Feykir - 12.02.2015, Blaðsíða 8

8 6/2015
( RABB-A-BABB ) oli@feykir.is
NAFN: Kristinn Hjálmarsson.
ÁRGANGUR: 1973.
FJÖLSKYLDUHAGIR: Kvæntur yndislegri dömu að handan.
Eigum tvö börn, 21 árs dóttur og 6 ára gutta.
BÚSETA: Búum í G-town.
HVERRA MANNA ERTU OG HVAR UPP ALINN: Ég sonur Signýjar
Bjarnadóttur og Hjálmars Jónssonar. Alinn upp á
Króknum, bjó fyrstu árin í Þýskalandi (rauða húsið við
Kirkjutorgið) og svo í Víðihlíð 8.
STARF / NÁM: Starfa í sjávarútvegi, annars vegar að „selja
fisk til annarra landa“ eins og sonur minn skýrir það
út fyrir öðrum og hins vegar hjá fyrirtæki, í eigu 39
sjávarútvegsfyrirtækja, sem passar uppá sjálfbærni
auðlindarinnar með alþjóðlegri vottun á fiskistofna og
veiðiaðferðir. Í frítímanum er ég að læra spænsku, bara
hobbí.
HVAÐ ER Í DEIGLUNNI: Það er vetrarfrí í Flataskóla í næstu
viku, við ætlum að pakka skíðadótinu í bílinn og renna á
Krókinn og rifja um gamla ryðgaða skíðatakta.
Samlokukvöld í mínu eldhúsi slá
öllum öðrum samlokum við (enda
sagði ég samlokur fjórum sinnum í
svarinu).
Hættulegasta helgarnammið?
-Wasabi hnetur eru stórvarasamar.
Nuddaði einu sinni augun með
sömu fingrum og mötuðu mig af
hnetum. Ég grét eins og krakki.
Hvernig er eggið best? -Egg
eru bara alltaf góð en dóttir mín
sýður oft egg án skurnar og setur
á brauð með avókadói. Það kom
skemmtilega á óvart.
Hvað fer mest í taugarnar á þér í
fari þínu? -Væri til í að vera meira
úti að leika og minna inni að vinna.
Hvað fer mest í taugarnar á þér í
fari annarra? -Sumir eyða miklum
tíma í aðfinnslur, kvart og kvein
en á meðan líður tíminn hjá og
möguleikarnir með.
Uppáhalds málsháttur eða til-
vitnun? -Misstu ekki af andránni
- Jorge Luis Borges.
Hver er elsta minningin sem þú
átt? -Þegar ég var 5 ára þá náðist
fyrst sjónvarp í Svartárdal. Við systir
mín kveiktum í fyrsta skipti á tækinu,
þá var þáttur sem hét Fuglahræðan,
hún hræddi okkur líka, eftir örfáar
sekúndur slökktum við dauðskelkuð
á tækinu og fórum út að leika.
Hvaða teiknimyndapersóna höfð-
ar mest til þín? -Tinni er mitt
uppáhald, ég gat hlegið upphátt að
óheppni og blóti Kolbeins kapteins.
Hvaða fræga manneskja mundir
þú helst vilja vera? -Lincoln kemur
fyrstur upp í hugann. Ímynd hans
stendur enn fyrir jöfnuði milli fólks,
ríkri réttlætiskennd og styrk til að
fylgja eftir erfiðum ákvörðunum.
Hver er uppáhalds bókin þín og/
eða rithöfundur? -Núna er ég að
lesa Táningabók eftir Sigurð Pálsson
og oftast er uppáhaldsbókin
mín sú sem ég er að lesa. En
Innsveitarkrónika er alltaf jafn
yndislega fyndin og skemmtileg, kíki
reglulega í hana og svo er Hundrað
ára einsemd ótrúlega eftirminnileg,
þótt hún sé ekki um neitt.
Orð eða frasi sem þú notar of
mikið? -Olræt.
Hver var mikilvægasta persóna
síðustu 100 ára að þínu
mati? -Má ég lita útfyrir línurnar?
