Breiðfirðingur - 01.04.1948, Side 48

46
BREIÐFIRÐINGUB
fara, var örmjór, og bugðaðist þar um snarbratta skriðu,
og svo var hart undir, að livergi markaði fyrir fæti. Nú,
leiðin var liættulaus á þurrum sumardegi. Ég fikraði
mig áfram, yfir fyrstu skriðuna, siðan yfir dálitinn gras-
geira, en þá tók við önnur skriða sýnu brattari hinni
fyrri, en handan við hann blasti fyrirheitna landið, Skor-
in, við sjónum. Nú var ekki eftir nema herzlumunur-
inn. Þá skömm léti ég aldrei um mig spyrjast, að ég
sneri aftur 'fyrir hræðslu sakir af leið, sem konur og
börn fara. En ósjálfrátt varð mér hugsað til þeirra
manna, sem þurftu að hafa fjárgeymslu í Skorarhlíð-
unr á vetrum. Það hlýtur að vera bæði erfitt verk og
háskasamlegt. Til allrar hamingju þurfti ég þess ekki,
en áður en varði, var ég kominn yfir skriðuna, i grös-
uga, iðgræna valllendisbrekku. Ég var kominn í Skor.
í Skor er allmikið graslendi, gengur þar fram dálitið
nes, algróið, en upp af því valllendisbrekkur. Éram af
nesinu ganga klettahleinar í sjó fram allháar. Milli
þeirra skerst mjór vogur, Skorarvogur. Er hann senni-
lega Skorin, sem staðurinn dregur nafn af. Var þar
talin allgóð lending, en stórgrýtt er þar og undanfæri
lítið. Mikill gróður er á ldettahleinunum, melur, skarfa-
kál, sæhvönn og ýmislegt fleira. Nesið sjálft og brekk-
urnar upp af því eru einnig vafin grasi, bæði stör og
vallgresi, enda er þarna bæði skýlt og sólríkt. Er Skor-
in undravinalegur blettur þarna undir snarbröttum
hamrafjöllum. Mun liún þó einkum vinaleg í augum
þreyttra sjóifarenda, er þar leita lendingar eftir langan
barning. En þarna er vestasta lendingin við Breiðafjörð,
unz komið er að Hvallátrum vestan Látrabj args.
Eins og nú hagar til, mundi mönnum þykja undar-
legt, að Eggert Ólafsson, skyldi leggja síðast frá landi
á svo afskekktum stað. En þá var þar síðasta landtakan
norðan fjarðarins, og stytzt þaðan suður yfir flóann. Um
þær mundir var einnig byggð í Skor. Sér þar enn fyrir
tóttum. Af jarðabók Árna Magnússonar sést, að þar hef-