Feykir - 27.04.2016, Qupperneq 7

16/2016 7
nokkuð annað fólk, sjá ekki einu
sinni bíla,“ segir hann og brosir.
Aðspurður um hverju hann
miðli til ferðamanna á göngu-
ferðum yfir víðfeðmt há-
lendislandslagið segir Arinbjörn
það einna helst tengjast einhverju
í sambandi við náttúruna,
fuglalíf, fisk, gróður og þess
háttar. Í hestaferðum segir hann
oft á tíðum sögur sem tengjast
réttum, svaðilfarir úr göngum og
réttum. Claudia minnir hann á
að einstaka draugasögur hafi
fengið að flakka og vakið lukku
hjá ferðamanninum og dulrænar
sagnir, s.s. af raunum Reynis-
staðabræðra. Þá rifjar Arinbjörn
upp eina skemmtilega sögu frá
sveitunga hans í Miðfirði. „Það
var ein saga sem ég sagði alltaf
þegar ég kom að ákveðnum
kofarústum, frá karli hér úr
sveitinni. Hann var einn á ferð
með hundinn sinn um hávetur
og gistir í kofanum. Hann heyrir
einhver læti og sprettur á fætur
og hundurinn ýlfrar. Hann
hallaði sér upp að stoð í
skálanum og fann styrk í
stoðinni. Svo birti og hann hélt
ferð sinni áfram en staðreyndin
var að það var aldrei nein stoð í
þessum skála. Þetta var náttúru-
lega tóm lygi í karlinum,“ segir
hann og hlær.
Arinbjörn segir að það séu
einmitt ræturnar til sveitarinnar
sem virki aðlaðandi í augum
erlendra ferðamanna, fremur en
að skipta við ferðaþjónustu-
fyrirtæki á kontór í Reykjavík.
„Ég segi alltaf að stór þáttur sé að
kynna lífstíl dreifbýlisins. Í
upphafi leit maður alltaf á
hestamennskuna sem útivist,
síðan hélt maður áfram að vera
með útivist án þess að vera með
hesta. Útivist og náttúruupplifun,
það er í öllum þessum ferðum
sem við erum með.“
Ferðamennirnir dvelja tíu
og hálfan dag að meðaltali
Arinbjörn hefur löngum verið í
góðu samstarfi við nærliggjandi
bændur. Ferðin sem verðlaunuð
var á dögunum var gönguferð í
tengslum við réttir og þótti
þátttakendum frá Nordis for-
laginu mikið til þess koma í hve
nánum tengslum þau voru við
sveitafólkið í ferðinni. „Ég hef
farið í göngur hérna alla mína
tíð, er fæddur hér og uppalinn
og þekki alla sveitungana. Ég
held ég hafi fengið verðlaun fyrir
það að ferðmennirnir fá að taka
þátt í öllu saman, draga í dilka í
Miðfjarðarrétt, sem er hérna rétt
við hlaðið, ef þeir vilja og svo er
farið á réttarball á eftir en það er
innifalið í pakkanum. Ég segi
alltaf öllum að þetta er ekki
þjóðlagakvöld, fólk er ekki í
þjóðbúningum, þetta er bara
réttarball á Laugarbakka,“
útskýrir hann. Verðlaunin segir
hann vissulega vera góða kynn-
ingu fyrir fyrirtækið og gaman
að fá slíka viðurkenningu.
„Við erum líka með
svokallaðar norðurljósaferðir, þá
erum við að heimsækja bændur
hérna í sveitinni. Fuglaskoð-
unarferð þar sem við skoðum
mófugla hér í kring og svo er
farið í Látrabjarg. Við erum að fá
hingað fólk sem er að eyða
mikilvægasta tímanum af
sumarfríinu. Þetta eru langir
túrar sem við erum með, ferða-
mennirnir eru tíu og hálfan dag
að meðaltali hjá mér. Ég er með
heilmikið af tólf daga ferðum,
eitthvað af 14 daga ferðum og
svo eitthvað af vikuferðum og
eiginlega ekkert minna en það,“
útskýrir Arinbjörn.
Stór hluti gestanna er að
koma ítrekað, til að mynda þá
segir Arinbjörn 60% þeirra sem
koma í hestatengdar ferðir hafa
verið áður, í öllum ferðum eru
það um 40% sem hafa verið áður.
Arinbjörn segir það hafa sína
kosti og galla. Vissulega sé
ánægjulegt að fá endurtekin
viðskipti sem sé að sama skapi
ákveðin gæðastimpill. Hins
vegar getur það verið snúið þar
sem þeim fylgir ákveðin krafa.
Einnig sé talsvert um að eigendur
hestabúa í Þýskalandi komi með
vildargesti ásamt stórfjölskyldu.