Mér finnst nefnilega Íslendingar sem
heild vera mikilvægir, því strit og
fórnir íslenskra sjómanna, bænda,
verkamanna og atvinnurekenda eru
forsendur þess að við sem búum
Ísland í dag höfum það gott.
Ef þú gætir farið til baka í tímann,
hvert færirðu? -Ég færi mjög víða
um Ísland og á ólíkum tímum. Vildi
gjarnan geta ferðast um Ísland á
þjóðveldistímanum og aftur uppúr
aldamótunum 1900.
Hver væri titillinn á ævisögu þinni?
-Hugarflug sveimhugans.
Framlenging:
Ef þú gætir hoppað upp í flugvél
og réðir hvert hún færi, þá
færirðu... Til Maui punktur.
Ef þú ættir að dvelja alein/n á
eyðieyju, hvaða þrjá hluti tækirðu
með þér? Geri ráð fyrir að sé hlýtt
á eyjunni. Útvarp, hníf og risastóran
kveikjara.
Hvernig nemandi varstu? -Ég var
alla vega lengi nemandi. Kannski
lengi að læra. Í grunnskóla var ég
bara samviskusamur nemandi, í
Fjölbraut var ég samviskusamur í
félagslífi á vegum skólans og eftir
það var skóli eins og vinna – mæta
og reyna að standa sig.
Hvað er eftirminnilegast frá ferm-
ingardeginum? -Bjarni afi minn í
Bjarnarhöfn gaf mér kíki og honum
fylgdi samræða um vitundina
fyrir umhverfi sínu og geta lesið í
aðstæður. Það er hlýjan og hugurinn
sem fólst í þessu stutta samtali sem
ég man svo vel.
Hvað ætlaðir þú að verða þegar
þú yrðir stór? -Mig minnir að ég
hafi aldrei spáð sérstaklega í það,
nema verða rithöfundur, þegar ég
var lítill langaði mig að skrifa bók,
skáldsögu.
Hvað hræðistu mest? -Ég er pínu
lofthræddur, nema í flugvél. Þá er
bara að halda kúlinu, ekkert til að
grípa í ef maður missir fótanna.
Besti ilmurinn? -Klárlega þegar
maður er svangur á rölti um
miðbæinn og matarilmur frá
veitingastöðum situr um mann í
hverju skrefi.
Hvað varstu að hlusta á þegar
þú fékkst bílprófið? -Það var
eitthvað gott rokk, man ekki nafnið
á hljómsveitinni en hún var með
tónleika í reiðhöllinni í Reykjavík
sumarið sem ég fékk bílpróf (gæti
gúgglað það, en maður gúgglar
ekki eigin minningar). Svo var það
sænskt dúó, Siggi Levý var með það
í botni allt þetta sumar á sjónum.
Feginn að geta ekki raulað eitt
stef úr þeirra lögum en man samt
sérstaklega eftir Alana Miles og
Black Velvet.
Hvaða lag er líklegast að þú takir
í Kareókí? -Tinu Turner, What‘s love
got to do with it.
Hverju missirðu helst ekki af í
sjónvarpinu? -Í alvöru, þá horfi ég
nánast ekkert á sjónvarp. Ekki einu
sinni fréttir, allar fréttir eru löngu
komnar fram yfir daginn, áður en
þeim er sjónvarpað á kvöldin. Horfi
frekar á Svamp Sveinsson eða
Finnboga og Felix með syni mínum.
Besta bíómyndin? -Hmm... Um
daginn sá ég Gone Girl og fannst
hún fín en svona einu sinni á ári
horfi ég á Groundhog Day. Sú
mynd er svo frábærlega tilvistarleg
eitthvað, að njóta stundarinnar og
fá til baka það sem þú leggur á þig
fyrir lífið.
Hvaða íþróttamanni hefurðu
mestar mætur á? -Gunnari Nelson,
af því ég skil ekki hvernig hægt er að
ganga inn í búrið sjálfviljugur og vita
hvað er að fara að gerast.
