Feykir - 26.02.2015, Side 8

8 8/2015
Í fyrra efndi Nýsköpunarmiðstöð Íslands, í samstarfi við Kaupfélag Skagfirðinga og
Sveitarfélagið Skagafjörð, til samkeppni um góðar viðskiptahugmyndir undir
yfirskriftinni „Ræsing í Skagafirði.“ Bárust þá 24 umsóknir um þátttöku en þrjú
verkefni voru valin til áframhaldandi þróunar. Á föstudaginn var haldið lokahóf
Ræsingar og fór það svo að tvö verkefni deila með sér verðlaununum, einni milljón
króna. Þriðja verkefnið hlaut sérstök hvatningarverðlaun.
Tvö verkefni deila
með sér milljóninni
Lokahóf Ræsingar í Skagafirði
Það eru verkefni Hildar
Þóru Magnúsdóttur sem
hefur unnið að þróun
bætiefna úr þurrkuðum
skjaldkirtli sláturdýra
og verkefni Regins
Grímssonar sem hyggst
byggja einingahús úr
glertrefjum sem deila
með sér verðlaununum.
Þriðja verkefnið í
úrslitum keppninnar,
verkefni Harðar
Sveinssonar um lífræna
byggingareinangrun,
hlaut sérstök
hvatningarverðlaun.
Öll hafa þessi verkefni
verið þróuð samkvæmt
samstarfssamningi sem
var undirritaður við
Nýsköpunarmiðstöð
Íslands í september.
SAMANTEKT
Kristín S. Einarsdóttir
Magnús Ingi Óskarsson frá Brekku skrifar
Bjartur í Sumarhúsum og Óskar í Brekku
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is
Tvö síðustu sumur hef
ég hjólað og gengið í
gegnum fjallgarðinn
milli Skagafjarðar og
Langadals. Inni í þessum
fjallgarði liggja tveir dalir,
Laxárdalur 25 km langur
liggur bak við endilöng
Langadalsfjöllin og svo
Víðidalur inni í miðjum
fjallgarðinum, 15 km
langur í 250-300 m hæð
yfir sjávarmáli. Töluvert
undirlendi er í miðjum
dalnum þar sem rennur
falleg á. Hann er lokaður
í báða enda þannig að
útsýnið takmarkast við
fjallahringinn umhverfis
dalinn.
Í Laxárdal voru tuttugu bæir
í byggð, nú býr einn maður
í dalnum öllum. Í Víðidal
voru á miðöldum sex bæir,
sá síðasti fór í eyði 1898.
Nú á dögum eru þessir
dalir varla taldir byggilegir,
samgöngur erfiðar og þröngt
umleikis. En hvað fékk fólk
til að búa þarna á öldum
áður og af hverju lagðist
byggðin af? Ég held að
mannskepnan sé ávallt í leit
að frelsi - sjálfstæði, frelsi
til athafna og frelsi til að fá
að sinna því sem hverjum
finnst skemmtilegt. Á öldum
áður og allt fram um miðja
síðustu öld fólst frelsið í því
að vera sjálfstæður bóndi
þó það væri í hokurbúskap
á örreytiskoti upp til fjalla.
Nú á dögum felst frelsið
frekar í menntun sem gefur
möguleika á skemmtilegum
og fjölbreyttum störfum.
Þegar ég var unglingur ræddi
faðir minn eitt sinn við mig
um framtíð mína og spurði
hvort ég vildi verða bóndi
í Brekku. Hann tíundaði
hvað honum þóttu mestu
kostirnir við að vera bóndi.
Það bar hæst frelsi, að
vera sjálfstæður og engum
háður með ákvarðanir, eigin
gæfu smiður. Ég hafði ekki
áhuga á búskap og fór aðra
leið, fór í langskólanám og
vann við uppbyggingu á
þekkingarfyrirtækjum.
Ég held að við höfum
báðir fundið það frelsi
sem við vorum að leita að,
hvor á þann hátt sem var
mögulegur á þeim tíma.
Bjartur í Sumarhúsum býr í
okkur báðum.
Nú þegar meiri tími er farinn
að gefast til að sinna öðru
en vinnu sæki ég æ meira
heim í Brekku, í það frelsi
sem faðir minn skynjaði svo
sterkt. Það er gæfa mín að
vera fæddur inn í skagfirskt
samfélag og eiga þar
traustar rætur. Þar búa góðir
vinir á næstu bæjum og ef
ég hitti einhvern á förnum
vegi sem þekkir mig ekki
segist ég vera sonur Óskars
og Hebbu í Brekku og litli
bróðir hennar Valdísar og þá
er mér raðað á réttan stað í
púsli samfélagsins.