„Það er nánast á hverju ári sem
slíkir aðilar koma til okkar. Þá
eru þeir að virkja gamla
viðskiptavini sem hafa keypt af
þeim hross til að styrkja
viðskiptaböndin.“ Slík viðskipti
segir Arinbjörn vera góða
kynningu og dýrmæt fyrir
fyrirtækið hans.

Gera út á þýsku-
mælandi ferðamenn
Þegar Arinbjörn er spurður út í
framtíðina í ferðaþjónustugeir-
anum segist hann hrein-
skilnislega ekki ýkja bjartsýnn.
Þar setji óstöðugleiki í gengis-
málum strik í reikninginn en
einnig sé starfsmannahald helsta
vandamálið. „Við erum óheppi-
leg stærð, fyrirtækið er of stórt til
að vera bara tvö í þessu en of lítið
til að ráða heilsársstarfsfólk. Við
erum með einn heilsárs
starfsmann, Rico Bittner, og er
þetta sjötta árið sem við erum
með mann í heilsársstarfi. Við
þyrftum að koma uppi einum til
viðbótar, en það dugar samt ekki.
Þetta tekst alltaf fyrir rest en er
ekki mjög auðvelt,“ segir
Arinbjörn. „Við vinnum bara
ofboðslega mikið,“ segir Claudia
og hlær.
Á hverju ári gefur Arinbjörn
út bækling með upplýsingum
um ferðir ársins, bæklingurinn
er gefinn út á þýsku og sendur til
um sex til sjö þúsund manns í
pósti. „Ég byrjaði fyrir um 20
árum að safna heimilisföngum í
póstlista hjá okkur. Fólk sem
hefur annað hvort verið hérna
eða sent fyrirspurnir. Ég hef gert
þetta á hverju ári, fyrsta blaðið
var eitt A4 árið 1985 og svo hefur
það farið sístækkandi frá ári til
árs,“ útskýrir Arinbjörn á meðan
hann flettir í gegnum fallega
myndskreytt rit, myndir úr
ferðum hans í gengum árin.
Bæklingunum dreifir hann
sömuleiðis á hestasýningum í
Þýskalandi, sem hann sækir
tvisvar á ári, annars vegar
Equitana, stórri sýningu í Essen,
og hins vegar á sýningu í
Hannover.
„Bókanir í gistingu hjá okkur
eru aðallega í gegnum Ferða-
þjónustu bænda en í pakkaferðir
eru þær nær eingöngu frá er-
lendum ferðaskrifstofum, aðal-
lega þýskum, svissneskum og
aðeins frá hollenskum og einnig
beint til okkar. Við gefum okkur
út fyrir það að vera með þýsku-
mælandi leiðsagnir. Leiðsögu-
menn okkar eru annað hvort
Þjóðverjar sem búa hérna eða
Íslendingar sem kunna þýsku,“
útskýrir Arinbjörn. Hann segir
ferðamennina vera áhugasama
um líf þeirra og hagi á Íslandi.
„Þau vilja vita um daglegt líf
okkar hérna og ekki síst lífið hér í
sveitinni. Í dreifbýlinu hér eru
fimm kílómetrar á milli bæja og
það er alveg einstakt í Evrópu,“
segir hann. Pálína tekur undir
orð pabba síns en hún fær alltaf
að fara í ferðir með for-eldrum
sínum. „Þeir spyrja mig alltaf
mikið um hvernig er í skólanum.
Ég segi alltaf að ég sé með þriggja
mánaða sumarfrí en það eru bara
tvær vikur í Þýska-landi. Þeim
finnst það merkilegt.“ Hún segist
vel geta hugsað sér að taka við
fjölskyldufyrirtækinu einn
daginn en henni þykir ákaf-lega
spennandi og skemmtilegt í
ferðunum. „Pálína er ofboðslega
góð að reka hross. Við förum
alltaf með stóð með okkur í
rekstur, hún og hundurinn vinna
ofboðslega vel saman. Pálína
kann þetta alveg,“ segir Claudia
með bros á vör.
Eftir ánægjulegt spjall yfir
kaffibolla í yngsta hluta hússins
að Brekkulæk kvaddi blaða-
maður fjölskylduna á hlaðinu og
hleypti þeim aftur í að sinna
hrossunum og undirbúa anna-
samt sumar.
Pálína og heimilishundurinn fara með í ferðirnar. MYND: ÚR EINKASAFNI
Rico, Arinbjörn, Pálína og Claudia fyrir framan bæinn. MYND: BÞ
Úr réttarferðinni sem verðlaunuð var af Nordis forlaginu. MYND: ÚR EINKASAFNI Arinbjörn sæll á hestbaki. MYND: ÚR EINKASAFNI
Ferðamaður dregur í dilka í Miðfjarðarrétt. MYND: ÚR EINKASAFNI