Víkurfréttir - 22.06.2017, Síða 8

8 fimmtudagur 22. júní 2017VÍKURFRÉTTIR
Flutti til Ítalíu eftir grunnskóla
Sem unglingur var Eva óákveðin
þegar kom að því að velja sér náms-
leið. Hún fór því heldur óhefðbundna
leið áður en hún fór í framhaldsskóla
á Íslandi. „Flakkið byrjaði nokkuð
snemma. Ég hafði ekki hugmynd um
hvaða framhaldsskóla ég vildi fara í
svo að í staðinn fór ég út í skiptinám
til Ítalíu strax eftir að ég kláraði
grunnskólann. Ég bjó í strandbæ á
norð-austur strönd Ítalíu í tæplega eitt
ár og gekk í ítalskan framhaldsskóla á
meðan ég reyndi að krafsa mig áfram
í tungumálinu. Það má segja að þarna
hafi kviknað á útlandabakteríunni
og að það hafi ekki slokknað á henni
síðan,“ segir Eva.
Þegar heim var komið á ný fór Eva
í FS þar sem hún fór á tungumála-
braut. Þaðan lá leiðin svo í stjórn-
málafræði og í opinbera stjórnsýslu
enda hafði áhugi á stjórnmálum og
alþjóðamálum kviknað á ferðum Evu.
„Ólíkir menningarheimar hafa alltaf
heillað mig svo að stjórnmálafræði
með alþjóðafókus lá nokkuð beint við.
Það er eitthvað svo áhugavert við það
●● Keflvíkingingurinn●Eva●Þóra●starfar●hjá●Uppbyggingarsjóði●EES●í●Belgíu
Flakkari sem lætur draumana rætast
Það er eitthvað svo
áhugavert við það
hvernig fólk þarf að koma
saman úr ólíkum áttum til
þess að finna lausn á sam-
eiginlegum vandamálum,
sérstaklega þegar það er langt
á milli skoðanna og heims-
mynda.
Flügger litir óska eftir að ráða starfsmenn í verslun sína að
Hafnargötu 90, Reykjanesbæ.
Starfið felst í sölu og þjónustu á málningu og tengdum vörum
til fagmanna og fólks í framkvæmdum. Við leitum eftir
samviskusömum og þjónustuliprum einstaklingum. Þekking á
málningarefnum er kostur. Annars vegar er um að ræða starf í
sumar og um helgar næsta vetur og hins vegar framtíðarstarf
hálfan daginn frá klukkan 13:00 til 18:00 og aðra hvora helgi.
Æskilegt er að umsækjendur séu 18 ára eða eldri.
Umsóknir berist til Einars L. Ragnarssonar
á netfangið eirag@flugger.com
Við hvetjum konur jafnt sem karla til að sækja um.
Eyþór Sæmundsson
eythor@vf.is
Keflvíkingurinn Eva Þóra Karlsdóttir hefur víða komið við á stuttum ferli. Rétt tæp-
lega þrítug hefur hún búið í sex löndum þar sem hún hefur verið að afla sér þekkingar
og vinna í spennandi störfum. Eva er nú búsett í Brussel þar sem hún starfar sem
samskiptafulltrúi hjá Uppbyggingarsjóði EES. Ólíkir menningarheimar hafa alltaf
heillað Evu svo það lá beinast við að nema stjórnmálafræði með alþjóðafókus.
hvernig fólk þarf að koma saman úr
ólíkum áttum til þess að finna lausn á
sameiginlegum vandamálum, sérstak-
lega þegar það er langt á milli skoðana
og heimsmynda.“
Fjórir nemendur í tíma í Texas
Þegar Eva var við nám í Háskóla Ís-
lands fór hugurinn að leita aftur út
fyrir landsteinana. Í þetta skiptið lá
leiðin til Texas í eitt ár þar sem hún fór
í skiptinám. „Þar bjó ég í háskólabæ
rétt fyrir utan Austin og stundaði
nám við lítinn háskóla með rétt rúm-
lega eitt þúsund nemendum. Þetta
var mjög skemmtilegur tími enda er
Austin svæðið alveg einstakt, þarna
ríkir mikið frjálslyndi sem mætir
svo hinni týpísku kúrekamenningu í
magnaðri blöndu. Þarna kynntist ég
líka allt öðruvísi námi en því sem ég
var vön heima í HÍ. Til dæmis voru
stærstu áfangarnir mínir með 20 nem-
endum en í þeim minnstu vorum við
bara fjögur. Það var því mikil áhersla
lögð á krítískar samræður í stað fyrir-
lestra og tengslin milli kennaranna og
nemendanna voru mjög sterk.“
Eftir heimkomu og gráðu í stjórn-
málafræði fluttist Eva til Gauta-
borgar þar sem hún stundaði mast-
ersnám í alþjóðastjórnmálum í tvö
ár. Á meðan á náminu stóð tók Eva
stutt starfsnám í Vínarborg í nokkra
mánuði og eftir útskrift byrjaði hún
svo að vinna hjá Eystrasaltsráðinu
í Stokkhólmi. Eftir eitt ár þar kom
hún auga á starfsnámstækifæri hjá
Uppbyggingarsjóði EES í Brussel og
ákvað að sækja um. Hún komst að og
var svo ráðin þar í fullt starf eftir að
starfsnáminu lauk.
