafði verið lagt eftir að frúin eignaðist digital eyrnamæli
fyrir börnin, var notaður í verkið. Tíkin reyndist hitalaus og ráðið var því að
kalksprauta hana sem var gert, tíkarræksnið jafnaði sig og gaut sínum
hvolpum.
Um vorið veikist ein kind hastarlega, andaði með sogum og hóstaði en
virtist að öðru leyti í lagi. Hringt var í dýralækninn og mér sagt að mæla
kindina sem reyndist með hita. Ég fékk aðra gerð af pencillíni og kindin
jafnaði sig þó hún væri frekar léleg það sem eftir var árs.
Um haustið, frekar seint, létum við sprauta ásetningsfolöldin með bóluefni
gegn ormasýkingum þar sem hér hafði hrossum ekki verið gefið ormalyf í
töluvert mörg ár. Eitt folaldið var í miklu uppáhaldi, heitir Pétur. Einn
morguninn varð ég vör við það að Pétur var ekki eins og hann átti að sér að
vera. Merin stóð hjá honum en hann lá á hliðinni og sló haus og tagli niður í
jörðina. Eftir að hafa athugað með hann var ég engu nær hvað það væri sem
plagaði hann. Ég hringdi því og leitaði ráða hjá dýralækninum.
Mér var sagt að koma folaldinu inn í aðhald og þar ætti ég að byrja á að
mæla hitann hjá því. Eftir svolítið maus (var bara ein við þetta) voru merin og
folaldið komin inn í hrossaréttina. Folaldið reyndist hitalaust og því átti ég að
prófa að hella í það matarolíu. Þar sem frúin hafði nýlega farið í aðdráttarferð
í Bónus var nóg til af slíku og stórri flösku af olíu hellt ofan í folaldið.
Svo tók biðin við þar sem annaðhvort myndi folaldinu skána eða það
drepast. Pétur lifði. Daginn eftir var í réttinni gulbrúnslímugur köggull á stærð
við handbolta en það var ormastíflan sem hann átti svo erfitt með að losa sig
við.
Mér fannst að nú ætti svona nóg að vera komið en þá veikist haninn. Ég
hringi í dýralækninn því ég átti ekki mikið til af sýklalyfjum. Þegar ansað var
þurfti ég varla að kynna mig, svo oft hafði ég hringt.
Ég byrja á að segja að nú sé hanaræksnið veikt og hann sé með 38°C hita
........... það varð löng þögn á hinum enda línunnar .....