Breiðfirðingur - 01.04.1948, Síða 28

26
BREIÐFIRÐINGUH
um 90 þús. En frá 1939 hefur innstæðufé sjóðsins auk-
ist um livorki meira né minna en rúm 775 þús. krónur
á 9 árum, enda eru það nú ekki lengur bændur eða hér-
aðsbúar yfix-leitt, sem skulda sjóðnum mest og ekki þarf
að leita lengi í bókum lians til þess að finna allálitlega
innstæðu hjá bónda.
Innstæðufé sparisjóðsins hafa bændur og aðrir hér-
aðsbúar tekið að láni gegn fasteignaveðstryggingum,
sjálfskuldarábyrgðum og víxlum og notað það til jarða-
kaupa, húsabygginga, jarðabóta, girðinga og ýmissa ann-
arra framkvæmda. Lánastarfsemi sjóðsins liófst strax
á öðru starfsári lians. Lán lians gegn fasteignaveðum
komust liæst árið 1932, upp i 218 þús., sjálfskuldar-
ábyrgðarlánin 1923 og aftur 1924 upp i 187 þús. Víxla-
viðskiptin byrjuðu ekki fyrr en 1916 og komust hæst
1946 upp í rúm 149 þús. Þegar kom fram á ár síðara
stríðsins barst svo mikið fé til sjóðsins, að fyrir það var
ekki lánsmarkaður innanhéraðs, nema að mjög litlu leyti.
Auk þess batnaði þá svo mjög efnahagur bænda og
annara að menn tóku almennt að losa sig úr öllum
skuldum, bæði föstum og lausum. Var þá gripið til
þess ráðs að kaupa ríkisskuldabréf og önnur verðbréf.
Áður liafði sjóðurinn eignazt talsvert af Kreppulána-
sjóðsbréfnm. Hæst komst öll verðbréfaeign sjóðsins
upp í rúm 344 þúsund. Þótti ekki ráðlegt að festa meira
fé sjóðsins í slíkum bréfum, enda gáfu þau yfirleitt of
lága vexti, til þess að afkoma sjóðsins gæti orðið við-
unanleg. — A stríðsárunum liófust byggingarfram-
kvæmdir í stórum stíl í Reykjavík, eins og kunnugt er.
Jafnframt jókst þar svo markaður fyrir peninga, að
bankarnir notuðu liann ekki allan og sáu því aðrar
lánstofnanir sér þar leik á borði að koma liagkvæm-
lega fyrir því fé sínu, er þær áttu geymt í bönkum, vaxta-
laust. Sparisjóður Dalasýslu notaði sér einnig þennan
markað og kom niestu af fé því, er hann geymdi, hér
í bönkum vaxtalaust, í trygg fasteignaveðbréf í nýjum