Feykir - 10.12.2015, Qupperneq 8

8 47/2015
Upplestur á aðventu
Heimilisiðnaðarsafnið á Blönduósi
Góður rómur var gerður að kynningu og
upplestri úr nýjum bókum í Heimilis-
iðnaðarsafninu á Blönduósi sl. sunnudag
en þá komu rithöfundar og heimamenn
saman og lásu upp úr nýjum bókum sem
komið hafa út í jólabókaflóðinu.
Bjarni Guðmundsson kynnti og las upp úr
bók sinni Íslenskir sláttuhættir og Sigrún
Haraldsdóttir kynnti og las upp úr ljóðabók
sinni Hvítir veggir. Þá las heimafólk upp úr
tveimur öðrum bókum, annarsvegar
Hersetan á Ströndum og Norðurlandi vestra
eftir Friðþór Eydal, sem Páll Þórðarson las
upp úr og hinsvegar Dagar handan við
dægrin eftir Sölva Sveinsson, sem Stefanía
Garðarsdóttir las uppúr.
Áður en upplesturinn hófst afhenti Hlíf
Sigurðardóttir, formaður Kvenfélagsins
Vöku á Blönduósi, tvö gjafabréf til Heim-
ilisiðnaðarsafnsins, hvort um sig að upphæð
kr. 25.000- til minningar um tvær
félagssystur, þær Elísabetu Sigurgeirsdóttur
og Margréti Ásmundsdóttur, en þær létust
báðar með örstuttu millibili í nóvember
síðastliðinn. Þær komu mikið við sögu og
starf safnsins, Elísabet á upphafsárum þess
en Margrét nú hin síðari ár.
Í lokin sötruðu gestir súkkulaði og
mauluðu smákökur og áttu notalega
rabbstund, að sögn Elínar Sigurðardóttur
safnstjóra, sem lét vel af mætingunni, miðað
við að fresta hafði þurft upplestrinum vegna
veðurs og ýmsir aðrir viðburðir voru í
héraðinu þennan dag. /KSE
Bjarni Guðmundsson frá Hvanneyri, kynnir bók sína
Íslenskir sláttuhættir.
MYNDIR: JÓHANNES TORFASON
Að afloknum upplestri var höfundum og upplesurum
afhent Vefnaðabók Halldóru. Frá vinstri - Bjarni
Guðmundsson, Stefanía A. Garðarsdóttir, Sigrún
Ásta Haraldsdóttir, Páll Þórðarson og Elín S.
Sigurðardóttir, forstöðum. safnsins.
þegar hann er að angra hana.
„Ég sit stundum uppi í skóla og
finn að það er eitthvað verulega
að angra mig en tengi það ekki
við höndina og að ég sé að
drepast í henni. Kannski að ég
ætti að fá mér verkjalyf?“ segir
hún, hristir hausinn og heldur
áfram: „Það er svo skrítið
hvernig maður hugsar þetta
öðruvísi, ef ég hefði verið komin
með ælupest þá væri ég löngu
farin heim en þegar þetta er
höndin fatta ég það stundum
ekki og harka af mér. Læknirinn
spurði mig einu sinni hvort ég
væri ekki bara með depurð af því
ég er með stöðuga verki. Mér
fannst það fráleitt í fyrstu en
áttaði mig síðan á því að það var
auðvitað málið.“
María lýsir því þegar hún var
komin í algjört þrot fyrir
skemmstu og brotnaði niður.
„Verkjalyfin mín voru að klárast
og ég fattaði ekki að þau væri í
raun ekki að virka lengur. Mér
gekk illa að læra og var alltaf að
ströggla. Þá hringi ég upp á
heilsugæslu og segi að ég þurfi
lyfjaendurnýjun, hvort ég geti
fengið símatíma hjá Héðni sem
fyrst. Konan segir mér að koma á
vaktina sama dag, Héðinn væri á
vaktinni. Þennan dag vorum við
stelpurnar búnar að kaupa okkur
aukatíma í eðlisfræði. Ég er að
drepast en fer í aukatímann og
borga fyrir hann, gat samt ekkert
skrifað og fékk að taka myndir af
glósum vinkonu minnar. Mér
leið ofsalega illa en fattaði ekki
hvað væri í gangi. Fólk sér það
venjulega ekki á mér þó ég sé
mjög kvalin, foreldrar mínir fatta
það oftast á skapinu á mér ef ég
er eitthvað geðvondari en
vanalega,“ segir María og brosir.
„Ég fer fyrr úr aukatímanum
til að fara á vaktina. Þetta var í
fyrsta sinn sem ég upplifði eins
og ég væri að fá taugaáfall, ég fer
út í bíl og fer að hágráta, ég græt
mjög sjaldan en þarna var ég
bara búin á því. Þegar ég kem
þangað, grátbólgin, sé ég skilti
sem stendur: „Vaktin er full í dag,
því miður engir tímar lausir.“ Ég
stend þarna og finnst ég vera að
fara yfir um og fer í afgreiðsluna.