Vonlaust að láta sér leiðast í
Brussel
Eva starfar nú sem samskiptafulltrúi
hjá Uppbyggingarsjóði EES í Brussel.
Sjóðurinn var stofnaður í gegnum
EES samninginn og er fjármagn-
aður af Íslandi, Noregi og Liechten-
stein. Sjóðurinn styrkir verkefni í 16
löndum í Evrópu með því markmiði
að auka uppbyggingu og styrkja bæði
tengsl og samvinnu á milli sjóðsins og
styrkþegalandanna. Verkefnin sem fá
styrk eru á margvíslegum sviðum eins
og t.d. innan orku- og umhverfismála,
rannsókna og menntamála, jafnréttis-
mála og menningar. Mörg af þessum
verkefnum eru framkvæmd í sam-
vinnu við stofnanir og samtök hér
heima. Sem dæmi má nefna Orku-
stofnun sem tekur þátt í jarðvarma-
verkefnum, meðal annars í Portúgal
og Rúmeníu. Íslenskir háskólar taka
þátt í rannsóknar- og menntaverk-
efnum, og Barnaverndarstofa er að
aðstoða við innleiðingu Barnahúss
í Litháen. Starf Evu snýst mest um
það að koma árangrinum sem næst í
gegnum þessi verkefni á framfæri.
„Mér finnst Brussel alveg yndisleg,
hún er með svo mikinn og sérstakan
karakter. Matar- og menningarlífið
er mjög sterkt svo það er vonlaust að
láta sér leiðast. Brussel er t.d. algjör
draumur fyrir tónlistarnörda, það
er svo ótrúlegur fjöldi af tónleika-
stöðum í borginni að það er ekkert
mál að finna eitthvað eyrnakonfekt
í hverri viku. Hins vegar eiga Belgar
það til að flækja hlutina aðeins svo
það ríkir stundum ákveðið kaos og
hlutirnir virka ekki alveg eins og þeir
ættu að gera. Til dæmis er ótrúlegt
reglugerðarbákn um það eitt hvenær
maður má fara út með ruslið. Allt
þetta gefur borginni einhvern súrr-
ealískan sjarma sem ég er alveg kol-
fallin fyrir.“

K e y p t i þ v o t t a v é l á f r ö n s k u
Eva er mikil tungumálamanneskja
og stefnir nú að því að bæta við sig
frönsku og hollensku á næstunni.
„Ég hef mjög gaman af tungumálum
og þeim tækifærum sem að þau opna
fyrir manni. Ég er enn með ágæt
tök á ítölskunni. Sænskan er enn til
staðar en þar sem ég vinn mestmegins
með Norðmönnum þá er hún orðin
nokkuð blönduð, ég gæti sagt að ég
tali einhvers konar skandinavísku.
Franskan er enn í vinnslu og þar eru
það litlu sigrarnir sem skipta máli. Til
dæmis náði ég að kaupa mér þvotta-
vél á frönsku um daginn, því var vel
fagnað.“
Á öllum þessum ferðalögum og eftir
búsetu erlendis segist Eva hafa öðlast
aukið sjálfstæði enda þurft að standa
á eigin fótum frá unga aldri. „Mamma
og pabbi hafa mikið gert grín af því að
þegar ég fór til Ítalíu 15 ára gömul þá
var þeim það mjög augljóst að þetta
væri bara fyrsta stopp af mörgum. Ég
mátti ekkert vera að því að vinka bless,
ég romsaði bara upp stigann í Leifs-
stöð án þess að líta til baka.“
„En þetta með sjálfstæðið kemur til af
því að maður skilur stuðningsnetið að
miklu leyti eftir heima. Maður gerir
sér því mjög fljótt grein fyrir því að
maður þarf að bjarga sér sjálfur til að
hlutirnir gangi upp. Svo með því að
láta reyna á hlutina þá kemst maður
að því að þrátt fyrir stress af og til
þá reddast allt saman nú bara yfir-
leitt. Allt þetta hefur gert mig mun
óhræddari við það að kýla á hlutina og
láta draumana rætast.“