Ég held að í raun og veru
hafi ég aldrei flutt í burtu, ég
hef bara dvalist tímabundið
annarsstaðar síðustu 35 árin
eða svo.
Ég skora á systurdóttur
mína, Erlu Hlín
Hjálmarsdóttur frá Brekku,
að leggja hönd á penna.
„Ég er auðvitað hæst ánægð með
viðurkenninguna og verðlaunin, þetta
hvetur mann klárlega áfram á þessari
braut,“ sagði Hildur Þóra Magnúsdóttir í
samtali við Feyki. „Viðbrögðin hafa einnig
verið mikil síðan fyrst fréttist af verkefninu
og hefur fjöldinn allur af fólki nú þegar
haft samband við mig og sýnt áhuga á
verkefninu og vörunni sem í þróun er.“
„Skemmtilegast var án efa handskrifað bréf
sem mér barst frá Ísafirði, en það er langt síðan
mér hefur borist slíkt,“ sagði Hildur jafnframt.
Að sögn Hildar eru næstu skref áframhaldandi
þróun og vinna við sláturtíð í haust, til þess
safna hráefni í framleiðsluna, sem áætlað er
að setja á markað fyrir áramótin.
„Nú leita ég bara að fjárfestum með mér
Mikil viðbrögð vegna bætiefnis úr þurrkuðum skjaldkirtli sláturdýra
Handskrifað bréf frá Ísafirði
Kennimerkið á að fyrirstilla ímynd hreinleikans.
í verkefnið. Af heildar fjármögnun upp á 32
milljónir er búið að tryggja um það bil helming
og vantar því enn uppá fjármagn, annað hvort
í formi lánsfjár eða fjárfesta,“ sagði Hildur Þóra
að lokum.
Regin segir þessi nýju hús ódýrari en
timburhús og betri en steinhús, veitt verði
35 ára ábyrgð á að þau muni ekki leka. Í
stað þess að fara út að mála glugga og þök
með ærnum tilkostnaði svo maður minnist
nú ekki á ónýta steinsteypu þá fara menn
út í garð að grilla. Hvort mundir þú velja?
Regin segir húseiningar úr trefjagleri mikið
hagsmunamál fyrir alla Íslendinga. „Þegar ég
byrjaði á að smíða skip út glertrefjum 1977
var mér vísað út af Siglingamálastofnun og
það tók mig á annað ár að fá að gera þannig
skip. Núna, 2015, eru trébátarnir horfnir úr
höfnum landsins og stálskipum fækkar ört og
glertrefjaskip koma í staðinn. Það er vegna
þess að glertrefjaskipin eru gerð úr mun betra
efni en allt annað sem við þekkjum.
35 ára ábyrgð á húsum sem munu ekki leka
„Fyrstu verðlaunin ígildi Óskarsins“
Glertrefjar eru framtíðarbyggingarefni vegna
gæðanna. Þegar ég sýndi Jóni Berndsen
skipulags- og byggingarfulltrúa prufu af
veggnum þá sagði hann „haltu áfram með
þetta mál“.
Regin segir líka þá staðreynd að geta boðið
hús með 35 ára ábyrgð gagnvart leka og
annarri óværu óþekkta hér á landi.
Sigurður Steingrímsson, Regin Grímsson, Hildur Þóra Magnúsdóttir, Hörður Sveinsson, Marteinn Jónsson
og Stefán Vagn Stefánsson. MYND: KSE
Hugmynd að húsi úr trefjagleri.
Bangsi, Eydís
og starfsfólk
Pakkhúss fá
viðurkenningu
Samfélagsviðurkenning
Húnaþings vestra 2015
Samfélagsviðurkenning
Húnaþings vestra 2015
voru veitt á fundi
félagsmálaráðs
miðvikudaginn 18. febrúar
sl. Viðurkenningu hlutu að
þessu sinni Björn Þór
Sigurðsson (Bangsi), Eydís
Ósk Indriðadóttir og
starfsfólk Pakkhúss KVH.
Á vef Húnaþings vestra
segir að margar tilnefningar
hafi borist en það var
fjölskyldusvið sveitarfélagsins
sem óskaði eftir tilnefningum
þeirra sem hafa með gjörðum
sínum og framgöngu látið
gott af sér leiða og verið
öðrum fyrirmynd. Þá segir
ennfremur að valið hafi reynst
erfitt. /BÞ