Konan býður mér inn fyrir þegar
hún sér ástandið á mér.“ María
segir Héðni ekki hafa litist á
ástandið á henni og látið hana
hafa sterk verkjalyf sem kallast
OxyContin. Hún átti að taka
hálfa töflu og ef hún virkaði ekki
eftir tvo tíma átti hún að taka
hinn helminginn. „Svæsnasti
stingurinn fór eftir nokkra
klukkutíma en ég var samt
ennþá verkjuð. Héðinn var mjög
hissa á því hve verkjuð ég sé
orðin fyrst þetta lyf virkaði ekki á
mig. Hann lét mig hafa næsta
styrkleika sem ég er að taka í
dag.“

Alltaf verið óvissa
Aðspurð um hvernig hún sjái
framtíðina segist María reyna
hugsa sem minnst um það en
viðurkennir að tilhugsunin um
að verða öryrki hræði hana mest.
„Stundum á mínum verstu
dögum, þegar hugsanir mínar
eru ekki mjög jákvæðar, þá
hugsa ég með mér: „Til hvers er
ég í skóla, ég mun hvort eð er
ekki geta unnið við þetta eða gert
neitt. Aðra daga þegar ég finn
drifkraftinn þá hugsa ég: „Jújú
María, hættu þessu, ekki hugsa
svona,“ segir hún og brosir.
María hefur nýlokið prófum og
segist hafa gengið ágætlega þrátt
fyrir allt saman og tekur eitt
sjúkrapróf. Hún segist óska þess
heitast að fá að komast í
samskonar læknismeðferð og
hún gekkst undir á barnsaldri í
Svíþjóð en segir nöturlega
upplifun hennar vera á þá leið að
þegar hún hætti að vera krakki
þá hafi hún fengið að standa úti í
kuldanum og það sé lítill áhugi
fyrir því að aðstoða hana. „Ég
gæti vaknað á morgun með enga
tilfinningu í hendinni eða ekki
getað hreyft hana, ég býst við
öllu. Ef ég fæ að komast í aðgerð
þá gæti ég aftur orðið góð og þarf
ekki lengur að vera á þessum
verkjalyfjum. Svo veit ég ekki
hvort það sé liðinn of langur tími
og ég sé orðin of slæm og hvort
hægt sé að ná þessu almennilega
niður aftur. Ég hef í raun ekki
hugmynd hvað er næst, þetta
hefur alltaf verið svona óvissa,“
segir María að lokum.
María á góðri stundu.
Í Blönduhlíð lokaðist þjóðvegur
eitt á milli bæjanna Sólheima og
Miðsitju, þar sem á annan tug
rafmagnsstaura brotnuðu og
línan lá þvert yfir veginn. Fram
kom í fréttum RÚV að umrædd
lína hefði hingað til staðist flest
veður, en þetta óveður þoldi hún
ekki. Fyrir vikið var rafmagns-
laust á fimmtán bæjum í sveit-
inni. Upp úr kl. 14 á þriðjudaginn
var búið að leggja hjáleið og opna
fyrir umferð um veginn og var
vegurinn vaktaður fram á kvöld.
Rafmagn var komið á alla bæi
um kl. 16 í fyrradag.
Að sögn Steingríms Jónsson-
ar deildarstjóra netreksturs
RARIKS á Norðurlandi er um að
ræða rafmagnslínu sem lögð var
árið 1966. „Það er verið að meta
hvort við gerum við línuna eða
leggjum streng í jörð strax, þessi
lína var í fyrsta flokki endur-
nýjunar og átti að vera búið að
endurnýja hana fyrir árið 2020.“
Aðspurður um fjárhags-legt tjón
sagði Steingrímur að verið væri
að taka það saman en sex til átta
menn hefðu verið í viðgerðum
allan þriðjudaginn, auk bilana-
leitar um nóttina.
Hjá Skagafjarðarveitum voru
allar veitur inni en margar
dælustöðvar keyra á varaafls-
stöðvum, að sögn Indriða Þórs
Einarssonar, framkvæmdastjóra
veitu- og framkvæmdasviðs hjá
Svf. Skagafirði. „Einhverjar
truflanir voru á hitaveitunni í
nótt og Fljótin duttu út vegna
rafmagnsleysis, en þar er verið að
koma kerfinu í lag þessa
stundina,“ sagði Indriði í samtali
við Feyki upp úr hádegi á
þriðjudaginn.
Húnavatnssýslurnar
sluppu með skrekkinn
„Það gekk allt vel hér í Húnaþingi
vestra. Sveitin var í viðbragðs-
stöðu, en við þurftum ekki að
sinna neinum útköllum. Ég hef
heldur ekki frétt af neinu tjóni,“
sagði Gunnar Örn Jakobsson,
formaður Björgunarsveitarinnar
Húna í samtali við Feyki á
þriðjudaginn.
Sömu sögu var að segja hjá
Björgunarfélaginu Blöndu. Við
fórum í útkall að Hnjúki í
Vatnsdal í nótt. Þar sprakk hurð á
fjósi og var einnig að fara á
kálfafjósi. En þetta er að byrja hjá
okkur núna,“ sagði Hjálmar
Björn Guðmundsson. /KSE
Stormurinn Diddú > framhald af forsíðu
Skemmdir urðu á fjárhúsunum í Syðra-Vallholti. MYND: JÓNÍNA GUNNARSDÓTTIR