Land & synir - 01.04.2001, Síða 9

Villiljós. Frumsýnd 19. jan. 2001 í Háskólabíói. Leikstjórar: Dagur Kári Pétursson, Inga Lísa Middleton, Ragnar Bragason,
Ásgrímur Sverrisson, Einar Þór Gunnlaugsson. Handrit: Huldar Breiðfjörð. Aðalhlutverk: Björn Jörundur Friðbjörnsson, Hafdís Huld,
Eggert Þorleifsson, Edda Björgvinsdóttir, Gísli Garðarsson, Nína Dögg Filipusdóttir, Tómas Lemarquis, Helgi Björnsson, Egill Ólafsson,
Ingvar E. Sigurðsson, Nanna Kristín Magnúsdóttir, Baldur Trausti Hreinsson. Kvikmyndataka: Ágúst Jakobsson. Tónlist: Valgeir
Sigurðsson, Sigurrós, Megas. Leikmynd: Stígur Steinþórsson. Búningar: Helga Rós V. Hannam. Hljóðhönnun: Sigurður Hrellir. Klipping:
Sigvaldi J. Kárason. Ráðgjöf við klippingu: Valdís Oskarsdóttir. Tölvubrellur: Verði Ijós. Framleiðendur: Þórir Snær Sigurjónsson og
Skúli Malmquist. Framleiðslufyrirtæki: ZikZak kvikmyndir. Myndin var styrkt af Kvikmyndasjóði (slands og Norræna kvikmynda- og
sjónvarpssjóðnum.
nýr. Hann þykir svo sísmartur að það hefur verið hægt að selja
hann hverri kynslóð af annarri. Hann er helsta einkenni
svokallaðs gáfumannapopps allra tíma og hann hefur verið
sérstaklega áberandi í ungsfólks-bókmenntum síðustu ára. Að
hluta til er Villiljós æfing ungra íslendinga í þessum tón - eða
stíl... Bragðið sem ég er með í munninum eftir myndina er af
einhverjum ótta við að láta vaða; í raun er allt í Villiljósum
margkveðið og fyrirséð. Táknin sem dreift er um myndina ná
ekki að skjóta rótum í frásögninni; verða eins og ofhlaðnar
neðanmálsgreinar. Uppbrot myndarinnar í fimm þætti sem
tengjast óljóst innbyrðis virðist frekar ráðast af tísku en þörf.
Myndin virkar eins og stílæfing í artí-smartí-fartí-partí. Biýnið
sverð ykkar krakkar!”.
Guðsteinn Bjarnason - Dagur: "Handritið lýsir
raunar heldur nöturlegri lífssýn, sem ber sterkan
keim af gelgjukenndu ógeði á lífinu, eða öllu
heldur á þeirri fáránlega hversdagslegu mynd sem
lífið tekur á sig en margir eiga erfitt með að horfast í augu við.
Fyrir bragðið virkar efni myndarinnar óneitanlega frekar
Slum
hallærislegt í aðra röndina. En það gustar hressilega af samtölunum og
textinn er skemmtilega ósvífinn á köflum, eins og vera ber í skemmtidagskrá
af þessu tagi. En hvað um það, hér er um úrvals mynd að ræða og með þeim
betri sem komið hafa frá íslenskum kvikmyndagerðarmönnum. Augljóst er að
hún er ekki gerð af vanefnum, tæknivinnsla er öll í góðu lagi, né heldur er
verið að tyggja þessar tuggur ofan í áhorfendur til þess eins að geta staðið
upp og sagst hafa gert bíómynd. Sköpunargleðinni er þvert á móti gefinn laus
taumur og áhorfendum treyst til þess að fylgja kvikmyndagerðarhópnum eftir
í einu og öllu. Útkoman er bráðfyndin og fersk í alla staði".
Á vefsíðunni kvikmyndir.is gefst kvikmyndahúsagestum tœkifœri til að tjá sig
um bíómyndir og margir lögðu orð í belg um Villiljós.
Atli Bragason: “Myndin er nokkuð frábrugðin öllum þeim
kvikmyndum sem gerðar hafa verið á íslandi... kom skemmtilega á
óvart og maður líður með henni rólega alla leið í gegn... svo san-
narlega frumlegasta íslenska kvikmyndin frá upphafi”.
