Breiðfirðingur - 01.04.1948, Qupperneq 47

BREIÐFIRÐINGUIi
45
Stöðu í söguna Svartfilgl. Ég staðnæmdist þar við bæj-
arrústirnar, en bærinn hefur verið i evði siðan 1921.
Ekki veit ég, bvort þar eru enn á sveimi andar þeirra,
er þátt tóku í harmleiknum mikla, en einlivern veginn
fannst mér allt umliverfið allt i einu svo skuggalegt og
ömurlegt, þótt sól skini í lieiði og við sjónum blasti
spegilslétt liaf svo langt sem augað eygði. En liklega
ba'fa það einungis verið binar hálfföllnu rústir, sem
Breiðfirð-
ingar í heim-
sókn heima.
Þeir liafa
gleyrat ára-
laginu, en
söngstjórinn
sér um að
þeir haldi
laginu, engu
að síður.
(Ljósm.
Vignir).
orkuðu þannig á hugann. Enginn kemur þar og svo, að
bann finni ekki til, bversu afskekkt og einmana bæjar-
stæðið er í kargaþýfðu, grýttu túni á sjávarbakka, und-
ir snarbrattri fjallshlíð, en langt til næsta bæjar. Má
fara nærri um, að þar hafi oft verið ömurlegt í vetrar-
hríðum. Hver veit, íivað margar raunasögur liafa skají-
azt á slíkum afskekktum stöðum, aðeins vegna einangr-
imarinnar.
Ég flýli mér frá Sjöundá, enda er nú skammt inn
að Söðlinum, en þegar þangað kemur, er undirlendið
þrotið með öllu. Þegar ég kom i skarðið, var ekki laust
við, að mér hnykkti við. Götuslóðinn, sem ég átti að