Hvað gerir þú betur en allir aðrir
á þínu heimili? -Ég hef algera
yfirburði í að strauja.
Hvert er snilldarverkið þitt í
eldhúsinu? -Samlokur, án efa.
Kiddi Hjálmars
Kiddi Hjálmars ásamt Stefáni Bjarna, 6 ára syni sínum.
sek. Þá gat Múlafoss loksins
haldið áfram siglingu og var sú
ákvörðun tekin að sigla til
Ísafjarðar. Skipið lagðist loks að
bryggju í fallegu veðri kl. 17:30,
eftir 67 klukkustunda siglingu.
Himininn var nánast heiður,
logn og frost. Allir voru lifandis
fegnir að komast frá borði en
sumir stigu ölduna enn eftir að
þeir komu á þurrt land. „Ég verð
ekki sjóveik en ég fæ alveg
svakalega sjóriðu. Ég man að ég
stóð varla,“ segir Ásta Birna og
brosir.
Þrúgandi andrúmsloftið á
Ísafirði er Ástu Birnu minnisstætt
og var vel greinanlegt að þar var
samfélag í sorg. „Ég man við
vorum náttúrulega glöð að vera
loksins komin á fast land en
maður þorði ekki að sýna það,
manni fannst það vera
virðingarleysi, þegar það voru
allir þar í sorg.“
Til stóð að senda hópinn í
verðmætabjörgun á Súðavík en
það var metið svo að þau væru
búin að þola nóg og sú ákvörðun
tekin að senda þau heim með
flugi á föstudeginum. „Ég man
þegar við komum heim, þá fór ég
beint í búðina þar sem það var
ekkert til heima hjá mér. Þá var ég
húðskömmuð fyrir hvað í
andskotanum við hefðum verið
að asnast þetta. Þá var fólk bara
hrætt um okkur en manni fannst
það frekar kaldar kveðjur þegar
maður var að koma heim,“ segir
Ásta Birna en miklar umræður
sköpuðust í kjölfarið um rétt-
mæti þess að senda ungmenni
með í ferðina.
Hreiðar segist muna vel eftir
því en hann var á meðal þeirra
yngstu sem fóru. „Ég man að við
héldum fund viku síðar, allir sem
fóru, aðstandendur þeirra og
sumt fólk úti í bæ sem hafði
gagnrýnt þessa ákvörðun. Þá
færði Pétur góð rök fyrir henni,
hann sagði að allir hefðu getað
gert gagn með einum eða öðrum
hætti, það hefðu ekki allir þurft
að vera í því að grafa eftir fólki.
Það hefði verið alveg jafn
gagnlegt t.d. að vaska upp eða
flytja dót á staðinn.“ Eftir þetta
var farið yfir ýmsa verkferla og
þeir skoðaðir ofan í kjölinn en þá
var t.d. sett aldurstakmark á
útköll en nú þarf viðkomandi að
vera orðinn 18 ára til að mega
fara í útköll og að hafa verið ár í
sveitinni til þess að komast á
útkallslista.
Ásta Birna og Hreiðar eru
sammála því að hópurinn hafi
orðið nánari eftir sjóferðina og að
slík reynsla færi fólk nær hvert
öðru. „Ég held að það hafi margir
komið inn í sveitina eftir þetta en
einhverjir hættu líka. Oft gerist
það eftir svona erfið útköll að fólk
skoðar hug sinn og finnur að
þetta sé ekki fyrir það en þá koma
kannski aðrir sterkir inn,“ segir
Ásta Birna að endingu.
Vert er að taka fram að
Skagfirðingasveit fagnar 50 ára
afmæli í ár og stendur til að fagna
þeim tímamótum í marsmánuði.
Til vinstri: Ásta Birna og Haukur Steingríms vaska upp og þrífa upp súpuna sem sull-
aðist í veltingnum. Til hægri: Gýgjarhólsbræður að flytja matargóss í skipið. MYNDIR: JOÞ
Björgunarsveitarmönnum var flogið heim í tveimur vélum. MYND: JOÞ