Haukur Heiðar Hauksson: "Helsti galli Villiljósa, er einfaldlega sá að myndin
gengur ekki upp. Maður fær lítinn sem engan tíma til að kynnast
persónunum og því er manni nokk sama hvað hendir þær og þar
liggur hundurinn grafinn. Manni á ekki að standa á sama. (
myndum sem þessum eiga persónurnar að hafa forgang, án þess
situr maður eftir í bíósalnum og myndin skilur ekkert eftir sig nema kannski í
hæsta lagi flotta tónlist og tæknibrellur".
Tómas R. Valgeirsson: “Hér er á ferðinni afar vel gerð íslensk
mynd, ég átti ekkert von á slíkri snilld hér... Þessi mynd er mjög vel
leikin, persónumar eru æðislegar, hún er vel tekin og tónlistin var
mjög fín. Auk þess er húmor í henni”.
Helgi Páll Helgason: "Hluti afvandamálum myndarinnar stafar
af því hversu stefnulaus og tilviljanakennd atburðarásin virðist
vera... Annað vandamál stafar af því hve hæg keyrslan er á
köflum, of mikið er af langdregnum samtölum og hlutum sem eru
ekkert sérstaklega áhugaverðir. Það er líka farið út í að gera listræna hluti
(fólk talandi án þess að opna munninn og fleira) sem ég get ekki mögulega
séð að sé neitt á bakvið og virðist bara hafa verið gert til að vera "öðruvísi".
En þá að því jákvæða; útlit myndarinnar er mjög flott (það er gaman að sjá
að íslenskir kvikmyndagerðarmenn eru farnir að kanna möguleika
tölvutækninnar í auknum mæli). Tónlist og myndataka er einnig sterk.
Hljóðrásin er líka vel unnin fyrir utan eitt atriði snemma í myndinni (Björn
Jörundur að tala við kærustuna sína) sem ég get ekki skilið hvernig slapp út
úr klippiherberginu í þessu ásigkomulagi".
Stefán Hrafn Hagalín:“Það er ástæða til að óska Huldari
Breiðfjörð og öðrum aðstandendum kvikmyndarinnar Villiljós
hjartanlega til hamingju með verkið. Myndin var erfitt
viðfangsefni sem krafðist óvenjulega flókinna og metnaðarfullra
vinnubragða. Og hún gengur ljómandi vel upp að flestu leyti. Þarna er í raun
um fimm stuttmyndir að ræða, sem tengjast innbyrðis og gerast allar á sama
tíma. Aðalatriðin eru þessu: Handritið er magnað. Leikstjóramir eiga ágætan
dag og leikaramir standa ýmist undir væntingum eða koma skemmtilega á
óvart. Kvikmyndatakan er frábær, brellumar vel heppnaðar og tónlistin fín.
Skortur á listrænni heildarstjórn, sérlega slappar leikmyndir, litlausir
búningar og fáeinir leikarar, sem fara í taugamar á undirrituðum, draga
myndina hins vegar óþarflega niður... Það sem undirrituðum fannst þó einna
ánægjulegast við Villiljós var að með henni er sannarlega komið á daginn að
íslensk kvikmyndagerð hefur náð umtalsverðum þroska í vinnubrögðum og
allri stílfærslu. Það er að verða tilhlökkunarefni að bregða sér á íslenskar
bíómyndir. Öðruvísi okkur áður brá”.
Jóhann Hauksson: "Villiljós í senn gladdi mig og olli mér
vonbrigðum. Myndin er tekin af mikilli fagmennsku. En þó
kvikmyndatakan sé fyrsta flokks og mikll fjöldi landsþekktra
manna hafi komið að gerð hennar með einum hætti eða öðrum
nær myndin ekki flugi nema í rikkjum. Svona eins og þegar fyrsta flugvél
Wright-bræðra var að fleyta kellingar á túninu. Að mínu viti má þar kenna
fyrst og fremst um skorti á yfirstjórn, samhæfingu og samtengingu”.
Valdimar Víðisson: “Ég vissi eiginlega ekki á hveiju ég átti von
þegar ég fór að sjá Villiljós. Vissi þó að þetta væru 5 stuttar sögur
og satt best að segja leist mér ekkert á þaðþví það er sjaldan sem
það gengur upp. En það gengur upp í þessari mynd sem er mjög fag-
mannlega unnin. Leikurinn er til fyrirmyndar og myndin er í senn mjög
dramatísk og mjög fyndin. Ég er ekki viss um að hún höfði til allra en þeir sem
eru hrifnir af "öðruvísi" myndum fá eitthvað fyrir sinn snúð”.
Svo mörg voru þau orð...
Land & synir 9