Þróttur - 01.01.1922, Blaðsíða 9

Þróttur - 01.01.1922, Blaðsíða 9
Þ R Ó T T U lí 5 íþrótt auövelda. Samstarf vöövanna verður betra og erfiðið kostar minni raun en fyr. Líkaminn getur betur varist þreytunni. Hin dugandi framför fæst aöeins með löngum tíma. Æfingin er eins og dropinn, sem liolar bergiö. Með hverjum degi vex þolið og iðj- andinn þokast hársbreidd lengra í dag en fært var í gær. Ofraun. Þreyta er eölileg afleiðing áreynslu, c g engum skaðleg, ef venjuleg hvíld getur ú - rýmt lienni. Ef íþróttir eru óskynsamega iökaða kemur oft þrevta, sem venjuleg hvíld fær ekki rekiö burtu. Sú þreyta kemur af of- raun, og er aöallega á tvennan hátt. Hin fyrri og venjulegri kemur svo, aö menn fá strengi og stirðleika í vöðvana, er hverfur oftast aö nokkrum dögum liðnum. Hin síö- ari og hættulegri er svo, að mönnum finst þeir aldrei mega hvíld fá. Þeir megrast, missa matarlyst, eiga erfitt með allar fram- kvæmdir, og fá hjartslátt viö liverja á- reynslu. Slík ofreynsla bugai' mótstöðuafl mannsins og líkamsþrek. T>egar svona er komiö et besta ráöið að foröast a!h< < ■ reynslu og livílast sem best. En til þess að varast ofreynsluna, og því sem lienni fylgir, er best aö fara varlega og æfa sig ekki af ofurkappi. Lifnaðarhœttir. Sá, sem iðkar ekki íþróttir sínar reglu- lega, og lifir ekki á heilbrigöan hátt í hví- vetna, verður aldrei afreksmaöur. Hann nær aldrei hinum hæstu mörkum, sem sett hafa verið af bestu íþróttamönnunum. — Hann verður aö hlýta þeim lögum, sem heilsan heimtar, svo aö ekkert fari for- görðum af því þreki, sem líkamanum getur safnast. Ilann veröur að klæðast eftir því sem be®t á viö á hverjiun staÖ, og best lient- ar hvvrri íþrótt. Hann verður að boröa þann mat sem best getur hjálpað honum til þess aö< safna þreki og þoli. Hann verð- ur að hátta klukkan 10 á kvöldin. Hann verður aö afneita öllu tóbaki, víni og kon- um. Þetta kann mörgum að þykja nokkuð öfgakent. Hér er auövitað átt við að menn séu að æfa sig fyrir kappleiki eöa mót, þar sem þeir vilja ná sem bestum árangri. — Þessir lifnaðarhættir eru ekki ókunnir hin- um heimsfrægu íþróttamönnum, sem sífelt eru á kappmótum og í kappraunum. Ef aö þeir hættu að þjálfa sig á þenna hátt, væri þeim óhætt að liætta að taka þátt í kappleikum. Þeir mundu strax dragast aft- ur úr. Vegna íþróttamannsins er ekki hvíld og ró. — Vegur íþróttamannsins er líkamsþroski, sem kemur af erfiði, og vilji, sem herðist í sókn. Föstudagar. Eitt af því, sem menningin hefir aö mestu losað sig viö, er föstu-dagar. Ekki föstudagar, sein fara á eftir fimtudegi eða á undan laugardegi, heldur föstudagar, sem fyrirskipa minna borðliald en aöra daga, og gefa líkamanum hvíld frá undan- farandi ofáti. Slíkir föstudagar ættu að vera einusinni í viku. Sumir menn, sem lifað hafa langa œfi, hafa ætíð hlaöið í líkama sinn meiri mat, en liann hefir þurft. Hann hefir ætíð fengið meira en hann liefir goldiö fyrir daglega cyðslu. Líkaminn hefir þvi oröið að leggja næringarefnin til Idiðar, og slík- ar fyrningar kalla mennirnir fitu eða „ístru' ‘. Framli. á 9 siðu.

x

Þróttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þróttur
https://timarit.is/publication/1299

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.