Alþýðublaðið - 25.02.1925, Blaðsíða 2

^KtÞH BÍS&Lk&m
--............—
Stjrktarsjðiur
Terkamsnaa- og sjómanna
félaganna.
Stjórn þeasa sjóða hefir aent
íjárveitlnganefnd Alþlngis erindi
þesa e'nis, að sjóðnunt verði
veittar 5000 kr. úr ríkissjóði á
næstu fjárlögum, og er vonandl,
að háttvirtir þingmenn líti með
nægilegri glöggskygni á start-
semi sjóðsins og hina b ýnu þörf
hins starfandl verkatýðs tli sjós
og lands á styrk handa þeim,
sem verða íyrir slysum eða iang-
varandl velkindum.
Sjóður þessl hefir nú staríað í
4 ár, og á þeim árum hefir verið
úthíutað styrk úr sjóðnum svo,
sem hér segir:
1921: 36 styrkþegar kr. 7000.00
1922: 31 —»— — 540000
1923: 57 —»— — 712500
1924: 40 —»— — 5842.94
Rétt tll styrks úr sjóðnum
hafa nú ct, 2500 manns, og er
styrknum úthlutað eftir nákvæmri
rannsókn á þörf styrkþega og
eftir því, hva slyain hafa verlð
mikil eða veikindin iangvarandí.
Á sfðast ilðnu ári hafa siys
orðið óvenjumikil og sérstak-
lega & togurunum, en flest eru
slysin þannig, að viðkomandi
meno geta ekki feoglð styrk úr
slysatryggingu ríkislns, en fé
það, sem sjóðurinn hefir yfir að
ráða til styrkveitinga á ári hverju,
er mikiis tii of iítið, samanborið
við þá þörf, sem fyrir hendl er,
og samanborlð við það gagn,
sem slik&r styrkveitingar gera,
þar sem þær eru í flestum tll-
feiium hjáip til sjálfshjálpar.
Á þessum 4 árum hafa með-
llmir verklýðsfélaganna i Reykja-
vik greltt ca. 10 þú*. krónur i
tiilögum til sjóðsins, og er gjaidið
greitt úr sjóðum verklýðsfélag-
anna fyrir alla meðiimi þeirra,
bæði konur og karia.
Sjóður þessi er óskift áhuga-
mái aiira meðiima verklýðsféiag-
anna, og gjöld til hana etu
greidd með meiri ánægju en
nokkur önnur gjöid, þvi að það
er öllum meðiimum félagSnaa
vltaniegt, að hver einasta króna,
sem þangað er látin, vinnnr
gott og göfugt iiknarverk i
Biðjið kaupmenn
yðar sm ísienzka kaffibætiim. Haim er
sterkari og hragðbetri en annar kaffibætlr.
PappíF alls koiiar.
Pappírspokar.
Kaupið þ«r, mm ódýrast mr
Herluí Ciaeseiit
Sími 89.
JÞe&ar skórnir yðnr þarfnast
vlðgerðar, þá komið til mín,
Finnur Jónsson. Gúmmí- & skó
vinnuatofan, Vesturgötu 18.
Öífes-©;iii íl&pýSubSsSíð
hwuir sens pið eruð sg
Sm»«p8 sci» píð fepíi!
AiÞýðublmmö
| kemur út & kverjtm virktun degi.
| Afgreiðsls
| við IngóIfBstrati — opin dag-
| lega frá ki. 9 árd. til kl. 8 eíðd.
| Skrifs tof a
g á Bjargarstíg 8 (niðri) &pin kl.
| 91/,—10*/, árd. og 8-9 »íðd.
Sí m a r:
638: prentsmiðjís.
988: afgreiðsla.
I 1294: ritotjórn. •
1
5 Yerðlag:
I Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
* Auglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
IwHTOffgtWWWtWtHIMfOtlgMfOtffSÍ
þágu maðbræðra þeirra, rem
fyrlr' óhöppunum verða.
í>að er því ekki ófyrirsynja,
þótt stjórn sjóðsins ielti fyrir sér
um fjárveltlngu tii þessa líknar-
verks hjá Alþingi, ®kki sízt. þar
sem slyrkþegar nær eingöngu
©ru úr þeim flokki verkalýðaios,
sem mestrar fjártúlgu aflar handa
ríkissijóði.
Vonandi verður ijárveiíinga-
netnd þiogsins á einu máli um
að taka þessa styrkbeiðni tll
greina og háttvirtir þini/menn
svo velviijaðir að samþykkja til
iögu um hina umbeðnu fjár-
veitingu.
Ágúst Jósefsson.
„Haustrigningar:*
Nýlega lenti ég í »Haustrigning-
um« í I8nó. Var þar, eins og
vænta mátti, mikiö gaman á ferö-
um. En þó var það nokkuð alvar-
legt og athugavert gaman, ef það,
sem þar fór fram, er eða á að
skoðast sem rétt mynd af siðgæð
inu og stjórnmálaiíönu hór yfir-
leitt á binum »hærri< stöðum. —
Var þó mjúklegri höndum farið
um sumt en búast heíði mátt við.
Fremur vel virtist mér þar leikiö.
Pó bar mest á, hve vel ráðskonan
var leikin. Fað, sem mér þótti
bera þar af öllu að lístinni til,
var »andatrúarsöngurinn€ <Bí, bí
og blaka<. f*ar var hvað öðru
samboðið, vai »sálmsins< og söDg-
lagsins og meöfeið þess og svo
einkanlega sú »hátíðlega hrifning<,
sem ljómaði á andiitum Vermóðs
Vaðala og raðskonu hans, á meðan
söngurinn fór ftam. Bað er eitt
af því bezta (þótt iitið væri), sem
ég hefi sóð á leiksviði hór, —
jafnvel þó að árásin á andatrúar-
starfsemina hór. sem í þvi ei fólgin,
væri með öllu ómakleg og út af
fyrir sig ámælisverð, sem hór skal
þó ekki um dæmt, — enda kom
ust leikendurnir ekki hjá því, að
endurtaka þá sýningu að nokkru;
svo mikið fanst áhorfendunum til
hennar koma.
Leikur þessi er bersýnilega sam
inn sem árás á þjóðiifsspiilinguna
alment, en aér í lagi gegn ástand-
inu, eins og það birtist hór i
Reykjavik meðal hiona »æðri< og
þeirra, er heizt stunda »skemtaníf€
og iðjuleysi með þvi misjafnlega